مراقب خشم کوهستان باشیم/ نکات ایمنی نجاتگران را جدی بگیرید
فاطمه عسگرینیا- شهروند آنلاین:استقامت، آرامش، عظمت و زیبایی همه آن چیزی است که کوهنوردان سراسر کشور را عاشق کوهستان کرده است. آنقدر طرفداران این رشته طبیعی در دنیا زیاد است که 11 دسامبر هم به عنوان روز جهانی کوه و کوهنوردی اعلام شده است. درست است کوهستان در نگاه اول بسیار دلنشین و آرام به نظر میرسد و همین باعث شده است تا افراد زیادی هروقت اراده کنند خود را پای دامنه کوهی دیده و غافل از خطرات احتمالی که تعقیبشانمیکند راهی ارتفاعات میشوند. رفتاری که تعداد حوادث کوهستان را افزایش داده و به ماموریت امدادگران و نجاتگران جمعیت هلالاحمر در این بخش افزوده است. پای درددل هرکدامشان که مینشینی گلایههای زیادی از کوهنوردان حتی کوهنوردان حرفهای دارند و معتقدند متاسفانه کسی کوهستان و خطراتش را جدی نمیگیرد و این مسأله باعث میشود تا در برهههایی از سال شاهد بروز حوادث بزرگوکوچک زیادی در این بخش باشیم. البته امدادگران و نجاتگرانی که در قالب جمعیت هلالاحمر ایران در بخش کوهستان فعالیت دارند هم به لحاظ حرفهای آموزشهای تخصصی لازم را دیدهاند هم به لحاظ امدادی.بهخاطر همین است که به محض حضور در کوهستان و ارائه خدمات به حادثهدیدگان اغلب این افراد را زنده به دامنه کوه منتقل میکنند مگر آنکه فرد در اثر حادثهای جان خود را از دست داده باشد.
امداد در سایه خلاقیت
دانامطاعی،نجاتگر جوان اهل کرمانشاه یکی از کوهنوردان حرفهای عضو جمعیت هلالاحمر است. کسی که از سن نوجوانی به واسطه زندگی در منطقهای کوهستانی، کوه رفتن را در پیش گرفت و حالا امید مردم منطقهاش در زمان بروز حادثه شده است. کسی که بهخاطر کمک به همشهریانش دورههای خاص و ویژه کوهنوردی را در فدراسیون کوهنوردی آموزش دیده و خلاقیت را به این آموختهها افزوده است.بهخاطر همین در خیلی از مواقع با توسل به همین داشتههای شخصی میتواند جان انسانها را نجات دهد.
او 11 سال است که به جمعیت هلالاحمر پیوسته است و علت این کارش را کمک به مردم منطقه محرومی میداند که در آن زندگی میکند:«مردمی که در منطقه ما زندگی میکنند بسیار محروم هستند.خیلیهابهخاطر تامین معاش خود ناچاربه کولبری هستند و در همین سفرها درگیر حوادث زیادی میشوند. خاطرههای زیادی از نجات همین کولبران دارند:«چندی پیش جوان 18 سالهای در ارتفاعات مسیرهای کولبری گرفتار شده بود. موضوع به پایگاه ما اطلاعرسانی شد و همراه با دوستانم به این منطقه اعزام شدیم. برف شدیدی باریده بود و امکان انتقال این جوان با کمک طنابها هم نبود. چون جایی نبود که طنابها را ببندیم و کارگاه بزنیم. اینجا جایی بود که باید با کمک ابزار تخصصی خودم عملیات نجات را دنبال کنیم.»
اوجوشکار است و با کمک این هنر برای خود نوعی میخ ویژه درست کرده است که میتواند در مناطق کوهستانی منطقهای که در آن زندگی میکند به وقت نیاز،کارگاههای تخصصی زده و حادثهدیدگان را نجات دهد:«با کمک همین میخها شروع به استقرار کارگاه کردم و موفق شدم این جوان را از مهلکهای که در آن گرفتار شده بود، نجات دهم.»
