راضیه زرگری _شهروندآنلاین؛ «از زمانی که دولت بریتانیا اقدام به اسکان کودکان پناهجوی زیر سن قانونی در هتل‌ها کرده، چندین بار این اتفاق افتاده است.» این جمله اعتراف رابرت جنریک، وزیر مهاجرت بریتانیا، است که در بحبوحه درخواست‌ها برای تحقیق در مورد این موضوع، روز سه‌شنبه در پارلمان انگلیس تایید کرد که مدت‌هاست صدها کودک پناهجو ناپدید می‌شوند. جنریک می‌گوید که حدود 200کودک از جولای 2021 مفقود شده‌اند: «از 4هزارو600 کودک بی‌سرپرستی که از جولای 2021 در هتل‌ها اسکان داده شدند، 440 مورد مفقودی وجود دارد که از این تعداد 200 کودک همچنان مفقود هستند.»

طبق داده‌های دولتی 13نفر از 200کودک گمشده زیر 16 سن دارند و یک نفر از آنها خانم است. اکثریت ناپدیدشدگان یعنی 88درصد آنها اتباع آلبانیایی و 12درصد باقیمانده از افغانستان، مصر، هند، ویتنام، پاکستان و ترکیه هستند. جنریک علت این مشکل را افزایش گذرگاه‌های قایق‌های مهاجر از کانال مانش به بریتانیا می‌داند، چراکه  دولت جایگزینی جز استفاده از هتل‌های رسمی برای اسکان خردسالان از جولای 2021 ندارد.

جنریک که توسط یکی از اعضای حزب سبز (مخالفان دولت) برای توضیح دادن در مورد مفقودشدن این کودکان به پارلمان فراخوانده شده بود، تاکید می‌کند که دولت متعهد به دفاع از حقوق این کودکان است. «ما هر گونه ورود و خروج کودکان زیر 18 سال از این هتل را بررسی کردیم و دریافتیم که کارکنان بخش خدمات اجتماعی هنگام انجام هر گونه فعالیت سازمان‌یافته، در کنار این کودکان بودند.» با این حال، کارولین لوکاس، از اعضای حزب سبز یا مخالفان حزب کارگر، در پاسخ به ادعای جنریک بیان می‌کند: «این کودکان در معرض خطر ربوده‌شدن و انجام کارهای اجباری و غیرقانونی قرار دارند.»

براساس گزارشی از بازرس ارشد مرزها و مهاجرت، اگرچه استفاده قراردادی از هتل‌ها به عنوان راه‌حلی موقت پیش‌بینی شده، اما تا ماه اکتبر همچنان چهار هتل با بیش از 200 اتاق برای کودکان مهاجر در نظر گرفته شده بود. سازمان‌های خیریه بریتانیایی و گروه‌های حقوق مهاجران مدت‌هاست که از شرایط بد سیستم پناهندگی این کشور که تحت‌تاثیر کمبود بودجه و بحران‌های اقتصادی با چالش مواجه شده است، شکایت دارند. تعداد درخواست‌های پناهندگی بررسی‌شده در بریتانیا در سال‌های اخیر کاهش یافته و مردم را برای ماه‌ها و سال‌ها در بلاتکلیفی قرار داده است. هزارن نفر در مراکز رسیدگی یا هتل‌های موقت به دام افتاده‌اند و قادر به کار هم نیستند. همه اینها به بحث‌های غیرقابل حلی درباره مرزهای بریتانیا دامن می‌زند.

سیستم پناهندگی بریتانیا پس از سال‌ها بی‌توجهی سیاسی فرو ریخته و هزاران نفر در این بین گرفتار شده‌اند. ناپدیدشدن کودکان مهاجر اولین بار روز شنبه در رسانه‌های بریتانیا گزارش شد، زمانی که روزنامه آبزرور گزارش داد «ده‌ها» کودک پناهجو توسط «باندهای قاچاق» از هتلی که توسط وزارت کشور بریتانیا در برایتون، جنوب انگلیس اداره می‌شود، ربوده شده‌اند.

از آن زمان درخواست‌ها برای تحقیقات فوری در این خصوص افزایش یافت، به طوری که حزب مخالف کارگر، سازمان حقوق بشر شورای پناهندگان، همچنین مقامات محلی خواستار اقدام فوری شدند. این در حالی است که وزارت کشور ایتالیا این گزارش‌ها را نادرست خواند و سخنگوی وزارت کشور در بیانیه‌ای به سی‌ان‌ان می‌گوید: «سلامت کودکان تحت مراقبت ما، یک اولویت مطلق است.» این سخنگو مدعی است که آنها «روش‌های حفاظتی قوی» دارند و «وقتی کودک مفقودی می‌شود، مقامات محلی از نزدیک با آژانس‌ها، از جمله پلیس، همکاری می‌کنند تا فورا محل اختفای آنها را مشخص کنند.»

