«ادبیات آشتی‌جویانه» جای «ادبیات تحریک آمیز» را بگیرد

آرمان امروز/گروه سياسي: «ادبيات آشتي‌جويانه» يکي از راه‌کارهايي است که مي‌تواند در ناآرامي‌ها اخير به شهروندان بفهماند حاکميت صداي‌شان را شنيده است و مي‌خواهد براي بهبود وضعيت کنوني کشور مطالبات آنها را بررسي کند. در اين بين برخي از مسئولان و فعالان سياسي تلاش مي‌کنند تا بين شهروندان معترض و آنهايي که به نوعي خود را به نظام نزديک مي‌دانند شکافي ترسيم کنند. چنين نگاهي نه‌تنها باعث ايجاد تفرقه در بين مردم مي‌شود بلکه باعث افزايش آنچه شکاف بين دولت-مردم خوانده مي‎شود خواهد شد. منتجب‌نيا معتقد است براي بهبود فاصله جامعه و حاکميت نياز است تا مسئولان ادبيات تحريک‌آميز خود را کنار بگذارند و با ادبيات آشتي‌جويانه با مردم گفت‌وگو کنند. در ادامه گفت‌وگوي ما را با اين فعال سياسي مي‌خوانيد.
اعتراضات بهترين بهانه براي وحدت در جامعه است
«رسول منتجب‌نيا»، فعال سياسي اصلاح‌طلب با تاکيد بر اينکه مسئولان بايد ادبيات آشتي جويانه را جايگزين ادبيات تحريک آميز کنند و بين افراد خودي و غير خودي شکاف ايجاد نکنند، به خبرنگار «آرمان امروز» مي‌گويد: «همواره تاکيد شده است که مسئولان نظام بايد با محبت و مهرورزي با شهروندان سخن بگويند حتي شهرونداني که براي اعتراض به کف خيابان مي‌آيند. حتي در زمينه افرادي که به نوعي در جو اعتراضات قرار گرفته‌اند و تخلفي هم کرده‌اند بايد مورد بخشش قرار بگيرند و به دامن جامعه باز گردند. در اين مورد بايد بين افرادي که چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور خودفروخته محسوب مي‌شوند و مام ميهن برايشان اهميتي ندارد، خط کشي کرد و نبايد همه را با يک چشم نگاه کرد. بايد بگوييم که اکثريت مردم ايران که وطن‌پرست هستند و ميهن خود را دوست دارند مشکلي با نظام جمهوري اسلامي ندارند. در واقع مي‌خواهند براي توسعه کشور و هم‌ترازي با کشورهاي موفق خود را معرفي کنند. اگر در اين زمينه اعتراضي هم داشته باشند بايد به چشم فرصت به آن‌ها نگاه کرد که بي هيچ چشم‌داشتي به فکر آينده کشور هستند.» اين فعال سياسي در همين مورد ادامه مي‌دهد: «خطکشي بين مردم معترض و افرادي که خود را نزديک به حاکميت مي‌دانند کار بسياري اشتباهي است. در ايران اديان، ديگاه‌هاي متفاوت سياسي و اجتماعي وجود دارد که بايد بگوييم ايران را همين افکار ساخته است. پس نياز است که هموراه براي نزديک کردن اين افکار به يکديگر وارد عمل بشوند نه اينکه با ادبيات تند و تحريک آميز سعي در خط کشي بين مردم عادي و حزب‌الهي‌ها داشته باشند. چون نظام و حاکميت وظيفه دارد به همه مردم با هر نوع نگاه سياسي، ديني، اقتصادي، اجتماعي و ... خدمت کند و اين موضوع را بايد در عمل نشان دهد نه اينکه تنها چتر حمايتي خود را بر سر نزديکان خود بگيرد.» منتجب‌نيا در مورد بهانه‌اي که مي‌تواند جامعه را به هم نزديک کند، ادامه مي‌دهد: «بايد به اعتراضات و در پي آن شنيدن صداي معترضان به عنوان يک بهانه براي نزديک‌تر کردن جامعه به هم استفاده کنيم، نه اينکه با برخوردهاي قهرآميز بخواهيم جامعه را به سمت دودستگي سوق دهيم. ساير کشورها نه‌تنها اعتراضات را تهديدي براي جامعه نمي‌دانند بلکه با در اختيار دادن مکان‌هايي از شهروندان مي‌خواهند که براي اعتراض از خانه خارج شوند. در ايران چنين بهانه‌هايي وجود دارد ولي آنچنان که بايد به اين پتانسيل توجهي نشده است. خودي و غير خودي معرفي کردن مردم فقط به اختلافات دامن مي‌زند و هيچ دستاورد ديگري ندارد. از مسئولان تقاضا داريم تا براي وحدت جامعه و کاهش فاصله مردم و حاکميت مخالفان را هم زير چتر حمايتي خود قرار دهند.»
