روزنامه ایران

من بشدت ناسیونالیست هستم

مهری رنجبر/ مسابقات بین‌المللی در سال جاری برای بهروز عطایی سرمربی تیم ملی والیبال تمام شد. فصلی که شاید برای خودش به عنوان تجربه خوب بود اما نتیجه‌اش چندان چنگی به دل نمی‌زند. او که به قول خودش ایده‌آلیست است، توقع بیشتری از تیمش داشت. اما فحاشی به خانواده بازیکنانش خیلی او را اذیت کرده تا حدی که قول پیگیری از مراجع قانونی را می‌‌دهد. بهروز عطایی دیروز میهمان حضوری «ایران» بود و درباره موارد مختلف به سؤالات پاسخ داد.
شما می‌‌گفتید تیم‌ها با تیم دوم‌شان به لیگ ملت‌ها آمده بودند، ما با چه تیمی رفته بودیم؟
تیم ما هم تیم اول نبود. همین حالا هم یک تیم بیرون داریم که تیم  اصلی ما را می‌‌برد اما دو سال بعد امکان ندارد و به هیچ وجه نمی‌تواند. من برای آن روز برنامه‌ریزی می‌‌کنم؛ یعنی برای المپیک.
تا آن موقع می‌‌مانید؟ به خاطر نتایج می‌‌گویم که روی سرنوشت مربی اثر می‌‌گذارد.


حالا نبودم هم مهم نیست. می‌دانی مهم چیست؟ من معتقدم اگر آدم از جایی می‌‌رود، باید اثرات و رد پایش بماند. حاج یزدانی از والیبال رفت چه کار کرده بود و چه نتایجی گرفته بود؟ ریشه‌های کارش خوب بود. داورزنی آمد در سطح بالاتر و کلان‌تر کار کرد. روند را مدرن‌تر جلو برد. حاج یزدانی اساس عالی گذاشت و داورزنی بهتر ادامه داد و ما به مدارجی رسیدیم. همه می‌‌دانیم که نتایج کواچ بهتر از کولاکوویچ بود ولی همه مردم می‌‌گویند ولاسکو. چون ولاسکو پایه کار را گذاشت. اگر قرار باشد من پایه خوبی بگذارم و آن روز که نتیجه‌اش را می‌‌گیریم نباشم، ایرادی ندارد. خوشحالم که اتفاق خوبی می‌‌افتد.
خب آدم دلش می‌‌سوزد. شما بذر را کاشتید و زحمت کشیدید اما زمان برداشت...
این دیگر به من ربطی ندارد و به مدیر برمی گردد. من درباره مسائلی صحبت می‌‌کنم که در کنترل من هستند. من روی تیم خودم کنترل دارم و می‌‌توانم بگویم این کادر من باشد و این نباشد، فلان بازیکن باشد و این نه. ولی برای ماندن خودم یک اختیار دارم که هر وقت دلم خواست بروم. اما اگر خواستم بمانم و به من گفتند برو، دست من نیست.
حرف این است که شما در تیم ملی جوانگرایی کردی، نسل عوض کردی؟
من جوانگرایی نکردم، ما تغییرات به وجود آوردیم. تیمی با بازیکنان  جوان‌تر. ما در مسابقات امسال از 30 بازیکن در مدت دو ماه و نیم استفاده کردیم که در والیبال ما سابقه نداشته، 18 تا 20 بازیکن در لیگ ملت‌ها بازی کردند. من در جلسه هیأت رئیسه هم درباره تیم ملی در لیگ ملت‌ها و قهرمانی جهان، گفتم ذات ورزش است. ما نباید درباره عملکرد بگوییم این چه شد به دلیل تأثیر عوامل دیگر باید پرسید اینها چی شدند؟ ما خودمان را باید با بقیه مقایسه کنیم. دنیا متوقف نشده که تنها ما رشد کنیم. نگاهی به نتایج تیم‌ها در قهرمانی جهان کنید، همه تیم‌های حاضر  که در لیگ ملت‌ها عالی بودند در قهرمانی جهان خراب کردند. فرانسه و امریکا حذف شدند. ایران تیم هفتم لیگ ملت‌ها نتیجه عالی نگرفت. البته در جلسه هیأت رئیسه هم گفتم  من با تیم ملی در چهار تورنمنت قهرمانی آسیا، لیگ ملت‌ها، جام واگنر و قهرمانی جهان، همه را با هم مقایسه می‌‌کنم قهرمانی آسیا با یک ست داده