تریبون‌داران، جو جامعه را آرام کنند

محمد مهاجری فعال سیاسی اصولگرا  
 
 
 


عده‌اي هستند که معتقدند افرادي که کف خيابان هستند تعداد خيلي کمي اندازه 500 تا 1000 نفر هستند. فکر مي‌کنند همه کساني که اعتراض دارند همين افرادي هستند که به خيابان مي‌آيند و خشونت مي‌کنند. اتفاقا اشتباه در تحليل از همين‌جا شروع مي‌شود. آن افرادي که کارهاي خشن انجام مي‌دهند دنبال بهانه مي‌گردند که نظم اجتماعي را به هم بريزند از حرف‌هاي تندي که عليه بخش معتدل جامعه گفته مي‌شود بهانه پيدا مي‌کنند. اکثريت جامعه مي‌خواهند زندگي کنند و کسي دنبال خشونت نيست. لذا اکثريتي که مي‌خواهند زندگي کنند اگر صندوق رأي بتواند خواسته‌هاي آنها را بر آورده کند به پاي صندوق رأي مي‌روند اما اگر صندوق رأي نتواند خواسته‌هاي آنها را برطرف کند به سمت خشونت نمي‌روند با انتخابات قهر مي‌کنند. اما يک درصدي از مردم هستند که به هر حال معترضند و اين اعتراضات گاهي اوقات به صورت سکوت برگزار مي‌شود. کما اينکه مي‌بينيم خيلي از مردمي که معترض هستند سکوت مي‌کنند. برخي اهل قلم و سخنراني هستند که حرف مي‌زنند. عده‌اي هم در خيابان به راه مي‌افتند و برخي شعار مي‌دهند و برخي هم ممکن است دست به کارهاي خشن بزنند. طبيعتا وقتي فضا ناآرام باشد کساني هم که به دنبال سوء‌استفاده باشند به وسط ميدان مي‌آيند و به تخريب اموال عمومي مي‌پردازند. حال اينکه برخي تريبون‌داران که به جاي ايجاد آرامش بيشتر جو را ملتهب مي‌کنند با نوع حرف زدنشان فقط افرادي که دنبال خشونت هستند را عصباني نمي‌کنند و اتفاقا باعث مي‌شوند که جامعه ملتهب‌تر شود و در اين فضاي التهاب افراد خشن موقعيت پيدا کنند. از سوي ديگر بايد اذعان داشت که قطعا در فضاي آشوب نيز گفت‌و‌گويي شکل نخواهد گرفت و اگر هم شکل بگيرد منطق ندارد. اما داستان گفت‌وگو و مفاهمه مقدمه‌اي براي شلوغ نشدن است که بايد ده سال پيش شروع مي‌شد؛ اما اکنون مقداري که فضا آرام شد بين اقشار و سليقه‌ها و ديدگاه‌هاي مختلف جامعه مي‌توان اين گفت‌وگو را انجام داد و مشکلات و ابهامات را حل و فصل کرد.