کیسینجر: زمان حل و فصل جنگ اوکراین با مذاکره فرا رسیده است

آرمان‌امروز: «هنري کيسينجر» 99 ساله، وزير امور خارجه اسبق آمريکا جمعه در مطلبي نوشت، در 1916 دولت آمريکا فرصت داشت که به جنگ جهاني اول از طريق ديپلماسي پايان دهد اما اين فرصت را به دلايل سياست داخلي از دست داد.
کيسينجر استدلال خود را در نسخه 17 دسامبر مجله «د اسپکتيتور» (The Spectator) بيان کرد و درگيري کنوني را به عنوان «جنگي که در آن دو قدرت هسته‌اي بر سر کشوري با تسليحات متعارف به رقابت مي‌پردازند» توصيف کرد. اين اشاره‌اي به اين است که جنگ ميان روسيه و اوکراين به جنگ نيابتي بين ايالات متحده و روسيه تبديل شده است. «فرايند صلحي» که هنري کيسينجر پيشنهاد مي‌کند، «اوکراين را به ناتو مرتبط مي‌کند» زيرا او معتقد است که بي‌طرفي براي کي‌يف ديگر گزينه‌ به شمار نمي‌رود. او همچنين از روسيه مي‌خواهد که به خطوط قبل از 24 فوريه (قبل از آغاز جنگ اوکراين) عقب‌نشيني کند، در حالي که ساير مناطق مورد خواست اوکراين شامل دونتسک، لوهانسک و شبه‌جزيره کريمه «ممکن است پس از آتش‌بس موضوع مذاکره قرار گيرند.»
او توضيح داد، اين توافقنامه علاوه بر «تاييد آزادي اوکراين» براي «تعريف يک ساختار بين‌المللي جديد، به‌ويژه براي مرکز و شرق اروپا» است که روسيه بايد «در نهايت» جايي در آن بيابد. در حالي که برخي «روسيه‌اي را که در جنگ ناتوان شده است» ترجيح مي‌دهند، کيسينجر با اين استدلال مخالفت کرده و مي‌گويد که «نقش تاريخي مسکو نبايد تضعيف شود». فروپاشي روسيه ممکن است قلمروي وسيع آن را به يک «خلاء مورد مناقشه» تبديل کند، جايي که «جوامع رقيب ممکن است تصميم بگيرند اختلافات خود را از طريق خشونت حل و فصل کنند» و ممکن است همسايگان از طريق زور ادعاي قلمرو کنند و همه اين اتفاقات هم در حضور «هزاران سلاح هسته‌اي» رخ دهد.
در اصل، اين همان پيشنهادي است که کيسينجر براي اولين بار در ماه مه ارائه کرده بود و بعد از آن به او برچسب «دشمن اوکراين» زده شد. ولوديمير زلنسکي، رئيس‌جمهوري اوکراين در اوايل ماه جاري ميلادي در مصاحبه‌اي هر نوع آتش‌بسي را که مرزهاي 1991 کشورش را نقطه شروع نمي‌دانست، قاطعانه رد کرد.


همچنين پس از اذعان آنگلا مرکل، صدراعظم سابق آلمان مبني بر اينکه آتش‌بس سال 2014 مينسک به منظور «زمان دادن به اوکراين» براي آماده شدن براي جنگ بود، ديگر مشخص نيست که آيا مسکو اصلا آتش‌بس با ميانجيگري غرب را مي‌پذيرد يا خير. آنچه در مقاله کيسينجر جديد است، استدلال اوست. او به اوت 1916، در اوج جنگ جهاني اول اشاره دارد، زماني که قدرت‌هاي درگير به دنبال ميانجيگري ايالات متحده براي پايان دادن به درگيري‌هاي بي‌سابقه بودند. گرچه «صلح مبتني بر وضعيت قبلي اصلاح شده در دسترس بود»، وودرو ويلسون، رئيس‌جمهوري وقت آمريکا مذاکرات را تا زماني که بتواند در نوامبر دوباره به رياست برسد، به تعويق انداخت. در آن زمان ديگر خيلي دير شده بود و جنگ دو سال ديگر ادامه يافت و «به طور جبران‌ناپذيري به تعادل برقرار شده اروپا آسيب رساند».
