روزنامه جوان
1401/08/03
اسلحه قرضی و سهمیه المپیک!
هاینه رستمیان نخستین ورزشکار ایران در المپیک ۲۰۲۴ پاریس خواهد بود. بانوی تیرانداز کشورمان اولین سهمیه ایران در المپیک آینده را به دست آورد. شنیدن این خبر بسیار خوشحال‌کننده و شادی‌بخش بود، اما وقتی از چگونگی کسب این موفقیت آگاه شویم، آن وقت است که باید تامل کرد و به فکر فرو رفت که تا چه زمانی قرار است ورزشکاران ایران بابت کمبود امکانات نالان باشند.در روز‌هایی که تب بالای اخبار جام جهانی فوتبال و حاشیه‌های آن تقریباً تمام ورزش جهان را تحت‌الشعاع خود قرار داده و کسی چیزی به جز جام جهانی نمی‌بیند و نمی‌شنود، بانوی تیراندازی ایران اولین سهمیه المپیک را برای کشورمان به دست آورد، آن هم با یک اسلحه امانتی، نه سلاحی که متعلق به خودش باشد! سال‌هاست که ملی‌پوشان تیراندازی از کمبود امکانات می‌نالند. همین چند روز قبل بود که نوشتیم تیراندازی ایران می‌تواند فاتح قله‌های این رشته در مسابقات جهانی و المپیک باشد، البته به شرط توجه، رسیدگی و بهره‌مند شدن از امکانات.
حالا فقط چند روز بعد از این ادعا شاهد هستیم بانوی تیرانداز کشورمان در شرایطی سهمیه کسب کرده که حتی از داشتن اسلحه شخصی هم محروم بوده، بماند که چگونه و با چه مشقاتی از جمله نداشتن فشنگ و تعطیلی اردو‌های آمادگی و حتی شیطنت‌های عدم صدور ویزا برای رسیدن به این مسابقات آماده شده است. هانیه رستمیان حالا باز هم مثل تمام ورزشکاران و مدال‌آوران این رشته از کمبود امکانات و بی‌توجه مسئولان می‌گوید: «با توجه به اینکه تیراندازی وابسته به تجهیزات است نیاز داریم اردو‌ها و مسابقات بیشتری داشته باشیم تا بتوانیم تجهیزات خود را به‌روز کنیم.»
پاسخ تمام این اعتراض‌ها و شکایات همیشه از سوی مسئولان ورزش و فدراسیون یک چیر بوده «تحریم»، واقعاً جای سؤال دارد که اگر این کلمه وجود نداشت مسئولان ورزش و خیلی از مسئولان دیگر چگونه بی‌تدبیری‌ها و نامدیریت‌هایشان را رفع و رجوع می‌کردند. تاکنون بار‌ها ثابت شده که همین مسئولان اگر بخواهند می‌توانند به راحتی حتی سخت‌ترین تحریم‌ها را هم دور بزنند و امکانات را برای آنجایی که می‌خواهند فراهم کنند. نمونه‌های زیادی را می‌توان در همین فوتبال مثال زد، چرا؟ چون فوتبال علاقه اول و آخر آقایان است و برایش سر و دست می‌شکنند، اما وقتی نوبت به بقیه می‌رسد، آن وقت است که تحریم‌ها دست و پا را بسته و کاری نمی‌توان انجام داد.
شاید هم بتوان ایراد را به ورزشکاران گرفت که با وجود تمام مشکلات افتخارآفرینی می‌کنند تا آن‌ها که باید متوجه اوضاع باشند فقط خودشان را برای گرفتن عکس یادگاری برسانند و بگویند «این‌ها که کارشان را می‌کنند پس بی‌خیال»، اما واقعیت این است که ورزشکار ایرانی برای کسب موفقیت از جان و دل مایه می‌گذارد. ورزشکار ایرانی با کمترین امکانات و در سخت‌ترین شرایط مقابل رقبای تا دندان مسلح و پرامکانات نتیجه می‌گیرد. امروز هانیه رستمیان کسب سهمیه کرد و فردا و فردا‌ها حتماً بقیه هم به او خواهند پیوست تا کاروان ورزش ایران در المپیک پاریس شکل بگیرد، اما آقای وزیر ورزش، آقای رئیس کمیته ملی المپیک و آقایانی که ادعای رسیدگی به ورزشکار را دارید کمی به خود بیایید. ورزشکار ایرانی اگر امکانات داشته باشد و مورد توجه قرار گیرد هر غیرممکنی را ممکن می‌کند. هانیه رستمیان با اسلحه امانتی فقط یک نمونه از این افتخارآفرین‌هاست.
سایر اخبار این روزنامه
سرلشکرباقری به اروپا: با پول‌هایم زغال بخرید!
خسارت اغتشاشات را برای اینستاگرام و توئیتر فاکتور کنید!
اتصال سلامت بیماران و پیچیدن نسخه‌ها به قطع و وصل اینترنت!
اوکراین! به‌خاطر زمستان سرد ما صلح کن
فرار به جلو امانوئل ماکرون
امریکایی‌ها اگر دنبال توافق نیستند چرا پیغام می‌فرستند؟!
ترمز شوتی‌ها کشیده شود
حرف‌های تازه تئاتر مقاومت در حوزه بین‌الملل
خون شیعه و سنی در مقابل منافقین ایستاد
این سطح نازل کنش سیاسی برازنده دانشگاه نیست
سرم را به دیوار می‌زنم تا مغزم باز شود و بفهمم!
قمپز‌های آقای دوربینی
اسلحه قرضی و سهمیه المپیک!
ثبت فقط ۳ میلیمتر بارش در مهر ماه امسال
