روزنامه وطن امروز
1401/10/20
شارلی ابدو و دست خالی فرانسه در دفاع از آزادی بیان
زهره درخشان: نشریه شارلی ابدو که چندی پیش با وقاحت تمام، به ساحت پیامبر مهربانی حضرت محمد مصطفی صلی‌الله علیه‌و‌آله توهین کرده و قلب انسان‌های آزاده جهان را به درد آورده بود، در ادامه اقدامات موهن و وقیح خود در قبال مقدسات دیگر کشورها، ملت‌ها و پیروان ادیان الهی، این بار ولایت فقیه و مرجعیت دینی و سیاسی در ایران را هدف قرار داد. دولت فرانسه در واکنش به این اقدامات قبیح، همواره آزادی بیان را بهانه قرار داده و با ادعای اینکه در فرانسه آزادی بیان وجود دارد، از زیر بار پاسخگویی و مسؤولیت خود شانه خالی می‌کند اما تاریخ و سوابق چندین دهه‌ای غربی‌ها نشان داده است آزادی بیان و حقوق بشر ادعاهایی توخالی بیش نیست و این ارزش‌های لیبرالی تنها ابزاری برای جنگ‌افروزی‌ها و مداخلات غرب در کشورهایی است که حاضر به پذیرش ارزش‌های آنها نیستند. * استانداردهای دوگانه دفاع از آزادی بیان و حقوق بشر توسط غربی‌ها دیگر در عرصه بین‌المللی خریداری ندارد و بر کسی پوشیده نیست اینها دستاویز غرب برای توهین، تحریم و اعمال فشار بر دیگر آزادی‌خواهان جهان است که مخالف ارزش‌های غربی هستند. نگاهی به تاریخ و سوابق غرب نشان می‌دهد دفاع از آزادی بیان تنها زمانی به میدان می‌آید که بویژه در آن ردی از نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان یا اسلام‌هراسی وجود داشته باشد اما در مسائل دیگر که مورد علاقه غربی‌ها باشد به پستو رفته و حرفی از آزادی بیان از زبان مقامات و رسانه‌های غرب شنیده نمی‌شود. یک مثال بارز از استانداردهای دوگانه فرانسه درباره آزادی بیان درباره هولوکاست است. دولت پاریس به طور کلی هرگونه اظهارنظر درباره هولوکاست را که برخلاف روایت‌های رسمی رژیم تروریست صهیونیستی باشد، ممنوع کرده و عوامل آن را به میز محاکمه می‌کشاند. پارلمان فرانسه حتی با تصویب قانونی تحت عنوان «ایدئولوژی صهیونیسم» انتقاد از رژیم اسرائیل به عنوان سمبل صهیونیسم را نیز ممنوع کرده است. مرحوم پروفسور «روژه گاردوی» دانشمند، فیلسوف و محقق ارشد فرانسوی نمونه بارز آن است که به خاطر تحقیقاتش که منجر به افشای دروغ‌پردازی‌های صهیونیست‌ها درباره اتاق‌های گاز ادعایی آشویتس در ماجرای هولوکاست شده بود، سال 1998 در کشور مهد آزادی بیان دادگاهی و در نهایت محکوم شد. در واقع فرانسه که خود را مدافع آزادی بیان می‌داند، نه یک سیاستمدار یا شهروند عادی، بلکه یک محقق و پژوهشگر را که برای تحقیقاتش شواهد و مدارک کافی در اختیار داشت، محاکمه کرد! دستگاه قضایی فرانسه مدعی بود پروفسور گارودی برخلاف قانون «گی‌سو» عمل کرده است؛ قانونی که هر نوع اظهار نظر را که منجر به زیر سوال بردن هولوکاست شود، ممنوع می‌کند. محاکمه گارودی یک افتضاح تاریخی و خط بطلانی بر ادعاهای حمایت از آزادی بیان بود. پرسشی که در این باره مطرح میشود این است: آیا نشریه شارلی ابدو که به بهانه آزادی بیان مکررا به مقدسات مسلمانان توهین می‌کند، می‌تواند طرحی درباره هولوکاست چاپ کند؟ امانوئل مکرون که در موارد متعدد از هتاکی‌های این نشریه فرانسوی به بهانه آزادی بیان حمایت کرده است، سال 2019 «ژائیر بولسورانا» رئیس‌جمهور برزیل را به خاطر بیان یک جمله کوتاه درباره پیرزن همخانه‌اش بشدت آماج حملات لفظی قرار داد و نشان داد آزادی بیان تنها در زمان توهین به مسلمانان کاربرد دارد، نه درباره پارتنر سالخورده‌اش! نمونه دیگر از اینکه آزادی بیان مورد ادعای کاخ الیزه تنها بر اساس منافع دولتمردان پاریس است، توبیخ «جورج مالبرنو» خبرنگار روزنامه فیگارو است. طبق گزارش رسانه‌های فرانسوی، مکرون در نشستی، این روزنامه‌نگار فرانسوی را به علت انتشار مطالبی درباره لبنان توبیخ و اقدام او را غیرمسؤولانه توصیف کرده و به وی می‌گوید: اقدام شما بیانگر رفتاری غیرمسؤولانه درباره منافع فرانسه، لبنان و یک اقدام خطرناک به لحاظ حرفه‌ای است. * کشور تناقض‌ها سال گذشته نیز یک هنرمند فرانسوی به جرم(!) کشیدن یک نقاشی که در آن امانوئل مکرون را به «آدلف هیتلر» دیکتاتور نازی تشبیه کرده بود، از سوی شخص مکرون هدف شکایت قرار گرفت و در نهایت به پرداخت جریمه و زندان محکوم شد. اگر یک نقاش در کشوری دیگر به خاطر کشیدن نقاشی رئیس‌جمهور به زندان محکوم شود، کشورهای غربی چه واکنشی به آن نشان خواهند داد؟ پس از محاکمه این هنرمند فرانسوی بسیاری حتی در خود غرب مکرون را مورد تمسخر قرار دادند و فرانسه را کشور تناقض‌ها خواندند؛ کشوری که در آن کفرگویی و توهین به مقدسات ادیان الهی آزاد و حتی مورد حمایت کاخ الیزه است اما کشیدن کاریکاتور رئیس‌جمهور آن ممنوع و با مجازات جریمه نقدی و زندان همراه است! * شارلی ابدو مستقل است؟ «کاترین کولنا» وزیر خارجه فرانسه در واکنش به هتاکی شارلی ابدو مدعی شده در فرانسه بر خلاف ایران آزادی بیان وجود دارد و این آزادی توسط یک قاضی که عضوی از یک نظام قضایی مستقل است، تحت نظارت قرار می‌گیرد. در زمان توهین همین نشریه به ساحت مقدس پیامبر اعظم(ص) نیز دولت فرانسه این اهانت را مصداق آزادی بیان خوانده بود. اما شواهد و مدارک نشان می‌دهد شارلی ابدو در کنار دیگر رسانه‌های جریان اصلی غرب، آلت دست حکومت‌های غربی برای ترویج سیاست‌های خصمانه علیه دشمنان لیبرالیسم بویژه در خدمت اسلام‌هراسی و نفرت‌پراکنی علیه مسلمانان است. وزارت امور خارجه و دستگاه‌های دولتی ذی‌ربط مسؤولیت دارند دولت فرانسه را به خاطر هتاکی و اهانت این نشریه به مقام ولایت فقیه و مرجعیت دینی پاسخگو کرده و اقدامات مقابله‌جویانه بیشتری را در قبال این بی‌حرمتی انجام دهند.