به چین و شکست ژاپن در خاکش قهرمان شدیم. همین تیم ملی ما با همه ستاره‌هایش که برایشان احترام قائلم در تهران با باخت مقابل استرالیا قهرمان شد. پس آن عملکرد بهتر بود. در لیگ ملت‌های 2021 و 2022 با مربیان خارجی و نسل طلایی والیبال دوازدهم شدیم اما امسال با بازیکنان تازه وارد  هفتم. در جام واگنر سه دوره شرکت کردیم که تنها این دوره برنز گرفتیم و دو دوره قبل چهارم بودیم. در قهرمانی جهان من از نتیجه تیم راضی نیستم . البته که من از نتیجه هیچکدام از مسابقات راضی نیستم. چرا که توقع ام از تیمم زیاد است وآدم  ایده آل گرایی هستم. من در لیگ ملتها  انتظار پنجمی از تیمم را داشتم نه هفتمی. دوست داشتم این اتفاق بیفتد همه تلاش ما برای چهارمی بود که پنجم شویم، اما هفتم شدیم و نتیجه قابل قبول‌تری بود. در قهرمانی جهان هم همان سیزدهمی دوره قبل رقم خورد. ما نه تنها از اهداف عقب نبودیم که جلوتر هم بودیم. ما برنامه‌ای را تعریف کردیم که داورزنی همراه ما بود و همه جوره حمایت کرد و ممنونم. برای تیم قبلی هم لحاظ شد، همیشه همین بوده.  والیبال ما همه کمبودهایش مربوط به فرایند ساختارسازی است، به کمبودهای ورزش ما برمی‌گردد. امکاناتی که والیبال دارد، بجز فوتبال هیچ رشته دیگری ندارد. بسکتبال و هندبال امکانات ما را ندارند. فوتبال که اصلاً فرق می‌‌کند. والیبال جزو بهترین‌ها در ایران است و به بهترین شکل خدمات می‌‌دهد و از حداکثر ظرفیت استفاده می‌‌شود و همه تلاش برای استفاده بهتر است. ما فضای خیلی خوبی داریم.
در این مدت خیلی خسته شدید؟
من از کار خسته نمی‌شوم. به هر حال من از سال 63 درگیر والیبال هستم، همه رده‌های ملی را بازی و سرمربی تیم ملی  بوده‌ام. این فشار را می‌‌فهمم. خستگی‌اش را حس می‌‌کنم، اما شاید 10 بار دیگر هم متولد شوم همین کار را انتخاب می‌‌کنم. ولی ناسپاسی‌هایی هست که آنها اذیت کننده می‌‌شود، صدای بازیکنان ما بعد از لیگ ملت‌ها درآمد که صعود نکردیم همه بچه‌ها آه‌شان درآمد. قرار نیست در ورزش همه کار بکنم، شاید من موفق نباشم ولی توهین را نمی‌پذیرم. کسی حق توهین به خانواده مرا ندارد.
در این مدت اتفاق افتاده؟
بله. بعضی‌ها جریانات در فضای مجازی را به این سمت و سو می‌‌برند که به خانواده‌ها توهین شود. ما حتماً از راه قانونی پیگیری می‌‌کنیم. یکسری افراد ناآگاه در قبال فرزندان وطن رفتارهایی می‌‌کنند. من وقتی پرچم کشورم روی سینه‌ام است هیچ چیزی اذیتم نمی‌کند. من آدمی بشدت ناسیونالیست هستم به کشور و مردمم. به رغم همه کاستی‌ها اعتقاد زیادی به آن دارم. من ایرانی‌ام و ایرانی خواهم بود. هیچ چیزی جلوی مرا برای پرچمم نمی‌تواند بگیرد. واقعاً وقتی پرچمم روی سینه‌ام هست، می‌‌شود هر برخوردی را با من کرد، ولی این روا نیست که در فضای مجازی هر رفتاری مرتکب شد. می‌‌توانند بگویند عطایی مربی نیست یا بد مربیگری می‌‌کند، میلاد عبادی‌پور بازیکن خوبی نیست. نظر شماست عیبی هم ندارد. ولی در همین حد دیگر نمی‌توانید و حق ندارید به خانواده‌اش توهین کنید. من وقتی قبل را مرور می‌‌کنم، می‌‌بینم زمانی که دایی مربی تیم ملی بود، چقدر عصبی بود. به خانواده‌اش می‌‌تاختند. این خیلی بد است.


