نبود تماشاگر فوتبال را ورشکسته کرد!
[شهروند]بیش از 3 سال از اولین دیدار تیمها بدون حضور تماشاگران فوتبال در ایران، به دلیل شیوع کرونا، میگذرد. پیشتر، فقط زمانی شاهد سکوهای سرد و خالی استادیومهای ایران بودیم که با حکم کمیته انضباطی و به دلیل درگیریهای تماشاگران در دیدارهای حساس، برای مسابقات بعدی از حضور تماشاگران در استادیوم ممانعت میشد. اما حالا بعد از گذشت بیش از 3 سال، در پایان نیمفصل نخست لیگ بیستودوم، سکوت استادیومهای ایران از مرز 700 بازی گذشته است تا این روزها، ما هم مثل جواد نکونام پاسخ این پرسش را ندانیم: «برای کی داریم فوتبال بازی میکنیم؟!» عدم حضور تماشاگران در مسابقات فوتبال ایران اما مشکلات دیگری را نیز ایجاد کرده است. در سالهایی که وضعیت مالی تیمها هر روز بدتر از روزهای گذشته بوده، درآمد حاصل از بلیتفروشی به تماشاگران، یکی از اصلیترین منابع درآمدزایی باشگاهها محسوب میشود که در ماهها و سالهای گذشته آنها از این درآمد محروم شدهاند. در این گزارش به دلیل محرومیت تماشاگران از حضور در بیش از 700 مسابقه، قصد داریم به بررسی جوانب این موضوع بپردازیم که در ادامه خواهید خواند.
برگ برنده ایران تبدیل به نقطه ضعف میشود!
در سالهای گذشته، همواره یکی از دلایل برتری تیمهای ایرانی در برابر تیمهای عربی در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، میزبانی از آنها در ورزشگاههای مملو از تماشاگر بوده است. حمایت همهجانبه هواداران در تهران و شهرستانها از نمایندگان فوتبال ایران، برگ برنده همیشگی در مسابقات خانگی بوده، بهطوری که بسیاری از تیمهای حاشیه خلیج فارس با حضور در استادیومهای ایران احساس وحشت میکردند و حتی در دقایق ابتدایی با سردرگمی آشکار بازی را از دست میدادند. اما در صورتی که بدون تماشاگر برگزار شدن مسابقات ادامه داشته باشد، این برگ برنده تبدیل به نقطه ضعف تیمهای ایرانی خواهد شد؛ چراکه تیمهای ایرانی به نوعی عادت کرده بودند روی فشاری که هواداران به تیمهای مقابل میآورند، حساب کنند. این موضوع مختص تیمهای باشگاهی نیست و تیم ملی ایران نیز ممکن است در ادامه راه با این خلأ مواجه شود و این محرومیت تاثیر مستقیم بر نتایج تیم ملی و تیمهای باشگاهی در میادین بینالمللی بگذارد.
ذوقی که به مرور کور میشود!
در ابتدای فصل جاری، بعد از بیش از 3 سال، چند مسابقه با حضور تماشاگران برگزار شد اما برخلاف انتظار، استقبال چندان جالب توجهی از این مسابقات نشد تا فوتبال ایران با واقعیت «از دست دادن هواداران» مواجه شود. اگرچه در سالهای اخیر به دلایل متعدد، همواره حضور تماشاگران در استادیومها کمفروغتر از سالهای قبل بوده و سال به سال با نزول تعداد هواداران در ورزشگاهها مواجه بودهایم، اما 3 سال دوری از استادیومهای پرهیجان باعث شد که به مرور، هواداران به تماشای مسابقات از قاب تلویزیون و موبایل عادت کنند و حتی شاید از درجه اهمیت فوتبال برای آنها کاسته
شده است.
رقابت بیمعنا شد و کیفیت از دست رفت
چندی پیش، جواد نکونام، سرمربی حال حاضر فولاد خوزستان، در نشست خبری پس از مسابقه خطاب به خبرنگاران گفت: «وقتی تماشاگران در استادیوم نیستند، ما برای چه کسی فوتبال بازی میکنیم؟» سوالی درست و بهموقع از سوی سرمربی جوان فولادیها که حداقل برای چند ساعت، اهالی رسانه و جامعه فوتبال را به فکر فرو برد. مگر غیر از این است که فوتبال به دلیل اقبال عمومی مردم، نسبت به سایر ورزشها متمایز شده است؟ از دست دادن تماشاگران برابر است با از دست دادن «فوتبال». وقتی هواداری برای «هواداری»کردن نباشد، رقابت چگونه معنا پیدا میکند؟ نبودن تماشاگران در استادیومها باعث شده تب داغ فوتبال در ایران فروکش کند و بازیکنان هم انگیزه چندانی برای کسب نتیجه مطلوب نداشته باشند. در نهایت این بیانگیزگی منجر به نزول کیفیت در لیگهای ایران شده است. کیفیتی که شاید به سادگی از دست برود، اما قطعا به همین سادگی به فوتبال ایران باز نخواهد گشت.
ضرر مالی هنگفت به تیمهای پرهوادار
مطابق آخرین اعلام سازمان لیگ فوتبال در ابتدای فصل بیستودوم لیگ برتر، قیمت بلیت برای تماشای مسابقات لیگ ایران 50 هزار تومان برای پشت دروازههای طبقه بالا، 100 هزار تومان برای روبهروی جایگاه، 200 هزار تومان برای جایگاه و 500 هزار تومان برای VIP تعیین شده بود. با در نظر گرفتن اینکه تیمی مثل پرسپولیس حداقل در این 3 سال، در 50 مسابقه خانگی در لیگ برتر میزبان بوده، اگر حدود 30 هزار نفر برای هر دیدار این تیم به استادیوم میآمدند و بلیت 100 هزار تومانی میخریدند، این تیم رقمی بیش از 150 میلیارد تومان در این 3 سال به دلیل حضور نداشتن هواداران متضرر شده است. این رقم بدون در نظر گرفتن مسابقات جام حذفی برای این تیم است. با حسابی سر انگشتی و لحاظکردن ضرر سایر تیمها در ردههای مختلف باشگاهی، همچنین مسابقات تیم ملی، میتوان گفت این رقم به نزدیکی یکهزار میلیارد تومان
خواهد رسید!
محرومیت از تنها راه درآمدزایی
در فوتبال ایران، مانند سایر کشورهای دیگر، خبری از درآمدزاییهای مرسوم نیست. نه قانون کپیرایت برای فروش ملزومات هواداری و ورزشی وجود دارد که در فروشگاههای اختصاصی باشگاهها به فروش برسد، نه خبری از آکادمیهای فوتبال هر باشگاه برای رشد و تربیت بازیکنان است. در این شرایط تنها راه درآمدزایی باشگاهها فروش بلیت بوده که در سالهای اخیر همین یک راه نیز از دسترس خارج شده است تا در حال حاضر تیمهای ایرانی فقط مصرفکننده باشند و از بودجههای مختلف برای رفع نیازهای اولیه یک تیم استفاده کنند. این در شرایطی است که علی فتحاللهزاده، مدیرعامل استقلال، با حضور در برنامهای تلویزیونی، نوید تاسیس «بانک استقلال» را به هواداران این تیم داد، آن هم در شرایطی که هواداران این تیم اجازه حضور در استادیوم را ندارند!