شعاع کوتاه دید در آلودگی هوا!

درست وقتی که والدین و بچه‌ها امید داشتند مدارس پس از یک‌هفته تعطیلی باز شود، دوباره خبر آمد که این هفته نیز مدرسه، بی‌مدرسه! آلودگی هوا آن قدر در شهری مثل تهران غلیظ است که اطراف و اکناف به زحمت دیده می‌شود. این شعاع کوتاه دید، جنس مدیریت هوای پاک را هم کوتاه و البته آلوده کرده است، به‌گونه‌ای که تصمیم‌ها کوتاه و اراده‌ها در انتظار باد است! کاش از حالا برای بیست، سی سال دیگر وعده داده می‌شد تا شاید به جایی می‌رسیدیم. بسیاری از شهر‌های آلوده جهان در دهه‌های هفتاد و هشتاد قرن بیستم، الان هوای پاکی دارند، با یک برنامه‌ریزی دقیق و عملی و بدون مسئولیت‌گریزی دستگاه‌ها.
این شهر آلوده انگار مدبری ندارد! تا شاخص آلودگی هوا به بالای ۱۵۰ می‌رسد، دم‌دستی‌ترین کار را انتخاب می‌کنند؛ تعطیلی! مدیری، مسئولی یا کلاً کسی به فکر جبران این همه خسارت هست؟! نیست، اگر بود در شهر همچنان بر پاشنه تعطیلی‌های پاییز و زمستان نمی‌چرخید. سال‌هاست که با آلودگی، مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل می‌شود.‌ای کاش تصمیم گیران کلاً کار خودشان را تعطیل کنند، بلکه اوضاع بهتر از آنچه که هست شود. با تعطیلی چنین تصمیمات و چنین اقداماتی، حتماً اوضاع از اینی که هست، بدتر نمی‌شود.
تعطیلی‌ها قابل‌پیش بینی بود. اصلاً عادت کرده ایم و اگر تعطیل نکنند، تعجب می‌کنیم! با بالا رفتن شاخص آلودگی هوا، دیروز هم مسئولان تصمیم خودشان را اعلام کردند: مدارس تا آخر هفته و دانشگاه‌ها فعلاً تا سه شنبه غیرحضوری شد، اما مگر برای غیرحضوری‌شدن می‌شود معنایی به جز تعطیلی آموزش درنظر داشت؟!
عابد ملکی، معاون هماهنگی امور عمرانی استانداری تهران در تشریح مصوبات روز گذشته کمیته اضطرار آلودگی هوا می‌گوید: «با توجه به تشدید آلودگی هوا و استمرار پایداری هوا روز‌های یک‌شنبه، دوشنبه و سه‌شنبه هفته جاری ۲۷، ۲۸ و ۲۹ آذر ماه مدارس و دانشگاه‌های تهران در تمامی مقاطع به جز شهرستان‌های فیروزکوه، دماوند و پردیس به صورت غیر‌حضوری دایر خواهند بود. مهد‌های کودک و پیش‌دبستانی‌ها در تهران به جز شهرستان‌های فیروزکوه، دماوند و پردیس تعطیل خواهند بود. رؤسای ادارات نیز باید با مرخصی مادران دارای فرزند محصل موافقت کنند. از سوی دیگر فعالیت کارخانه‌های تولید شن و ماسه نیز تا روز چهارشنبه متوقف خواهد بود.»


وی می‌گوید: «به وزارت کشور پیشنهاد داده می‌شود که ساعت کاری ادارات دو ساعت کاهش پیدا کند که در صورت تأیید این موضوع ابلاغ می‌شود. این کار با هدف کاهش بار ترافیکی شهر انجام می‌شود.»
آلودگی هوا و افزایش مرگ و میر‌ها و بیماری‌های آشکار و نهان به خاطر آن، مربوط به امسال و پارسال نیست. با آمدن پاییز و زمستان، رسانه‌ها شاخص آلودگی بالای ۱۵۰ را تیتر می‌کنند. مسئولان هم مدام جلسه می‌گذارند که بهترین راه مقابله با این آلودگی را انتخاب کنند، اما دست بر قضا همیشه بهترین راه یک گزینه است: تعطیلی!
اجرای قانون هوای پاک و مقابله با منابع متحرک و ثابت آلودگی که انگار خیالی بیش نیست. در چنین وضعیتی باید از مسئولان پرسید برای عوارض این تعطیلی‌های تحمیلی تدبیری اندیشیده اید؟! عمر و سلامتی شهروندان به کنار، سواد و تربیت یک نسل با این تصمیمات صدمن یک غاز به فنا رفته‌است. آموزش غیرحضوری، با تعطیلی آموزش فرقی ندارد. اگر هم فرقی داشته باشد، گیج‌تر شدن دانش‌آموزان است در اثر تناقضات آموزش حضوری و غیرحضوری. کسی به فکر جبران این همه تعطیلی و رفع و رجوع کردن این تناقضات آموزشی – تربیتی هست؟!
وقتی بودجه، قدرت یا توان اجرای قوانینی مانند قانون هوای پاک نیست، وقتی دورنمایی از رفع این آلودگی‌ها در دسترس نیست، به جای دم دستی‌ترین تصمیم، یعنی تعطیلی مراکز آموزشی که تبعات جبران ناپذیر زیادی دارد، باید که تصمیمات جایگزین اتخاذ کرد. مگر با تعطیلی مدارس حجم ترافیک از سطح شهر کم می‌شود؟! خب ادارات بی خاصیت و مسببان اصلی آلودگی هوا را تعطیل کنید. یا لااقل منع آمد و شد خودرو‌های شخصی را از در منازل اجرا کنید؛ یا چندین و چند تصمیم دیگر که می‌تواند به بهبود این شرایط اورژانسی کمک کند.