ریشه کوهنوردی در خانوادهام بود
محمدصادقیفر هم در مازندران و کوه دماوند به فعالیتهای کوهنوردی مشغول است. کسی که کوهروی را از سال 78 و در سن نوجوانی همراه با مادرکوهنوردش شروع کرده و میگوید عاشق این رشته هستم. از سال 91 عضو جمعیت هلالاحمر شده:«سال 91 در منطقه الیمستان پسربچهای که همراه خانواده به این منطقه آمده بود در جنگل گم شد. نیروهای هلالاحمر برای کمک آمدند و من که به منطقه آشنا بودم کمکشان کردم و موفق شدیم بعد از 4 ساعت پسربچه را پیدا کنیم. هفته بعد از این حادثه هم در ماموریت دیگری به بچههای هلالاحمر کمک کردم و همانجا بود که به دعوت مدیر جمعیت هلالاحمر منطقه یک،هلالاحمری شدم.»
او حالا یک داوطلب نجاتگرهلالاحمری است که در کنار ماموریتهای امدادونجات فعالیتهای داوطلبانه زیادی را در بخش کوهستان و حفاظت از دماوند همراه با دوستانش انجام میدهد:«از سال 99 پویش مردمی فرزندان دماوند را با هدف ایمنسازی و آمادهساز ی جانپناهها در کوهستان دنبال میکنیم. این پویش الان حدود هزار همراه دارد و ما موفق شدهایم با کمک خود کوهنوردان و ورزشکاران اتفاقهای خوبی را در دماوند رقم بزنیم. از ایجاد باکسهای امدادی گرفته تا تجهیز جانپناهها.»
او هشداری به همه کوهنوردان میدهد و میگوید مراقب خشم کوهستان باشید.آنچه در دیماه 2 سال پیش اتفاق افتاد برای هیچکس قابل پیشبینی نبود. بنابراین همراه با تجهیزات کامل راهی کوهستان شویم.
آموزش، شرط اساسی کوهنوردی
عبدالله هزار جریبی، اهل کردکوی هم از هلالاحمریهای فعال در حوزه امدادونجات کوهستان است. او هم قبل از اینکه عضو جمعیت هلالاحمر شود یک کوهنوردحرفهای بوده است. خودش میگوید چون در منطقهای کوهستانی متولد و بزرگ شده است به این سمتوسو رفته اما معتقد است رشته ورزشی کوهنوردی از آن رشتههای ورزشی و حرفهای است که نبایدآسانوساده نگریسته شود. بلکه اگر کسی میخواهد آن را انتخاب کند حتی به قصد تفریح بایدآموزشهای لازم را ببیند. عبدالله از 17 سال پیش که به جمعیت هلالاحمر پیوست و آموزشهای تخصصی کوهنوردی را فرا گرفت تا امروز خاطرههای زیادی از ماموریتهای امدادونجات کوهستان دارد، اما یکی از ماندگارترین این خاطرات نجات جوانی است که در ارتفاعات کوهستانی منطقه دچار ارتفاعزدگی میشود:«در حال کوهنوردی بودم که دیدم جمعیت زیادی دور یک نفر حلقه زدهاند. هرکس اظهار نظری میکرد، وقتی به بیمار رسیدم متوجه شدم بهخاطر ارتفاع دچار این حالت شده است. اول اطراف او را از جمعیت خالی و بعد با کمکهای اولیه از آن حالت خارجش کردم و تمام کارهایی را که برای بهبودی او انجام دادم در قالب یک کلاس درس 15 دقیقهای برای همه کوهنوردان گذاشتم. به نظرم این بهترین ماموریتم بود چون در حین انجام آن ضمن نجات جان یک انسان چندین و چند نفر هم آگاه شدند و قطعا هرکدامشان میتوانند از آن آموختهها در جهت نجات جان انسانهای دیگر در موقعیتهای مشابه کمک بگیرند.»