او با تاکيد بر آموزهاي ديني که بايد در دستور کار مسئولان قرار بگيرد، مي‌‌گويد: «هرچه مسئولان با ادبيات نرم و آشتي‌جويانه با مردم گفت‌وگو کنند قطعا جذابه بيشتر براي ملت دارد و مي‌تواند باعث وحدت بين مخالفان و موافقان شود. اگر ما ملت و جامعه منسجمي داشته باشد در سياست‌هاي خارجي و داخلي مي‌توانيم به راحتي از چالش‌ها عبور کنيم. در غير اين صورت اگر با ادبيات تند و تحريک‌آميز با ملت حرف بزنيم بي‌شک نيروهاي مردمي که وطن‌پرست هستند را از دست خواهيم داد. در اين مورد بايد به جامعه با نگاه دور انديشانه‌اي نگاه کنيم تا در آينده چالش‌ها و رخ‌دادها باعث خوشحالي دشمنان و از بين رفتن وحدت ملي نشود.»


با ادبيات آشتي جويانه معترضان را به جامعه بازگردانيم
«ناصر ايماني»، فعال سياسي اصولگرا با انتقاد از ادبياتي که در جامعه اجتماعي و سياسي ايران نهادينه شده است و يکي از عوامل اعتراضات اخير محسوب مي‌شود، به خبرنگار «آرمان امروز» مي‌گويد: «اساسا يکي از عواملي که باعث اعتراضات، خشونت‌ها و آشوب‌هاي اخير شده است نوعي ادبياتي است که طي سال‌هاي گذشته در کشور حاکم شده است و به‌نوعي مي‌توانيم آن را عاملي براي به وجود آمدن فضاي پرخاشگرانه کنوني بدانيم. همين ادبياتي که در اعتراضات و ... کنوني مشاهد مي‌کنيم و در شعارها و صحبت‌هايشان از ادبيات تند و زشت استفاده مي‌کنند، برگرفته از ادبيات محافل سياسي و اجتماعي است که در اين مورد نياز به يک بازنگري بنيادي داريم. ما نه‌تنها در کف خيابان و برخي از مسئولان ادبيات سخيف مي‌شنويم بلکه در برخورد ادارات با ارباب رجوع، دانشگاه‌ها، مدارس و ... هم اين نوع ادبيات به رسم تبديل شده است.» اين فعال سياسي اصولگرا در همين مورد ادامه مي‌‎دهد: «يکي از راه‌هايي که مسئولان و حاکميت مي‌تواند در مواجه با معترضان و حتي آشوب‌گران به درستي برخورد و بتوانند آنها را جذب کنند، استفاده از ادبيات آشتي‌جويانه همراه با مهر و محبت است. نبايد معترضان و دشمنان داخلي و خارجي را با يک چوب بزنند. اگر قرار است با دشمنان با ادبيات تند صحبت کنيم در مورد معترضان و حتي آشوب‌گراني که به نوعي منحرف شده‌اند لازم است با ادبيات جذاب صحبت کنيم تا آنها از ايران و انقلاب دور نشوند و به آغوش جامعه و کشور باز گردند.»