نسل جدید می‌خواهد سبک زندگی شان به رسمیت شناخته شود

احمد زيدآبادي روزنامه‌نگار و فعال سياسي، در پاسخ به اين سوال که در حوادث اخير شاهد ميدان‌داري رسانه‌هاي خارجي در غياب رسانه‌هاي داخلي بوديم دليل به وجود آمدن اين مسئله چيست؟ گفت: رسانه‌هاي رسمي در داخل گاهي اهل بي‌طرفي، حرفه‌اي بودن نيستند. همچنين رسانه‌هاي بخش خصوصي هم که اصولا رسانه‌هاي غيرتصويري هستند در همان اندازه‌اي که هستند با محدوديت‌هاي زيادي مواجه هستند.
وي افزود: بنابراين با توجه به آنکه آقاي رئيسي جنگ تبليغاتي را باخته، اگر نتواند ابتکاراتي به خرج دهد که فضاي رسانه داخلي مقداري تکان بخورد و بر فضاي رسانه‌اي خارج هم تاثيري داشته باشد، بالاخره مرجعيت به دست رسانه‌هاي خارج از کشور مي‌افتد. بالاخره رسانه‌هاي خارجي هم داراي اهدافي هستند که متناسب با آن اخبار را پيش مي‌برند و اين چيز عجيبي نيست و آشکار بوده و متاسفانه ما در اينجا منابع اطلاع‌رساني معتبر و آزاد نداريم.
زيدآبادي در پاسخ به اين سوال که پاسخگويي مسئولان به رسانه‌هاي داخلي و بازگذاشتن دست آن‌ها تا چه اندازه مي‌تواند اين معادله را تغيير دهد؟ گفت: اولا اينکه در ايران، انحصار اطلاع‌رساني تصويري به معناي داشتن يک شبکه تلويزيوني در دست حاکميت است و بقيه رسانه‌ها از جمله رسانه‌هاي فضاي مجازي، رسانه‌هاي مکتوب، سايت‌ها و خبرگزاري‌هاي داخلي هم در اين جايگاه حضور دارند.
وي افزود: اگر حاکميت مي‌خواهد مرجعيت رسانه به داخل برگردد بايد تلاش‌هاي بسيار زيادي صورت بگيرد و يک شبه هم اين کار انجام نمي‌شود. يعني اينکه فقط به صورت کلي بگويند در حوزه اطلاع‌رساني از اين به بعد آزادتر اطلاع‌رساني کنند، جواب نمي‌دهد. در اين سيستم اگر مي‌خواهيم واقعا اين وضعيت تغيير کند، بايد يکسري ابتکار عمل‌هاي بسيار روشن در جهت بهبود اوضاع در همه عرصه‌‌ها به خرج دهيم تا مطبوعات نيز بتوانند آن را پوشش دهند و بعد از طريق پوشش، تحولاتي ايجاد شود. مادامي که عملکرد حاکميت و دولت نادرست و مورد بي‌اعتمادي عمومي است، همين صدا و سيما اگر اطلاعات هم بدهد نمي‌تواند کاري را از پيش ببرد.


زيدآبادي تصريح کرد: وقتي هم نخواهد آن سياست‌ها اصلاح شود، اساسا هيچ دولتي اجازه اطلاع‌رساني آزاد را نسبت به آن‌ها نمي‌دهد. در واقع اين‌ها عناصري بوده که به هم وصل هستند و اگر حاکميت اقداماتش را اصلاح کند و همراه با آن رسانه‌ها را هم آزاد بگذارد تا بررسي کنند، اين دو مي‌تواند با هم تاثيرگذار باشد و مرجعيت رسانه را به داخل برگرداند. اگر نخواهد در حوزه رفتاري تغيير و تحولي ايجاد کند، به طور طبيعي هم اجازه نمي‌دهد در اينجا آزادي اطلاع‌رساني صورت بگيرد زيرا فضايي ايجاد کرده تا عيوب خودش را در معرض ديدگاه عموم قرار دهد که معمولا اين کار را هم انجام نمي‌دهند مگر آنکه بخواهند عيوب را رفع کرده و بعد اجازه اطلاع‌رساني در آن حوزه را بدهند. به همين منظور اين يک بسته‌اي است که به سادگي امکان انجامش نيست.
زيدآبادي گفت: محدوديت رسانه‌هاي داخلي روشن است. به طوري که نزديک خيلي از مسائل نمي‌شوند. وقتي هم جو امنيتي مي‌شود، اين ملاحظات و محدوديت‌ها فوق‌العاده تشديد شده و دست و پاي رسانه‌ها را مي‌بندد.
زيدآبادي مطرح کرد: حالا نسل جديد که آمده، خواسته‌هاي زيادي دارند. نسلي هستند که خودشان را سوخته و محروم مي‌دانند و مي‌خواهند نوع سبک زندگيشان به رسميت شناخته شود و فشار از روي آن‌ها برداشته شود، مورد احترام قرار بگيرند و فرصت شغلي در انتظارشان باشد. با توجه به اينکه در ايران معمولا آموزش سياسي داده نمي‌شود، جامعه را کاملا غير سياسي کردند و در اين اعتراضات صورت بندي انضباط سياسي را رعايت نمي‌کند. حرف تند و شعارهاي بد داده مي‌شود. برخي شعارها واقعا توهين آميز و در فضاي خشم و عصيان بوده که اين چيزها عادي است. اما به هر حال اين نسل مي‌خواهد ديده‌شود.
وي افزود: اگر با اين نسل با چوب و چماق برخورد شود، واکنش بعدي آن قطعا ابعاد تندتري پيدا مي‌کند. زيرا آدميزاد را نمي‌توانيد منع کرده و اراده‌اش را ناديده بگيريد. هرجوري باشد عصيان مي‌کند. راهش اين است که سيستم نگاهش را عوض کند. راه شکل گيري احزاب و فعاليت مدني و فضاي دانشگاه‌ها را باز کند. بنابراين اين وضعيت قابل ادامه دادن نيست و اگر مي‌خواهند کشور آرام شود بايد در رفتار خود تجديدنظر کنند و اگر نخواهند اين کارها را انجام دهند هميشه با اين مشکلات مواجه خواهند بود و روز به روز هم تشديد مي‌شود.