روزنامه جوان
1401/09/05
همبستگی ایران را با شادی فوتبالی تحلیل کنید
همه چیز از همخوانی بازیکنان تیم ملی فوتبال با سرود ملی شروع شد و آن طرف‌تر روی سکوها، اشک‌هایی که برای ایران ریخته می‌شد؛ این است غیرت و خوشحالی یک ملت. تیم فوتبال ایران در یک دقیقه اول همه وطن‌فروشان و بی‌غیرت‌ها را برد، در یکی، دو دقیقه پایانی هم بر مستعمره انگلیس پیروز شد. حالا بیشتر و بهتر می‌توان وطن‌فروش و دشمن را از هواخواه ایران و ایرانی جدا کرد.بیشتر از یک ماه است که در فضای مجازی و واقعی، همه دشمنان ایران و همه وطن‌فروشان، با همه قوا به میدان آمدند تا ملت ایران در جام ۲۰۲۲ روی خوشحالی نبیند. شادی رذیلانه آن‌ها را می‌شد بعد از بازی با انگلیس دید، اما روز گذشته همچون کف روی آب، همه این هیاهو‌ها خوابید و یک ملت خوشحال شد. این واقعیت جامعه ایرانی است. ایرانی از هر سلیقه و با هر گرایشی که باشد، به وقت حماسه‌ها، متحد و یک‌دل است، از اهتزاز پرچم ایران عمیقاً خوشحال میشود و احساس غرور می‌کند.
بعد از بازی روز گذشته تا ساعت‌ها خیابان‌های ایران غرق در شور و شادی بود. این خوشحالی ملی را می‌شد در دورافتاده‌ترین نقاط هم مشاهده کرد. حتی آن‌هایی هم که تا دیروز و در شبکه‌های مجازی‌شان بر کوس تفرقه‌افکنی زده و منتظر باخت دوم تیم ملی بودند، اگر خجالت نمی‌کشیدند، خوشحالی درونی‌شان را بروز می‌دادند. ولی آن‌ها اسیر جو مسمومی شده بودند که خودشان برای خودشان ساخته بودند. بگذریم از انگشت‌شمارانی که در وطن‌فروشی تا آنجا پیش‌رفته بودند که دیروز غمگین بودند!
در چنین شرایطی است که می‌توان وابستگی اجتماعی یک ملت را به سرزمینش تحلیل کرد. اینجایی که به‌رغم همه سم‌پاشی‌ها و با وجود تمام اختلاف‌افکنی‌های رسانه‌های لندنی و سعودی، بستگی مردم ما به کشورشان را می‌توان از خوشحالی پسافوتبالی و در کف خیابان‌ها دید.
مردمی که دیروز به خیابان‌ها آمدند، از اطلاعیه و فراخوانی از پیش اعلام‌شده پیروی نکردند، آن‌ها آمده بودند تا خوشحالی ملی‌شان را بروز دهند. به‌رغم همه مشکلات سیاسی و فضای التهابی دو ماه گذشته، یک اتفاق جهانی می‌تواند مردم ما را حول محور ایران گرد‌آورد. خوشحالی تک‌تک ایرانی‌ها پس از بازی با ولز حتی در شهر‌هایی که تا همین دو سه روز پیش هم به دلیل فضاسازی آشوب‌طلبان درگیر اعتصاب و اغتشاش بود، نشان داد که قاطبه ایرانی‌ها تعلقی غیرقابل انفکاک به خاک خود دارند و غرور و یکپارچگی ملی، وجه اشتراک همه ماست.
مشابه خوشحالی روز گذشته مردم ما، شاید هر چهار سال یک‌بار و به بهانه جام‌جهانی فوتبال اتفاق بیفتد، اما اگر چشم‌ها را از آلودگی‌های مجازی بشوییم، می‌توان نمود‌ها و نماد‌های متعدد آن را هر از چند‌گاهی در مراسمات مذهبی و ملی دید، نظیر آنچه چند وقت پیش در جشن خیابانی غدیر رخ داد، یا حتی حزنی که بعد از بازی با انگلیس بر کل ایران سایه افکنده‌بود.
جامعه ایرانی، با همه مشکلات و سختی‌ها و با همه دشمنی‌ها و وطن‌فروشی‌هایی که هیاهوی زیادی دارند، اما قلیلند، پای کار ایران است. هنوز هم اتفاقاتی مانند جام‌جهانی می‌تواند محور اتحاد و همبستگی ملی باشد. حالا تپش قلب یک ایران تا لحظه سوت آغاز بازی ایران و امریکا بیشتر و بیشتر میشود تا شاهد تاریخ‌سازی بزرگ تیم ملی باشد. این هم یک نشانه است، نشانه اینکه در زمانه آشوب‌گستری بدخواهان ایران برای جلوگیری از پیشرفت ملت بزرگ ایران، شادی و غم مردم ما تحلیل‌پذیر است، نشانه اینکه مردم ما دشمن را از دوست و وطن فروش را از وطن‌خواه تشخیص می‌دهد، نشانه مهمی که همبستگی ملی در ایران سرزنده‌تر از همیشه است.
سایر اخبار این روزنامه