در حالی که دولت بریتانیا قدرت بازداشت خردسالان بدون همراه را که آزادانه هتل‌ها را ترک می‌کنند، ندارد، جنریک از اقدامات حفاظتی وزارت کشور بریتانیا دفاع می‌کند و می‌گوید خروج و بازگشت کودکان به هتل‌ها بررسی می‌شود. کارکنان پشتیبانی نیز همراه کودکان هنگام فعالیت‌ها و گردش‌های اجتماعی هستند. او به پارلمان توضیح می‌دهد: «بسیاری از کسانی که ناپدید شده‌اند، ردیابی و پیدا می‌شوند.»

ایوت کوپر، وزیر کشور در سایه انگلیس، که عضو حزب مخالف کارگر است، در پاسخ پارلمان، قاچاقچیان انسان را مقصر می‌داند: «کودکان به معنای واقعی کلمه در بیرون از ساختمان محل اسکان موقت‌شان گرفته و ناپدید می‌شوند و دیگر پیدا نمی‌شوند. آنها توسط قاچاقچیان از خیابان‌ها برده می‌شوند.» او مدعی می‌شود: «برای سرکوب باندها و ایمن نگه‌داشتن کودکان و نوجوانان به «اقدام فوری و جدی» نیاز است. ما از پلیس منچستر بزرگ اطلاع داریم که هشدار داده‌اند هتل‌های پناهندگی و خانه‌های کودکان توسط جنایتکاران سازمان‌یافته هدف قرار می‌گیرند. برای این کار جنایتکارانه قاعده و الگوهای مشخص دارند. باندها می‌دانند از کجا بیایند تا بتوانند بچه‌ها را بگیرند. آنها آمار همه چیز و مشخصات پناهجویان را دارند. این باندها همان قاچاقچیانی هستند که این گروه‌ها به انگلیس قاچاق کرده‌اند. در واقع ما با شبکه پیچیده جنایی مواجه هستیم که دولت در متوقف‌کردن آنها ناکام است.»

روز دوشنبه موسسه خیریه پناهندگان بریتانیا این اتفاق را افتضاح توصیف می‌کند و می‌گوید: «کودکانی که برای درخواست امنیت به این کشور آمده‌اند، در معرض آسیب و خطر جدی قرار می‌گیرند. مسئولیت نهایی بر عهده وزیر کشور است و تصمیم او برای اداره یک سیستم پناهندگی براساس دلسوزی است، نه خصومت.» سازمان خیریه شورای پناهندگان بریتانیا در توییتی نوشت: «این نهاد عمیقا نگران این شرایط است، چراکه رویه قرار دادن کودکان جداشده در اماکن نگهداری تعیین‌شده آن هم خارج از مقررات قانونی، آنها را در معرض خطر و آسیب جدی قرار می‌دهد و براساس همین بی‌توجهی بیش از 200 نفر از آنها ناپدید شده‌اند.»

دولت ریشی سوناک از دو جهت تحت فشار قرار دارد؛ نخست از سمت افرادی که معتقدند او در محافظت از مرزهای کشور در مقابل مهاجران عملکرد خوبی نداشته و و از سوی دیگر افرادی که می‌گویند دولت کسانی را که به‌صورت قانونی وارد انگلیس می‌شوند، نادیده می‌گیرد. وزرای دولت انگلیس سال گذشته به علت شرایط وخیم زندگی، شلوغی بیش‌ازحد مراکز نگهداری مهاجران و مواجهه احتمالی با اقدامات قانونی از سوی گروه‌های راست‌گرا و اتحادیه کارگران بخش عمومی، تحت فشار قرار داشتند. شمار افرادی که از طریق کانال مانش وارد انگلیس می‌شوند، طی دو سال گذشته دو برابر شده است و آمارهای دولتی نشان می‌دهد پناهجویان آلبانی بیشترین تعداد افرادی را تشکیل می‌دهند که از این مسیر وارد انگلیس می‌شوند.

نوامبر سال گذشته میلادی در یک سه‌شنبه‌شب سرد در ایستگاه شلوغ ویکتوریا لندن، اتوبوسی یک گروه 11 نفره از پناهجویان را وسط شهر پیاده کرد و رفت. برخی از آنها دمپایی پوشیده بودند و حتی لباس گرم هم نداشتند. اعضای موسسه خیریه «زیر یک آسمان» که از بی‌خانمان‌ها حمایت می‌کند، وقتی وضعیت آنها را دیدند، بی‌درنگ کمک‌شان کردند. «آنها سردشان بود، گرسنه، مضطرب و سرگردان بودند.» این افراد «جایی برای رفتن» نداشتند تا اینکه به یکی از مسئولان وزارت کشور هشدار داده شد و او  هتل محل اقامت اضطراری را برایشان پیدا کرد. این گروه متشکل از پناهجویانی بود که در یک مرکز پردازش مهاجران در منطقه کنت، جنوب انگلستان اقامت داشتند، سازوکاری  که خیریه‌ها و قانون‌گذاران انگلیسی می‌گویند بیش‌ازحد شلوغ شده و در شرایط زندگی وخیم و غیرانسانی فرو رفته است.

