محمدعلی وکیلی بوی خوبی استشمام نمی‌شود

اعتراضات خیابانی چله خود را پشت سر گذاشته اما تا کنون نه تغییری در رفتار حکومت اتفاق افتاده و نه معترضان دست از خیابان برداشته‌اند. حکومت همچنان از روایت تنگ، یکسویه و کلافه‌کننده دست برنمی دارد و معترضان هم هر روز رادیکال‌تر از دیروز می‌شوند. نمی‌دانم آقایان چه خیری در تولید نفرت دیده‌اند که هر روز بیشتر بر آن پا می‌فشارند. کدام وحدت نفرتبخش پاییده است که بر آن اینچنین اصرار دارند؟ خدا می‌داند. اما از آن طرف نیز معترضان نه تنها از کف خیابان دست برنداشته‌اند بلکه با بسیج خارجی‌ها و ایرانیان خارج از کشور، هر روز شاهد جلوه‌های رادیکال‌تر اعتراضات هستیم تا جایی که گروه تروریستی منافقین و تجزیه‌طلبان هم در میدان بعضاً بسیار فعال شده‌اند. گفتمان میانجی که بتواند خون همه مردم ایران را محترم شمارد در دو سوی این ماجرا وجود ندارد. گفتمانی که هم ظرفیت فهم حرمت ریختن خون هموطنان زاهدانی را داشته باشد و هم قلبش برای زائران پرپر شده حرم حضرت شاهچراغ بتپد. صحنه از چنین گفتمانی پاک خالی است. و این بسیار خطرناک است. متاسفانه متولیان هر روز تعابیرشان تندتر می‌شود و از شعار تعارف‌آمیزِ گفت‌وگو به مطالبه برخورد سنگین و سختگیری بیشتر اجتماعی رسیده‌اند و از آن طرف نیز تریبون‌های معترضان بیشتر به دست جریانات خشونت‌طلب خارج‌نشین افتاده است؛ کسانی که از خون جوانان این سرزمین کاسبی می‌کنند. داعش رسماً مسئولیت این حمله تروریستی را پذیرفته اما جامعه به قدری قطبیزه شده که این واقعیت مسلّم را نیز دوقطبی روایت می‌کند.
در وضعیت بسیار خطرناکی هستیم. به گمانم ملت باید مثل همیشه خود دست به کار شوند و هوشیاری به خرج دهند. فضا بسیار مستعد است که بسیاری به نام معترضان اسلحه به دست بگیرند و به جان مردم بیفتند. در این لحظه بیم حوادث خونبار بیشتری می‌رود. مردم باید مانند همیشه مسئولانه در چنین موقعیتی حساسیت ورزند و اجازه ندهند به نام اعتراضات، جنگ خیابانی راه بیفتد.
اگر با ساده انگاری و هیجانات زمینه را برای جولان اسلحه به دستان و بدخواهان ملت فراهم آوریم، باید منتظر سناریوی سوریه‌ای شدن ایران عزیز باشیم.
معتقدم هرکس در هرکجا که هست لحظه‌ای درنگ کند و به عاقبت دلهره‌انگیز این راه کمی بیندیشد و اگر منصفانه آینده را تاریک‌تر از امروز می‌بیند بی‌درنگ فرمان عوض کند و مسیر را تغییر دهد.