یکی از مواردی که مدتی است باعث چالش می‌‌شود، فضای مجازی و به نوعی رسانه‌های غیررسمی است. نظرتان درباره رسانه‌ها و درکنار آن فضای مجازی چیست؟
​​​​​​​
من رسانه‌ها را در کل می‌‌پسندم. ما رسانه‌های خوبی داریم. حواشی ورزش خاصیت و ماهیت ورزش است. با آنها مشکلی نداریم. از سویی فضای مجازی هم هست، یعنی رسانه‌ای با 100 هزار دنبال کننده روی روند یک فدراسیون یا باشگاه اثر می‌‌گذارد. این درحالی است که فلان خبرگزاری یا روزنامه‌ای مثل «ایران» باید اثرگذار باشند. البته برای من مهم نیست. من هیچ کانال و صفحه‌ای ندارم و بعضی دوستان یکسری مسائل را می‌‌فرستند اما به آنها اعتراض می‌‌کنم و آنها ذهن مرا مشوش می‌‌کند و خوشایند نیست. ما دو مدل خبرنگار داریم، یکی که متخصص نیست تحلیل فنی درستی ندارد، نهایت مصاحبه می‌‌گیرد و خبر می‌‌نویسد. بخش دوم کارشناسانی که می‌‌فهمند و تحلیل فنی دارند. اما حالا در فضای مجازی همه کارشناس شده‌اند. در این مملکت دکتر و کارشناس ورزشی زیاد است. همه به خودشان اجازه می‌‌دهند خیلی راحت درباره ورزش صحبت کنند. من می‌‌توانم بگویم از بازی ایران خوشم نیامد. این حق طبیعی بیننده است، ولی وقتی به قلم بیاورم این حق از من سلب می‌‌شود. فضای مجازی معرف خودت است. خودت خبرنگار خودت هستی. وقتی من اینستاگرام باز می‌‌کنم یعنی خودم را معرفی می‌‌کنم اما ببینید مردم با آن چه کار می‌‌کنند؟ وقتی ما هنوز این چهارچوب‌ها را نشناختیم، دچار چالش بزرگ می‌‌شویم. در زمان بحران‌های اجتماعی تبعات بیشتر می‌‌شود. وقتی به ورزشگاه می‌‌روی می‌‌توانی هر چیزی را بگویی در حالی که اگر در خیابان داد بزنی، پلیس هست. ما فرهنگ استادیوم، فرهنگ رسانه‌ای و... نداریم.  چقدر مرا متهم می‌‌کنند به اینکه فلان بازیکن فلان استان را نگرفتی و فلان بازیکن استان دیگر را گرفتی. من که برایم مهم نیست اما می‌‌گویند چرا امین اسماعیل نژاد و صابر کاظمی را با هم در زمین نمی‌گذاری؟ مثل اینکه دو تا دروازه‌بان را در زمین فوتبال بگذاری. ما با این موضوعات روبه‌رو هستیم. از طرفی من ورزشکار اینستاگرامی نمی‌خواهم.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
فرصت‌هاي ترامپيزم (اعتماد)وزیر کار:یارانه ثروتمندان به تدریج حذف می‌شود (شهروند) اتمام حجت هسته‌ای تهران (جوان) با دورزدن قانون مجلس به اروپا برای تحریم‌ها پاداش ندهید! (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
منطقه تحمل جنگ دیگری را ندارد دکتر رئیسی با رؤسای جمهور چین روسیه و ترکیه دیدار می‌کند شکست مأموریت ایران‌ستیزان وزیر کشور: سه میلیون زائر اربعین از ایران به عراق رفتند ایجاد یک میلیون شغل پایدار بدون پول پاشی «ایران‌هراسی» برای نجات بایدن وقتی خانواده صدایت می‌کند باید خود را نشان دهی 2 طبقه تراکم تشویقی برای نوسازی واحدهای فرسوده افزایش صادرات ایران به کشورهای عضو اکو شناورسازی ۲ ساعته فعالیت ادارات تهران از اول مهر این هفته مشکل آب همدان به طور کامل رفع می‌‌شود من بشدت ناسیونالیست هستم