ديميتري پسکوف، سخنگوي کرملين در واکنش به پيشنهاد کيسينجر گفت که ولاديمير پوتين، رئيس‌جمهوري روسيه «مايل به مطالعه کامل اين مقاله است اما «متاسفانه هنوز فرصت اين کار را پيدا نکرده است.» هنري کيسينجر که مشاور امنيت ملي پيشين آمريکا هم بود، گفت که جهان ممکن است در «نقطه عطفي» در جنگ اوکراين باشد و خواستار گفت‌وگو براي دستيابي به صلح شد.
کيسينجر در مجله «اسپکتيتور» نوشت که زمستان در حال تحميل توقف بر عمليات نظامي روسيه در اوکراين است و آن را به وضعيتي در اوت 1916 تشبيه مي‌کند که نيروهاي اصلي غربي در جنگ جهاني اول به دنبال ميانجيگري ايالات متحده براي پايان دادن به درگيري به صورت صلح‌آميز بودند. او گفت که وودرو ويلسون مي‌توانست با ديپلماسي کشتار را متوقف کند و جان ميليون‌ها نفر را نجات دهد.
اين ديپلمات کهنه‌کار نوشت: آيا جهان امروز خود را در نقطه عطف مشابهي در اوکراين مي‌بيند، در شرايطي که زمستان توقفي را به عمليات‌هاي نظامي گسترده در آنجا تحميل مي‌کند؟ من بارها حمايت خود را از تلاش نظامي متحدان براي خنثي کردن تجاوز روسيه به اوکراين اعلام کرده‌ام. اما زمان آن دارد نزديک مي‌شود که طبق تغييرات استراتژيک عمل کرده و آنها را در يک ساختار جديد ادغام کنيم تا به صلح از طريق مذاکره دست يابيم.
به گفته کيسينجر، «اوکراين براي اولين بار در تاريخ مدرن، به کشوري بزرگ در مرکز اروپا تبديل شده است» که با نيروهاي روسيه مقابله مي‌کند. او همچنين گفت که جامعه بين‌المللي - از جمله چين - با تهديد يا استفاده روسيه از سلاح‌هاي هسته‌اي خودش مخالف است. کيسينجر گفت که معتقد است بي‌طرفي اوکراين ديگر معنا ندارد و «فرايند صلح بايد اوکراين را به ناتو مرتبط کند، حال هر طور که مي‌خواهد بيان شود». وزير خارجه پيشين آمريکا گفت که نتيجه اين جنگ نبايد تضعيف روسيه باشد. او گفت «روسيه طي پانصد سال کمک‌هاي تعيين‌کننده‌اي به تعادل جهاني و توازن قدرت داشته است. نقش تاريخي آن نبايد تضعيف شود. چنانچه روسيه با دسترسي هسته‌اي جهاني خود، گرفتار مشکلات داخلي شود، اين ممکن است مشکلاتي را در سراسر جهان ايجاد کند.»
کيسينجر 99 ساله گفت: چنانچه تقسيم‌بندي پيش از جنگ ميان اوکراين و روسيه، چه از طريق مذاکره يا جنگ، حاصل نشود، ممکن است توسل به اصل حق تعيين سرنوشت مورد بررسي قرار گيرد. رفراندوم‌هاي تحت نظارت بين‌المللي در رابطه با خودمختاري مي‌توانند براي مناطقي که دچار تفرقه هستند و طي قرن‌ها بارها دستخوش تغييراتي بوده‌اند، اعمال شوند.
او افزود: هدف يک روند صلح دو چيز خواهد بود؛ تاييد آزادي اوکراين و تعريف يک ساختار بين‌المللي جديد، به‌ويژه براي مرکز و شرق اروپا. در نهايت روسيه بايد جايگاه خود را در چنين نظمي پيدا کند. راه ديپلماسي ممکن است پيچيده و خسته‌کننده به نظر برسد اما پيشرفت به سمت آن، هم به بينش و هم شجاعت نياز دارد. جستجوي صلح و نظم داراي دو مولفه هستند که گاهي متضاد تلقي مي‌شوند؛ پيگيري عناصر امنيتي و الزام به اقدامات سازش‌جويانه.