به گزارش خبرنگار شهروندآنلاین، وزنه‌برداری ایران در سال‌های نه چندان دور همواره حرف اول را در جهان می‌زد. این رشته مدال‌آور در تورنمنت‌های بین‌المللی مختلف از جمله المپیک و جهانی بیشتر اوقات با موفقیت‌های فردی و تیمی باعث افتخارآفرینی برای ایران شده است. چهره‌های ورزشی پرتعدادی را می‌شناسیم که حرفه‌شان وزنه‌برداری بوده و اکنون جزو ستاره‌های بازنشسته ورزش کشور به حساب می‌آیند. با وجود اینکه نبرد با پولاد سرد در وزن‌های پایین هم جذابیت‌های خاصی دارد و مخاطبان زیادی را به تخته میخکوب می‌کند، اما نگاه ایرانی‌ها به دسته فوق سنگین همیشه با چشم بازتری بوده است.

از زمانی که حسین رضازاده وزنه‌های سنگین را یکی پس از دیگری بالای سر می‌برد تا بعدها که بهداد سلیمی، سعید علی‌حسینی، سجاد انوشیروانی و … توانستند موفقیت‌های خوبی در این عرصه کسب کنند، دسته فوق ‌سنگین وزنه‌برداری جذابیت‌های ویژه‌ای داشته است. اگرچه چند سالی است لاشا تالاخادزه گرجستانی در این عرصه خوش می‌درخشد و همه رکوردهای رضازاده و سلیمی را از آن خود کرده، اما حالا امید ایرانی‌ها به جوان 23ساله‌ای است که توانمندی فراوانی دارد و بسیاری او را میراث‌دار حسین رضازاده و سایرین می‌دانند.

داوودی چند روز پیش در مسابقات قهرمانی جهان هم حضور یافت و توانست نسبت به بضاعت خود عملکرد مطلوبی داشته باشد. با او دقایقی گفت‌وگو کردیم و صحبت‌های جالبی از این پسر اصالتا خمینی شنیدیم. مشروح این گفت‌وگو را بخوانید.

واقعیتش را بخواهید نسبت به شرایطی که داشتم، از عملکردم راضی‌ام، اما دورنمای من این نتیجه‌ای که در مسابقات جهانی 2022 کسب کردم، نیست. سطح مسابقات قهرمانی جهان بسیار بالا بود و فکر می‌کنم رقابت بسیار نزدیک شده است. شما دیدید که سه نفر در یک‌ضرب بیشتر از 210 کیلو وزنه زدند و این نشان می‌دهد که چقدر کار سخت بوده است. با این حال، خودم هم نسبت به المپیک توکیو و مسابقات آسیایی افزایش رکورد داشتم، اما باید تلاشم را بیشتر کنم، چون واقعا انتظارم از خودم بیشتر است.

باید رکوردهای یک‌ضرب خودم را بیشتر کنم، اما شما به این توجه کنید 202 کیلویی که در یک‌ضرب زدم بیشتر از تورنمنت‌های قبلی بود. 202 کیلوگرم در یک‌ضرب و 247 کیلو در دو ضرب. اگر 20 سال گذشته را مرور کنید، خیلی به ندرت می‌بینید این رکوردها مدال به همراه نداشته باشد.

این عزیزان که نام بردید همه جزو الگوهای من هستند، اما باید خیلی از مسائل را در نظر بگیرید و من را در حال حاضر با بزرگان وزنه‌برداری مقایسه نکنید. آنها با حمایت‌های زیاد و البته توانمندی که داشتند به رکوردهای ویژه رسیدند. از طرفی، من هنوز از نظر سن و سال جای زیادی برای پیشرفت دارم. قطعا تلاش و کوشش خودم مهم است، اما فدراسیون هم باید بیشتر حمایت کند تا مسیر را به درستی طی کنم. ورزشکار تا حدی می‌تواند با غیرت خود جلو برود؛ بعضی چیزها امکانات هم می‌خواهد.

انصافا آقای انوشیروانی شخصا حمایت‌های ویژه‌ای از من کرده‌اند، اما واقعیت این است که سایر مسئولان ورزش حمایت خاصی انجام نداده‌اند. الان نمی‌خواهم از حرف‌هایم طوری برداشت شود که چون در رقابت‌های جهانی مدال نگرفته‌ام دنبال بهانه‌گیری هستم. من هیچ‌وقت بهانه نمی‌آورم و هر وقت اشتباهی داشته‌ام صراحتا عذرخواهی کرده‌ام. واقعیت این است که مدیر کل استان‌های دیگر از ورزشکاران خود حمایت فوق‌العاده‌ای می‌کنند، اما من از اداره ورزش و جوانان استان تهران چیزی ندیده‌ام که بتوانم اسمش را حمایت بگذارم. خداوکیلی، از زمانی که آقای انوشیروانی رئیس فدراسیون شده‌اند، ‌شرایط خیلی فرق کرده است. امیدوارم این وضعیت ادامه پیدا کند و سایر مسئولان هم حمایت کنند تا وزنه‌برداری ایران دوباره نام کشور را در دنیا سربلند کند.

من خاک پای مردمم هستم و هر کاری انجام می‌دهم تا آنها خوشحال شوند. شک نکنید شبانه‌روز تلاش می‌کنم تا بتوانم انتظارات را برآورده کنم. من تازه 23ساله هستم و قطعا با حمایت مسئولان روزهای بهتری را برای وزنه‌برداری رقم خواهم زد. امیدوارم همه رویاهایی که دارم تحقق یابد و بتوانم برای کشورم مثمرثمر باشم.

هر رکوردی قابل شکستن است. یادم هست روزی می‌گفتند که رکوردهای حسین رضازاده را هیچ‌کس نمی‌توان ارتقا بدهد، اما تالاخادزه با تبحر و تلاش زیاد این کار را کرد. قطعا درباره رکوردهای تالاخادزه هم روزی این اتفاق می‌افتد.

//انتهای پیام