مطالبات بی پاسخ نسل ها کم شدن فاصله حرکت های اعتراضی

آرمان امروز: اعتراض مردمي، واکنش طبيعي جامعه به کاستي‌ها و تصميم‌هاي غلط است و در هر دوره‌اي، مطالبه‌هاي جديدي توسط افکار عمومي طلب مي‌شود. اتفاق قابل‌تامل چيزي جز اين نيست که فاصله جنبش‌هاي اعتراضي در شرايط فعلي،‌ نسبت به موج‌هايي که در دهه هشتاد و پيش‌تر از آن به وجود مي‌آمد، کمتر شده است.
حسين کنعاني‌مقدم، فعال سياسي اصولگرا در گفت‌وگو با «آرمان‌امروز» ضمن پاسخ دادن به اين سئوال، درباره مانا بودن صداهاي اعتراضي هم توضيح‌هايي داده است:
حسين کنعاني‌مقدم در گفت‌وگو با آرمان‌امروز در همين‌رابطه اظهار داشت: بعد از پيروزي انقلاب 30 مورد اعتراض عمومي را تجربه کرده‌ايم، در واقع در همه اين موارد اعتراض‌ها به درگيري يا آشوب منجر شده‌اند که که در برخي‌ اتفاقات اعتراض به طور پررنگي از خود رونمايي کرده است  و بعضا هم تاثير بدخواهان خارجي به طور ملموسي مشاهده مي‌شد. با اين توضيح که عموما نظام حمراني در مديريت صحيح شرايط موفق نبوده است و با اصرار بر رويه‌هاي اشتباه به عبارتي آتش در خرمن انداخت تا حرکتي که به قائده قابل‌کنترل بود، به آشوبي همه‌گير تبديل شود و کل نظام را تحت‌تاثير خود درآورد.
دبير سياسي جبهه ايستادگي در ادامه  در پاسخ به اين پرسش که «چرا فاصله زماني جنبش‌‌هاي اعتراضي کم شده است»گفت: اينکه فاصله بين اعتراض‌ها نسبت به سال‌هاي پيش کمتر شده است، چيزي جز انباشته‌شدن مطالبات عمومي نيست. يعني مردم مطالبات‌شان را مطرح مي‌کنند، اما سيستم مديريتي توجهي نمي‌کند که در چينن حالتي توقع‌هاي برآورده نشده روز به روز بيشتر و بيشتر مي‌شوند که معلوم است، پررنگ شدن نارضايتي عمومي را موجب مي‌شود. اين توضيح نشان مي‌دهد، کمتر شدن فاصله حرکت‌هاي اعتراضي امري طبيعي و بر اساس واقعيت‌هاي موجود است. به اين معني مردم ديگر دليلي براي صبر و منتظر شدن بهبودي اوضاع نمي‌بينند و به‌همين دليل به اين تصميم مي‌رسند که با حضور در معابر عمومي صداي اعتراضي شان را به گوش مسئولان و تصميم‌گيران برسانند. متاسفم که بايد بگويم، دولت‌ها با بي‌توجهي نسبت به خواست‌عمومي موجب ماندگاري نارضايتي عمومي شده و در نتيجه جامعه هميشه در معرض آشوب لايه‌هاي مختلف مردمي است.


او افزود: در واقع سيستم حکمراني به غلط فکر مي‌کند، اگر تجمعي تمام شد و مردم به خانه‌هاي‌شان برگشتند، مشکل حل شده است و ديگر بحراني وجود ندارد و دقيقا مطالبات عمومي روي هم انباشته شده است و هم‌اکنون شاهديم، کشور  نزديک به سه ماه است که شاهد دوقطبي مردم و حاکميت است. در واقع د ليل طولاني شدن اعتراض‌هاي امروز را بايد در  غفلت‌هاي ديروز دانست.
اين فعال سياسي اصولگرا تصريح کرد: اين غفلت‌کردن‌ها در شرايطي است که کافي است،‌ مسئولان واقع‌بين باشند و از وضعيت به وجود آمده تحليلي درست داشته باشند. اينکه دولت‌ها نمي‌خواهند ضعف‌هاي‌شان را قبول کنند و با تن دادن به موج شعاري به طور دائم از حل شدن مشکلات و تحقق اهداف بگويند‌، نه تنها دردي از دردها را درمان نخواهد کرد، بلکه باعث مي‌شود مردم روز به روز بيشتر به نظام تصميم‌گيري بدبين شوند.
کنعاني‌مقدم اظهار داشت: پس تاکيد اين است،‌ همه دولت‌هايي که روي کار مي‌آيند، در به وجود آمدن جنبش‌هاي اعتراضي سهميه دارند و  همچنين سهيم هستند. به نظر مي‌آيد، اين رفتار اپيدمي شده است که رقباي سياسي از فضاي تنش‌آلود جامعه در موقع زمام‌داري رقيب سياسي استقبال مي‌کنند و همين موجب تحميل هزينه‌هايي گزاف به آرامش جامعه مي‌شود.
وي توضيح داد: به‌طور مشخص بايد به رفتار دولت رئيسي اشاره کرد که در اين يک‌ماه و 4 ماه چيزي به جز ناکارآمدي نداشته است. در واقع دولت فعلي بي‌توجه به فضاي اعتراضي همچنان رويه‌هاي غلط را پيگيري مي‌کند. انگار نه‌انگار که مردم کف خيابان مطالباتي دارند. حسين کنعاني‌مقدم در پايان گفت: درباره جنبش‌هاي مردمي همچنين اين را بايد توضيح داد که در هر دوره زماني مطالبات و خواسته‌هاي خودشان را طلب مي‌کنند و هر نسلي که مي‌خواهد رفتارش با شرايط اجتماعي دوره خودش همخوان باشد. مثلا دانشجويان قبل از انقلاب ورود نيکسون به تهران را طلب مي‌کردند و امروز دانشجو در همان خواسته‌هايي کاملا متفاوت دارد.