انفجار خشم کرد‌ها مقابل نژادپرستی فرانسه

تیراندازی روز جمعه گذشته موجی از اعتراض و خشم را در پاریس به پا کرد و باعث شد معترضان به این جنایت با پلیس این شهر درگیر شوند. مرد ۶۹ ساله‌ای به نام ویلیام ام که راننده بازنشسته قطار است روز جمعه در منطقه ۱۰ پاریس اقدام به تیراندازی کرد که در نتیجه آن دست‌کم سه تن کشته و سه تن دیگر مجروح شدند. گفته می‌شود که این حمله به مرکز فرهنگی کرد‌ها در پاریس بود و هرچند ژرالد دارمنن، وزیر کشور فرانسه، گفته که ضارب به دنبال کشتن خارجی‌ها بوده، اما تأیید نکرد که او مشخصاً قصد هدف قرار دادن کرد‌ها را داشته است. با این حال، جمعیت کرد ساکن پاریس با شنیدن خبر این واقعه به خشم آمده و درگیری آن‌ها با پلیس انفجاری از خشونت را در پی داشت.
دو نکته قابل توجه در این حادثه مطرح است که اولی مربوط به هدفی است که این فرانسوی ۶۹ ساله برای حمله خود انتخاب کرده بود و دوم مربوط به ماهیت تروریستی این حمله و نحوه واکنش دولت فرانسه و حتی دیگر دولت‌های اروپایی به آن است. هرچند که دارمنن حاضر نشده قصد و نیت ضارب برای هدف قرار دادن کرد‌ها را تأیید کند، اما محلی که او انتخاب کرده حاکی از این قصد و نیت است. مرکز فرهنگی احمد کایا محل مورد نظر ویلیام ام برای تیراندازی بوده و این مرکز محل اصلی فعالیت کرد‌های ساکن پاریس است که رویداد‌های فرهنگی، سیاسی و کمک به مهاجران در این مکان برنامه‌ریزی و اجرا می‌شود و به همین جهت نیز کرد‌های پاریس این مرکز را به نحوی سفارت خود در پاریس می‌دانند. بنابراین، بدیهی است که انتخاب این مکان برای حمله به روشنی حاکی از قصد و نیت ضارب برای هدف قرار دادن کرد‌ها بوده و این موضوع نه تنها هشداری نسبت به امنیت و آرامش پایتخت فرانسه است بلکه می‌تواند زنگ خطری برای کرد‌های ساکن فرانسه و پایتخت آن باشد مبنی بر اینکه خشونت علیه آنان نسبت به گذشته شدیدتر بوده تا آنجا که امکان بروز چنین اتفاقاتی در آینده بعید به نظر نمی‌رسد.
موضوع قابل توجه در مورد نکته اول واکنش دوگانه و ریاکارانه‌ای است که دولت فرانسه سعی می‌کند در قبال این حادثه پیش ببرد. هرچند امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، این حمله را «نفرت‌انگیز» خواند و در توئیتر نوشت: «کرد‌های فرانسه در قلب پاریس هدف یک حمله شنیع قرار گرفته‌اند»، اما او حاضر نشد این حمله را صریحاً تروریستی بنامد، چنان که لور بکیو، دادستان پاریس هم مدعی شد: «هنوز هیچ نشانه‌ای از تروریستی بودن این حمله مشاهده نشده است.» این نوع موضع‌گیری در حالی رخ می‌دهد که حمله دو سال قبل در شهر نیس به کلیسای نوتردام دو نیس بی معطلی از سوی مقام‌های محلی و ملی به عنوان یک حمله تروریستی شناخته شد. این نوع واکنش دوگانه نشان می‌دهد که از نظر مقامات فرانسوی وقتی یک حمله تروریستی است که توسط یک فرد غیرفرانسوی و به خصوص مسلمان اتفاق بیفتد، اما اگر حمله خونینی توسط یک فرانسوی رخ بدهد موضوع به کلی تغییر کرده و مقامات فرانسوی رفتار متفاوتی در پیش می‌گیرند. این در حالی است که تمامی نشانه‌ها و حتی سابقه ویلیام ام حاکی از «انگیزه‌های نژادپرستانه» او است و حتی چند بار هم پیش از این در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۲ به جرم خشونت مسلحانه محکوم شده بود و در ۲۰۲۱ نیز به جرم حمله به دو مهاجر با سلاح سرد راهی دادگاه شده بود. شاید این نوع رویکرد دوگانه و نژادپرستانه دولت فرانسه نسبت به حملات تروریستی باشد که باعث شده کرد‌های ساکن این کشور دیگر احساس امنیت نکنند چنان که مراد رونی، فعال کردزبان ساکن پاریس، در این زمینه می‌گوید: «بعد از این حمله، ما به هیچ وجه در پاریس احساس امنیت نداریم. احساس می‌کنیم که نظام قضایی فرانسه از ما محافظت نمی‌کند.»‌بنابراین، به‌نظر می‌رسد که انفجار خشم کرد‌ها در پاریس بیشتر بابت رفتاری است که از سوی دولت فرانسه می‌بینند و معتقدند حمله به احمد کایا به واسطه این نوع رویکرد رخ داده که به افراط‌گرایان فرانسوی اجازه و جرئت ارتکاب چنین جنایات تروریستی را می‌دهد.