سیمین برادران_ شهروند‌آنلاین- طریق الکربلا یا مشایه؛ همان راهی است که برای رسیدن به معشوق دل به دریا می‌زنند. زن و مرد و پیر و جوان نمی‌شناسد. چشمان‌شان را می‌بندند و 80 کیلومتر مسیر را با قدم‌های خود زیر پا می‌گذارند. نگاه نمی‌کنند زاویه خورشید به زمین 90 درجه است یا کمتر. هدف‌شان قدم گذاشتن در راه حسین(ع) است. بر سر راه قدم زائران، فرش قرمزی پهن کرده‌اند تا نفس عشاق‌الحسین (ع) را تازه و قدم‌هایش را استوار و سختی مسیر را هموار کنند. اینجا مدینه فاضله‌ای است که همه ما انتظار دیدنش را برای یک عمر داریم. کسی غیر از عشق به حسین (ع) و زائرانش چیزی نمی‌شناسد. کفش‌های عشاق را می‌شویند، غذای زائران را مهیا و حتی جایی برای خواب و لباسی برای راه هم آماده می‌کنند. اینجا همه چیز مهیاست. نامش را موکب می‌گذارند. موکب همان فرش قرمزی است که مسیر را برایتان دلچسب می‌کند. ماه‌ها برای گرفتن چند متر می‌دوند تا در مسیر زائران باشند. گل بریزند و آب بپاشند. اینجا بوی بهشت می‌دهد.

فرش قرمز طریق کربلا بیش از 80 کیلومتر است که با چراغ‌های برق تقسیم‌بندی شده است. روی میله‌ها شماره‌هایی گذاشته‌اند که به آن عمود می‌گویند. از بیرون شهر نجف عمود یک شروع می‌شود و بیش از 1400 عمود را باید طی کنید تا به سرور و سالار شهیدان برسید، اما در میانه راه ضیافتی برپاست. از همه جای دنیا موکب برپا کرده‌اند. برخی جای خواب و استراحت می‌دهند و برخی دیگر آب و غذا و حتی خدمات جذاب پیاده‌روی اربعین. دکمه لباس‌هایتان را می‌دوزند، لباس‌هایتان را می‌شویند، قهوه عربی، آبمیوه هندی، چای ایرانی و عراقی و غذاهای محلی خدمتی برای دل‌های عزادار حسینی است. برخی همه زندگی خود را به پای زوار می‌ریزند و با یقینی دوچندان می‌گویند برای حسین (ع) است.

یکی از سختی‌های پیاده‌روی چند 10کیلومتری اربعین خستگی راه است. حتما به شما هم توصیه‌های فراوان برای نوشیدن آب، یا نشستن پس از طی مسیر مشخص کرده‌اند اما میزبانان حسینی گاهی نذر می‌کنند تا مبل‌های خود را سر راه زائران حسین (ع) بگذارند. برخی از این مبل‌های مستعمل یا دسته اول را حسینیه‌های طریق مهیا و گاهی نذر می‌کنند تا خستگی زائران را بگیرند و راحتی را برای آنان فراهم کنند. مبل‌هایی سلطنتی یا راحتی و حتی دسته چندم در طریق می‌گذارند و زیبایی پیاده‌روی را دوچندان می‌کنند. به گفته زائران این اول ماجراست. ملافه‌ها و رختخواب‌های نو یا مبل‌های زیبای دست اول داخل موکب‌ها انتظار زائران را می‌کشند.

تنها موکب‌داران مسیر زائران را آب و جارو نکرده‌اند. خادمان امام هشتم بر سر راه زائران پدر امام رضا (ع) عود روشن می‌کنند تا مسیر را به سلامتی طی کنند و هزار بلا از سر رفع شود. پرچم امام هشتم در میان طریق خودنمایی می‌کند و شعر امام رضایی نور به مسیر می‌تاباند. اینجا خادمان شرقی هم جلا به دل زائران می‌دهند.

طریق کربلا همان مدینه فاضله‌ای است که همگان آرزوی دیدنش را داریم. انواع غذاهای بین‌المللی و نوشیدنی‌های ضدگرما و هر آنچه تصورش را کنید به میدان آمده است. موکب‌داران گاهی به زائران حسینی التماس می‌کنند تا گلوی خود را با طعام‌شان تازه کنند. حضور پررنگ عراقی‌هایی که زائر خودی و غیرخودی نمی‌شناسند پررنگ دیده می‌شود. همه یک وجه مشترک دارند؛ زائر حسین (ع). زندگیشان را هم به پای زائران می‌ریزند تا حسین (ع) خشنود باشد.

اینجا هرکس به هنرنمایی برای زیبایی طریق می‌پردازد. چای دو رنگ عربی و ظرف‌های قهوه و چای عراقی از دور برق می‌زند. هنگامی که سمت موکب‌های زیبایشان می‌روی حتی نمی‌پرسند اهل کجایی. سلام بر زائرالحسین (ع)

در کنار همه این رنگ و جلاها اما افرادی هستند که صبح تا شب وقت خود را برای زائر اباعبدالله(ع) می‌گذارند. تلاش می‌کنند تا با آگاهی دینی مراسم به زیبایی هرچه تمام‌تر برگزار شود و فرصتی برای تغییر نگاه مذهبی برخی زائران ایجاد شود.

پاسخ‌دهندگان به سوالات شرعی زائران. ایرانی و عراقی در کنار یکدیگر در انتظار زوار هستند که سوالات تخصصی دینی را پاسخ بدهند. اینجا آمادگی برای رفع هر نوع نیاز مادی و معنوی وجود دارد.

در کنار گرمای سوزنده و خستگی شبانه اما فضاهایی برای زائران در نظر گرفته شده است تا استراحت کنند و شب را به صبح برسانند. رختخواب، حمام همراه با ارائه خدمات بهداشتی از دیگر مواردی است که زائران را برای روز دیگر آماده می‌کند. هیچ‌کس در راه نمی‌ماند و هیچ زن و مرد و بچه‌ای جا نمی‌ماند. فضا برای همه هست و کسی دغدغه استراحتگاه خود را ندارد. اینجا به همه چیز فکر می‌شود.

داروخانه و آرایشگاه، همه تجهیزات برای حرکت به سوی حرم اباعبدالله فراهم است. زائران پس از طی مسیری طولانی به سلامت جسم‌شان هم توجه دارند. موهای خود را آراسته می‌کنند و نفس می‌گیرند تا روز از نو. هر کسی هر شغلی که می‌داند و هر هنری که دارد در طریق خرج می‌کند. فردی آرایشگر است و دیگری داروساز. فردی پزشک است و دیگری خیاط. همه دست‌دردست هم طریق را بهشتی می‌کنند آن هم برای راحتی زائران او.

اینجا عراق است و دمای هوا بالای 40 درجه. برخی از زائران گرمازده می‌شوند و برخی دیگر از ترس گرما، شب طریق را طی می‌کنند اما شب هم چندان هوای مطبوعی ندارد. موکب‌داران برای رفع این مشکل پنکه‌هایی در جای‌جای مسیر تعبیه کرده‌اند تا علاوه بر پخش هوای خنک اندکی آب هم در فضا بپاشد، اما گاهی همین اقدام هم کفایت نمی‌کند. برخی نذر آب می‌کنند و آن را بر سر زائران می‌پاشند. هوا قابل تحمل می‌شود و مسیر ادامه دارد….

انتهای پیام