ورزش یعنی برد و باخت همین

سر‌آلکس فرگوسن، سرمربی بزرگ منچستر یونایتد خاطره جالبی از تقابل تیمش با گلاسکو دارد. او می‌گوید: «زمانی که کار گره خورده بود یک لحظه از خدا خواستم که کمک کند تا پیروز شویم، اما در همان لحظه متوجه تماشاگران گلاسکو شدم که همه دست به آسمان داشتند و از خدا پیروزی تیم‌شان را می‌خواستند، همانجا متوجه شدم که من علاوه بر تکیه بر خداوند باید به توانایی‌های بازیکنان و دانش فنی خودم هم تکیه داشته باشم تا پیروز شوم.»
مسابقات جهانی کشتی در بلگراد نمونه واضح این جریان است. اینکه ما برای کشتی‌گیران کشورمان دست به دعا شویم و از خداوند طلب پیروزی کنیم یک سوی قضیه است و اینکه کشتی‌گیرانمان آمادگی بدنی و روحی و روانی لازم را برای کسب پیروزی داشته باشند یک سوی دیگر. جردن باروز ۳۵ ساله نخودی ۲۱ ساله ما را شکست داد و در پایان مربی او دست‌ها را به علامت شکرگزاری از خدا به آسمان بلند کرد. این چهاردهمین پیروزی باروز برابر کشتی‌گیران ما بود، یعنی اینکه هیچ کشتی‌گیری از ایران تاکنون او را شکست نداده است. این نیست مگر آمادگی ذهنی و بدنی بالا آن هم در ۳۵ سالگی و البته کمک خواستن از پروردگار به دور از مسائل دیگر و دید صرفاً ورزشی به مسابقه جهانی. تیلور، حسن یزدانی را در نبردی که همه منتظر آن بودیم با قدرت شکست داد. از سال گذشته که در نروژ به یزدانی باخت، رفت و آماده شد. یزدانی هم کم نگذاشت، اما اینجا در ایران ما اینقدر روی یزدانی فشار روحی و روانی وارد کردیم که او قبل از وارد شدن به تشک فینال کشتی را باخته بود.
مسابقات جهانی کشتی فرصت مناسبی بود تا نوع نگاهمان به ورزش و مسابقات مهم بین‌المللی را عوض کنیم. فرصت خوبی بود که فشار زائدالوصف را از دوش ورزشکارانمان برداریم تا آن‌ها صرفاً به مسابقه فکر کنند، آن وقت است که حتی اگر بازنده هم شوند فقط یک مسابقه را باخته‌اند، اتفاقی که کاملاً در ورزش طبیعی است. ما، اما با نوع نگاهمان به مسابقات ورزشی عملاً کاری می‌کنیم که ورزشکارمان بعد از شکست کاملاً از صحنه حذف می‌شود، چون از دید ما تنها یک مسابقه را نباخته است!
حسن یزدانی به تیلور باخت. فقط یک کشتی را باخت، درست مثل تیلور که سال قبل به یزدانی باحته بود. شنیدن حرف‌های تیلور بعد از شکست دادن یزدانی بسیار جالب توجه است، وقتی از بزرگی یزدانی یاد می‌کند و می‌گوید سال آینده باز با هم روبه‌رو می‌شویم. روح ورزش همین است، البته به شرط آنکه آن را به مسائل دیگر گره نزنیم، به شرط آنکه برای ورزشکارمان هزینه‌تراشی نکنیم، پیروزی‌اش را فتح‌الفتوح ندانیم و با شکست از بالا به پایین نیندازیمش. اینگونه می‌توان به تداوم افتخارات جهانی امیدوار بود. اینگونه می‌توان امیدوار بود که حسن یزدانی، نخودی، زارع، قاسمی و بقیه کشتی‌گیران آزاد و فرنگی ایران و اصلاً تمام ورزشکاران مدال‌آور ایران در تمامی رشته‌ها در مسیر موفقیت و مدال‌آوری گام بردارند.


کشتی ایران در مسابقات بلگراد جدای از کشتی متوجه مسائل دیگر هم بود. مسائلی که بیشتر حاشیه بود تا متن و همین مسائل هم کار دست کشتی داد. نتیجه کسب شده در بلگراد چه در فرنگی و چه در آزاد این واقعیت را به یادمان انداخت که در ورزش جدای از اتکا به خداوند و توسل به ائمه باید به توانایی‌های فنی خودمان هم باور داشته باشیم و آن‌ها را افزایش دهیم، ضمن اینکه از حاشیه‌های غیرورزشی نیز باید گریزان بود.
مسابقات کشتی جهانی صربستان امشب به پایان می‌رسد، اما خطری که گریبانگیر کشتی شد و نتیجه آن را هم همه دیدیم، حالا تیم ملی فوتبال را تهدید می‌کند. تیمی که قرار است در جام جهانی مقابل انگلستان، ولز و امریکا به میدان برود و از همین حالا سایه سنگین حواشی غیرورزشی این سه مسابقه چنان روی تیم ملی سنگینی می‌کند که ناگفته پیداست آخر و عاقبت کارمان به کجا خواهد کشید.
به‌صورت طبیعی کسی توقع ندارد ایران بتواند از پس انگلستان برآید. هرچند در فوتبال هیچ چیزی قابل پیش‌بینی نیست و هر اتفاقی ممکن است رخ دهد، اما در حالی که همه می‌دانیم احتمال اول بسیار پررنگ‌تر است، باز هم با دامن زدن به همان مسائل غیرورزشی و خارج کردن بازی دو تیم از یک مسابقه صرفاً ورزشی تبعات باخت احتمالی را چنان بالا می‌بریم که در صورت شکست با وجود آمادگی نمی‌توانیم از آن حاشیه‌ها فرار کنیم. بدیهی است که چنین ضربه جبران‌ناپذیری برای بازی‌های بعدی التیام پیدا نمی‌کند و اثر مخرب خود را در دیدار‌های بعد هم نشان خواهد داد. تیم ملی به اندازه کافی در چند ماه گذشته حاشیه داشته، پس لازم است با تمرکز بالا و دوری از هرگونه حاشیه جدید راهی جام جهانی شود. فراموش نکنیم که تمام ما به عنوان هواداران تیم ملی ایران و ورزشکاران غیور کشورمان از کسب پیروزی و درخشش در میادین جهانی شادمان می‌شویم و با به اهتزاز درآمدن پرچم کشورمان احساس غرور می‌کنیم، همانطور که با شکست آن‌ها غمگین می‌شویم، اما می‌دانیم که این شکست صرفاً یک باخت ورزشی بوده، نه چیزی بیشتر.