به گفته وزارت کشور انگلیس، مقامات تصور می‌کردند برای این 11 نفر در لندن ترتیب اقامت داده شده؛ صدیق خان، شهردار لندن، می‌گوید که رهاشدن آنها در مرکز شهر «شرم‌آور» است و این اتفاق را شکست کامل در انجام وظیفه مسئولان شهری دانست.

به گزارش سی‌ان‌ان، این حادثه نمادی از سیستم به‌شدت تحت فشار بریتانیا برای برخورد با پناهجویان و مهاجران غیرقانونی است.  سوئلا براورمن، وزیر کشور بریتانیا، افزایش سریع گذرگاه‌های قایق‌های کوچک در سراسر کانال انگلیسی را که توسط قاچاقچیان انسان در اروپا سازماندهی شده است، مقصر دانست. او محاصره‌شدن این گذرگاه‌ها را با عبارت تهاجم به سواحل جنوبی بریتانیا توصیف کرد: «بیایید وانمود نکنیم که همه آنها پناهنده بیچاره هستند.»

هرج‌ومرج پیش‌روی مهاجران و پناهجویان در بریتانیا نتیجه یک دهه انتخاب‌های سیاسی است، به طوری که بودجه و اقدامات با لفاظی‌های سنگینِ مورد حمایت دولت‌های محافظه‌کار متوالی انگلیس مطابقت ندارد. بن رامانائوسکاس، اقتصاددان و محقق در دانشگاه آکسفورد و مشاور لیز تراس در زمانی که نخست‌وزیر قبلی وزیر امور خارجه در امور تجارت بین‌الملل بود، در مورد سیستم این کشور برای برخورد با پناهجویان به سی‌ان‌ان می‌گوید: «این اتفاق افتضاح و بی‌رحمانه است.» رامانائوسکاس می‌افزاید: «بخشی از این امر به دلیل فرهنگ ایجادشده توسط وزارت کشور است که به اکثر مهاجران را با سوءظن می‌نگرد و با آنها مانند جنایتکاران احتمالی رفتار می‌کند. این یک سیستم عمیقا ناعادلانه است.»

زمانی که سی‌ان‌ان موضوع سرگردانی 11 پناهجو را گزارش کرد، وزارت کشور مستقیما به این اتهام پاسخ نداد، اما در بیانیه‌ای می‌گوید: «تعداد افرادی که به بریتانیا می‌رسند و نیاز به اسکان دارند، بی‌سابقه‌ و بسیار زیاد است، به طوری که سیستم پناهندگی ما را تحت فشار باورنکردنی قرار داده است.»

این گزارش درباره وضعیت پناهجویان در منستون(یک مرکز رسیدگی به امور پناهندگان) به نامه‌ای که از یک دختر جوان پناهجو به دست خبرنگاران رسیده است، اشاره می‌کند؛ در نامه‌ای که توسط دختری جوان نوشته و داخل بطری‌ای به سمت روزنامه‌نگاران جمع‌شده پرتاب شده، نوشته شده: «ما اکنون در شرایط به‌شدت سختی هستیم… درست مثل زندان. بعضی از ما بسیار بیمار هستیم. برخی از زنان باردار هستند که کاری برای آنها انجام نمی‌دهند. ما به کمک شما نیاز داریم. لطفا به ما کمک کنید.»

راجر گیل، قانونگذار محافظه‌کار، به اسکای‌نیوز می‌گوید که وضعیت در مرکز رسیدگی به پناهندگی «نقض شرایط انسانی» است، در حالی که ده‌ها موسسه خیریه به نخست‌وزیر نامه نوشتند تا نگرانی‌هایی را درباره «ازدحام بیش‌ازحد» مطرح کنند. گیل می‌گوید که این مرکز حدود 4هزار نفر از جمله زنان و کودکان را در خود جای داده است، با وجود اینکه قرار بود تنها 1500 نفر در آن نگهداری شوند. رابرت جنریک، وزیر مهاجرت، به اسکای‌نیوز بیان‌ می‌کند که برخی از افراد «روی زمین خوابیده‌اند.» با این حال، او ادعا کرد که «علت اصلی آنچه در منستون می‌بینیم، دولت نیست»، بلکه تعداد فزاینده مهاجرانی است که از طریق کانال مانش به سواحل انگلستان سفر می‌کنند.» براساس داده‌های وزارت کشور انگلیس، در سال 2022،  38هزار نفر با قایق‌های کوچک وارد بریتانیا شده‌اند که این رقم در سال 2021،  28هزار نفر و در سال 2019 کمتر از 2هزار نفر بود.