روزنامه اعتماد
1401/10/10
چه سود از داغ و درفشي تنها فزاينده خشم و عصيان؟
به جاي كوبيدن بر طبل اعدام، با نقبي به اعماق، شنوا و درمانگر دردهاي رنگارنگ باشيدنمايندگاني با چشمي بسته بر درد اكثريت خاموش و تنها دوخته بر خشم و خروش جواناني عاصي، بر طبل اعدام مي‌كوبند. جامعه مدرسان حوزه و برخي صاحب‌منصبان در اين ميان به كنار. بي‌خبر از درد معترضاني باصدا و بي‌صدا، نمايندگان مردم اما بايد دردشناس باشند؛ شنواي صداي همگان و درمانگر دردهاي همگان با چشمي بر پست و بلند گذران موكلان و دغدغه‌هايي كارساز براي درمان آلام. شما نمايندگان همين مردميد و بازويي مردمي براي حاكميتي متولي اقتصادي بستر‌ساز آب و نان و معيشت همگان و مهم‌تر سياست‌گذار زيست و انتخاب آزادشان. مردمي چه با حاكمان و چه بر حاكمان گيرم به قول بعضي اغتشاشگر يا به قول آن رييس‌جمهور ارزشي خس و خاشاك! چه عاصياني كه در اين ميان فريادي بلند كرده‌اند و چه آنها كه درد در دل اما زبان در كام دارند. به جاي كوبيدن بر طبل اعدام، با نقبي به اعماق، شنوا و درمانگر دردهاي خفته و رنگارنگ باشيد. حساب و كتاب كنيد اهرم‌هاي بازگشت آرامش به جامعه را رديف كرده و هزينه و فايده هر كدام را بسنجيد ـ حتي سرانگشتي. اين همه هزينه پيدا و پنهان تنها براي فرونشاندن موقت اعتراضاتي دردمندانه، خونبار و پيشگيري از بلند شدن صداي معترضاني خاموش؟ دلخوش شدن به تنها خاكستري بر آتش درگير؟ چه سود از داغ و درفشي تنها فزاينده خشم و عصيان؟ چه سود از افزودن بر درد باورناپذيري حرف رسانه به اصطلاح ملي در اين ميان؟ چه سود از برانگيختگي جهاني عليه‌مان؟ چه از سوي دوست و چه دشمن؟ و چه باك از قانون‌مداري محاكم؟ چه باك اما از ساخت و ساز فضايي امن براي اعتراض همگان؟ چه باك از گشودن باب گفت‌وگويي مصلحت‌انديشانه، بين خودمان و با جهان و شايد مهم‌تر از همه در اين حال و احوال، چه باك از جايگزين كردن شربت شيرين حكمراني خوب با اعدام و داغ و درفش و هزينه‌هايي جانكاه؟ تا فرصت هست!
٭ رييس كميسيون سياست خارجي مجلس دوم
سایر اخبار این روزنامه
خداحافظي با پادشاه
سرنوشتي تراژيك در انتظار سينماي ايران است
سياستمدار الهام بخش
يك گام مثبت اما ناكافي
موبايل ايرانيان در خدمت صاحبان فيلترشكن‌ها
تفاوت‌هاي زمينه‌اي دولت دوم روحاني و دو لت فعلي
سعي مي‌كنيم فكرش را نكنيم
شادي و شهادت سرباز قاسم سليماني
چرا الان به ياد ايران افتاديد؟
چه سود از داغ و درفشي تنها فزاينده خشم و عصيان؟
مسير پرونده ايران تا لاهه
