روزنامه وطن امروز
1401/08/25
زامبی‌ها علیه آدینه
احمدرضا انصاری‌پور: لفظ آزادی را این روزها بسیار می‌شنویم اما در اینکه این آزادی حامل چه معنایی است، تردید بسیاری وجود دارد. این تردید زمانی بیشتر میشود که کسانی که شعار آزادی می‌دهند، در عمل به گونه دیگری رفتار کنند و حین اجرای نمایش «پرده خانه» در سالن شهرزاد تهران با شعار و توهین، بر هنرمند همفکرشان بتازند. به گزارش «وطن‌امروز»، نمایش «پرده خانه» به کارگردانی گلاب آدینه، هنرپیشه باسابقه سینما و تئاتر است که این روزها در سالن شهرزاد تهران در حال اجراست اما برگزاری این نمایش در شرایط فعلی بازخوردهای بسیاری به دنبال داشته است. این بازخوردها که اکثرا منفی و از سوی آتش‌بیاران معرکه اعتراضات است، نه تنها حین اجرا و در خود سالن گریبانگیر «پرده خانه» است، بلکه در فضای مجازی هم دست از سر آن برنمی‌دارد. آنطور که حاضران در سالن می‌گویند، هر شب عده‌ای به قصد شعار دادن به محل اجرا می‌روند، شعارشان را می‌دهند، «زن، زندگی، آزادی» می‌گویند و می‌روند. رفتن‌شان هم البته به نشانه اعتراض به برگزاری نمایش در شرایط فعلی است، چرا که معتقدند بازگشت شرایط جامعه به روال طبیعی، عادی‌نمایی اوضاع است و جایز نیست. آدینه در فکر روشن ماندن چراغ گلاب آدینه از زمان آغاز تبلیغات این نمایش، واکنش‌های بسیاری از سوی مردم گرفت که غالبا گویای همین مخالفت با اجرا بود؛ این واکنش‌ها هنوز هم ادامه دارد و عده‌ای را مقابل کارگردان این تئاتر صف کرده است اما آدینه نظر دیگری دارد. او در پستی در صفحه اینستاگرامی خود در این باره نوشته است: «چه مخالف این عمل در سالن تئاتر باشیم و چه موافق، پویایی و زنده بودن تئاتر که مدام از آن می‌گوییم یعنی همین. تماشاچیانی به سالن می‌آیند با نظرات و عقاید و برداشت‌ها و جایگاه اجتماعی و شغلی و درآمدی متفاوت. پس هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست و این زیبایی هنر نمایش است. تقریبا هر شب در پایان اجرا 3-2 نفری شعار می‌دهند. عده‌ای می‌آیند شعار می‌دهند، سرود می‌خوانند و می‌روند. اصل معنای هنر تئاتر یعنی همین». از آنچه گلاب آدینه، کارگردان نمایش «پرده خانه» نوشته چنین برمی‌آید که او بیش از هر چیز به دنبال پویایی و زنده ماندن تئاتر است؛ علی‌الظاهر اولویت او این است که چراغ تئاتر در این روزهای حساس روشن بماند و به همین خاطر ترجیح می‌دهد به عنوان یک هنرمند، در هر شرایطی روی صحنه اجرا بماند و سنگر را خالی نکند. موافقان اجرای این تئاتر هم البته کم نیستند و این را می‌توان از پیش‌فروش ۲ هزارنفره بلیت نمایش در هفته نخست و همچنین برخی نظرات در فضای مجازی فهمید. این عقیده آدینه و موافقان اما برای آن مخاطبانی که شعار آزادی از جمله آزادی بیان و عقیده می‌دهند، قابل قبول نیست. زامبی‌های آزادی‌خواه‌نما! عدم پذیرش این عقیده، باعث شده آدینه این روزها زیر بمباران بی‌امان تهدیدات و ناسزاهای مخالفان برگزاری نمایش باشد. گلاب آدینه که با نگاهی به سوابقش به زمینه فکری روشنفکری او پی می‌بریم، در اظهارنظراتش هیچگاه دیدگاه‌های اعتراضی مخالفان را رد نکرده بلکه مدعی شده نباید وجود این شرایط تئاتر را از رونق بیندازد. او درباره بازخوردهایی که این روزها از مخالفانش می‌گیرد، به ایسنا گفته است: «این روزها بی‌شمار نظرات فحش و ناسزا و تهدید دریافت می‌کنم و این موضوع را قدری نگران‌کننده می‌دانم. در پاسخ به این نظرات نوشته‌ام عزیزان من! شروع نارضایتی‌های مردم اصلا به دلیل همین بایدها و نبایدها بوده است. حرکت مردم از اعتراض به اختلاس‌ها که آغاز نشد، بلکه مساله اختلاس‌ها و... بعد به آن اضافه شد ولی شروع این وضعیت به بایدها و نبایدها برمی‌گردد. مردم از این باید و نبایدها عاصی شده‌اند و حالا ما همین رفتار را در حق یکدیگر انجام می‌دهیم. در این مدت بعضی برای من قاطعانه حکم کرده‌اند این تئاتر نباید اجرا شود. البته هستند کسانی که با برشمردن دلایلی، محترمانه توضیح می‌دهند الان تئاتر کار کردن، جایز نیست یا نادرست است ولی این ادبیات که «من نمی‌گذارم... ما نمی‌گذاریم. نباید اجرا شود» در پاسخ به این ادبیات باید بگویم الان شمایی که این جملات را نوشته‌ای، با کسی که اجبارهای اجتماعی را در سطح جامعه ایجاد کرده، چه تفاوتی دارید؟!» گلاب آدینه این موضوع را قدری نگران‌کننده می‌داند و واقعا هم باید نگران این وضعیت بود. هجمه‌ها به نمایش «پرده خانه» از سوی کسانی وارد میشود که شعار «زن، زندگی، آزادی» سر می‌دهند. از اظهارات آدینه هم چنین برمی‌آید که این دیدگاه برای او قابل قبول است. با این حساب، مخالفان برگزاری نمایش در واقع به کسی تاخته‌اند که هم زن است و هم زندگی و آزادی را قبول دارد. تفاوت آنهایی که در جبهه مقابل برگزاری «پرده خانه» صف بسته‌اند با آدینه در این است که هر چند شعارشان آزادی است و به عقیده خودشان به دنبال آن می‌گردند اما ذره‌ای به شعاری که سر می‌دهند، معتقد نیستند و این همان وضعیتی است که نگران‌کننده است!
