پرواز فلافل!

یک شوخی بامزه در فضای مجازی بود که می‌گفت: «با کسی ازدواج کن که پایه فلافل خوردنت باشه وگرنه غذای لاکچری رو که همه پایه هستن». خلاصه فلافل یک وعده غذایی خوشمزه، شکم‌پرکن، ارزان و دم‌دست بود. غذایی که تا حدود همین یک سال قبل حتی ضمن داشتن کیفیت خوب با قیمت زیر 15هزار تومان هم پیدا می‌شد، اما دیگر آن دوران شیرین گذاشت و حالا فلافل بنا به کیفیت بین حداقل 30 تا 50هزار تومان قیمت دارد؛ یعنی یک غذای دم‌دستی و دانشجویی نیست و باید با احترام با آن برخورد کنیم، چون لاکچری شده و فقط گاهی می‌توانیم سراغش را بگیریم. چرا؟
 
فلافل لاکچری می‌شود ماجرا از این قرار است که «علی‌اصغر میرابراهیمی»، رئیس اتحادیه دارندگان رستوران و سلف‌سرویس گفته است: « استقبال نکردن از غذای رستورانی، بعد از شیوع بیماری کرونا آغاز شد؛ تورم موجود و افزایش نرخ غذاهای رستورانی موجب کاهش ۲۰ تا ۳۰درصدی تقاضا شده ‌است.» به‌ گزارش ایلنا، وی ادامه داده است: «نرخ فلافل حدود ۳۵ تا ۵۰ هزار تومان شده‌؛ البته برخی واحدها ممکن است در ساندویچ سه عدد فلافل و واحدی دیگر پنج عدد فلافل بگذارند و این موضوع نرخ ساندویچ را تغییر می‌دهد.» همه این‌ها در حالی است که زمانی فلافل فقط یک وعده غذایی ساده برای بسیاری از ما نبود؛ فلافل 2 هزار تومانی را در سال 92 می‌شد هروقت گرسنه بودیم، بخریم و بخوریم. سال 93 موج بزرگی از فلافلی‌های سلف‌سرویس راه افتاد. آن زمان با حدود 2500 تومان می‌شد یک نان را با حدود 6، 7 فلافل پر کرد و لذت برد. چون در اصل این فلافل بود که مزه نان می‌داد، اما حالا با نرخ 50هزار تومان این نان است که مزه فلافل می‌دهد. یعنی هم افزایش قیمت و هم کاهش مواد. حتی بین سال‌های 95 و 96 فلافلی‌ها ایده جالبی داشتند. فلافل حدود 5هزار تومان بود و به‌ازای هر سه فلافل می‌توانستیم یک ساندویچ رایگان بگیریم. فلافل 50هزار تومانی در چه ‌صورتی می‌ارزد؟ فلافل به‌ دلیل شکم‌سیرکُن بودن و قیمت کم، انتخاب خیلی‌ها از جمله دانشجوها و قشرهای ضعیف بود، اما حالا باید دنبال ساندویچ ماکارونی باشیم تا بتوانیم با قیمت کمی سیر شویم. به‌قول یک کاربر: «فلافل 50هزار تومانی فقط وقتی می‌ارزه که حداقل 40هزار تومان پول نقد بین نونش باشه.» این غذای معروف شهرت جهانی دارد؛ 12 ژوئن روز جهانی آن است و حتی در بیشتر شبکه‌های اجتماعی یک ایموجی اختصاصی برایش تهیه شده است و کشورهای زیادی مدعی هستند که خالق آن هستند و حالا به‌رغم گران‌ شدنش بازهم انتخاب اول و آخر خیلی از ماست. به‌خصوص وقتی ساندویچ سوسیس بندری در فست‌فودهای ساده مرکز شهر حداقل 35هزار تومان است، هات‌داگ ساده به‌حدود حداقل 65هزار تومان رسیده، ساندویچ‌های آماده و کارخانه‌ای که شکم‌سیرکن هم نیستند حداقل 35هزار تومان قیمت دارند و تازه خوشمزه هم نیستند، قیمت برگرها را که نمی‌شود به زبان آورد، از همبرگر ساده که به 70هزار تومان رسیده تا چیکن‌برگر 120هزار تومانی و... . البته خیلی از ما ترجیح می‌دادیم یک پاستا بخریم و دو نفری بخوریم، اما نه وقتی که پاستا حداقل 120هزار تومان قیمت داشته‌ باشد. با این‌حال همچنان فلافل خواهیم ‌خورد. فلافلی که یار گرمابه و گلستان بود فلافل فقط یک غذا نبود. وقتی بین کلاس‌های دانشگاه، با خستگی دنبال شکم‌سیر کردن و پرکردن جزوه با رفقا بودیم، وقتی بعد از کلی پیاده‌روی و خرید پول زیادی برای رستوران نمانده ‌بود، وقتی دل‌مان می‌گرفت و پول سینما و شهربازی نداشتیم، وقتی می‌رفتیم نمایشگاه کتاب و با دیدن قیمت پشت جلد کتاب‌ها دود از سرمان بلند می‌شد، فلافل آخرین پناهگاه بود. فلافلی که در دنیا محبوب است و سال 1882 میلادی که مصر توسط بریتانیا تسخیر شد اسمش وارد زبان انگلیسی هم شد؛ اما حالا برای ما لاکچری محسوب می‌شود. کاربری در این‌باره نوشت: «یادش به‌خیر ما  دبیرستانی بودیم فلافل فقط 10 تومان بود؛ اما حالا تو بوفه همون مدرسه شده 40 تومان، البته من با قیمتش مشکلی ندارم، مشکلم این‌جاست که من هنوز دبیرستانی هستم و دلم نمی‌خواد ساندویچ کالباس بخورم».