جامعه و تعدد بحران‌ها

سید مصطفی هاشمی طبا فعال سیاسی بخشي از معترضين، معترض خاموش هستند. گرچه هرکس روش خاص خود را براي بروز اعتراض دارد. روش يک نفر فرياد زدن است؛ يکي خود خوري مي‌کند و يکي نظرات خود را نوشته و منتشر مي‌کند. ولي مجموعه آن چيزي که در فضاي کشورمان حاکم شده باعث گرديده که بحران‌هاي مختلف در کشور ما پيش ‌آيد. کشور از نظر ژئوپليتيکي، مرزي و جهاني و هم در داخل با مسائل و مشکلاتي روبه‌رو است که نارضايتي‌هاي مختلفي را ايجاد مي‌کند. اين نارضايتي‌هاي مختلف اعم از اقتصادي، فرهنگي و... است که حساسيت‌هاي بيش از حدي ايجاد مي‌کند. يعني برخي جريان‌ها در مساله‌‌هاي کوچک نيز سخنراني‌هاي تند و شديد عليه گروهي ديگر مي‌کنند. از جمله مهم‌ترين مساله‌اي که اکنون کشور را تهديد مي‌کند مساله آينده زيستگاهي ايران است. طبق آنچه که متخصصين مي‌گويند تا 20 سال آينده اکثر نقاط کشورمان قابل سکونت نيست. اين يک بحران عجيب در کشور است که متأسفانه مسئولان کشور نيز در اين خصوص ساکت هستند. چنانکه برنامه هفتم صرفا بايد بر روي اين مساله تکيه کند و بعد از دامن زدن به تنش‌هايي که در کشور وجود دارد جلوگيري شود. متأسفانه گروه‌ها و آدم‌هايي هستند که دست به سخنراني و اهانت مي‌زنند که باعث ايجاد التهاب در داخل جامعه مي‌شوند. البته شايد در کوتاه مدت بتوان اين التهاب‌ها را مديريت کرد اما امري است که وجود دارد و نمي‌توان آن را فراموش کرد. بحث مشکلات اقتصادي بحث ديگري است که به اين سادگي حل نمي‌شود. هر چند که در اموري مثل گاز و بنزين نيز اکنون در حال وارد کننده شدن هستيم. لذا اولين چيزي که بايد اتفاق بيفتد جلب اعتماد مردم به دولت است. حتي خيلي از مردمي که به دعوت از نهادهايي حاکميتي شرکت مي‌کنند نيز وقتي صحبت مي‌کنند به‌شدت از مسائل و مشکلات حاضر در جامعه گلايه‌مند هستند و حتي در بين مقامات نيز اين مساله کاملا وضوح دارد. نوعا مردم نسبت به برنا‌مه‌هاي اقتصادي دولت بي‌اعتماد هستند. البته نه صرفا اين دولت بلکه در دولت‌هاي مختلف حرف‌هايي براي مردم گفته شده که هيچ کدام به واقعيت نزديک نشده است. امروز مسائل و آمارها به باور جامعه نمي‌نشيند و مهم‌ترين گام اين است که اعتماد سازي به نحوي صورت گيرد که مردم حرف‌هاي دولت را باور کنند و قبول داشته باشند. حکمراني بايد اعتماد مردم را به سمتي جلب کند که نماينده اول مجلس به جاي آراي حداقلي 1 ميليون رايي با حداکثر آرا يعني 4 ميليون در مجلس بنشيند و در انتخابات مردم حضور حداکثري داشته باشند.