رنج مضاعف بیماران از سهم ناچیز بیمه‌ها

آرمان امروز - مجتبي کاوه: بيمار شدن در ايران براي قريب به 70 درصد اقشار جامعه ترسناک شده است. اشتباه نکنيد منظورمان بيماري‌هاي سخت و صعب‌العلاج نيست! اين روزها حتي اگر دچار بيماري‌هاي خيلي ساده فصلي هم شويد وقتي براي حساب و کتاب ويزيت و دارو به صندوق مراکز درماني و داروخانه‌ها مراجعه کنيد، اعدادي در فاکتور خود مي بينيد که تب و لرز شما از بيماري را دوچندان مي‌کند. در سال هاي قبل بخش قابل توجهي از هزينه هاي درمان و دارو را بيمه ها تقبل مي‌کردند اما اکنون بيماران بايد تقريبا به تنهايي با بيماري مواجه شوند و سهمي که بيمه‌ها به عهده مي گيرند ناچيز است. بيمه‌هاي تکميلي، در تبليغات خود هاي و هوي فراواني دارند اما آنها هم چندان از ترسناک بودن هزينه‌ها نمي‌کاهند. سازمان تامين اجتماعي که بزرگترين بيمه‌گذار درمان کشور به شمار مي‌آيد هم چراغ خاموش و نامحسوس پاي حمايت خود را از حوزه درمان و دارو پس کشيده و حمايتش ديگر مثل قبل احساس نمي شود. دولت مدعي است که هزاران ميليارد اعتبار به بيمه سلامت اختصاص داده اما نه اين بيمه، درمان را براي آنها که تحت پوشش قرار داده ارزان کرده، نه دولت پولي را که به تامين اجتماعي بدهکار است را پس مي دهد و نه از شرکت هاي بيمه اي در برابر حذف ارز دولتي دارو حمايتي مي کند.
سازماني که بزرگترين بدهکار در آن آقايي مي کند!
کارگران و بيمه پردازان پرشماري که سال ها حق بيمه پرداخته اند انتظار دارند در روزهاي بيماري تامين اجتماعي عصاي دست آنها باشد اما اين توقع به هيچ وجه با پاسخ مناسب مواجه نمي شود. سازماني که هست و نيست خود را از همين حق بيمه ها دارد هزاران ميليارد از دارايي هايش توسط دولت برداشت شده و به جاي آن که بيمه پردازان همه کاره اين سازمان باشند، دولت که بزرگترين بدهکار تامين اجتماعي است، روساي اين سازمان را تعيين مي کند و در همه امور سازمان از ريز تا درشت همه کاره است! بودجه‌هاي دولت بي توجه به اين بدهي سنگين بسته مي شوند و بدهي روي بدهي انباشته مي شود تا جيب تامين اجتماعي براي حمايت از بيمه پردازانش در برابر هزينه هاي سنگين دارو  و درمان باشد.
شرکت هاي داروسازي منافع خود را دنبال مي کنند. محمد عاملي عضو انجمن حرفه اي صنعت بيمه در مورد علت ضعف عملکرد بيمه ها در حوزه درمان به «آرمان امروز» مي‌گويد: وقتي از صنعت بيمه و ضعف عملکرد آن در حوزه درمان سخن مي گوييم بايد به بازيگران متعدد اين عرصه که خواسته ها و منافع متنوع و گاه متضادي دارند توجه کنيم. در يک سوي اين بازار شرکت هاي داروسازي قرار دارند که مي خواهند بدون دخالت دولت يا هر نهاد ديگري تصميم گيرنده قيمت گذاري دارو باشند و اکنون هم شرايط به گونه اي پيش رفته که آنها در اين زمينه خود را محق تر از قبل مي دانند. علت هم روشن است؛ ارز دولتي که به مواد اوليه دارو و واردات آن بخش از داروها که از طريق واردات تامين ميشده، تخصيص داده مي شد با محدوديت مواجه شده و هزينه هاي توليد دارو افزايش قابل توجهي داشته است. شما نمي توانيد انتظار داشته باشيد شرکت داروسازي با زيان کسب و کار خود را اداره کند چون به سرعت ورشکست مي شود. بنابراين بخشي از گراني دارو به اين بخش از بازيگران بازار دارو يعني داروسازان و شرکت ها باز مي گردد.


حوزه درمان در شرکت هاي بيمه زيانده است
 در سوي ديگر اين بازار نظام پزشکي و وزارت بهداشت قرار دارند که مي خواهند درآمد پزشکان افزايش يابد و از صنعت بيمه انتظار دارند اين هدف را محقق کند. بازيگر مهم ديگر در اين حوزه نظام سلامت و بيمه سلامت است که آنها رويکرد رفاه – محور به اين حوزه دارند و از شرکت هاي بيمه انتظار دارند به اين حوزه ورود کنند و هزينه هاي دارو و درمان را کاهش دهند. نهايتا مردم نيز همين انتظار را دارند و با توجه به کاهش درآمدها ، مردم نمي توانند به حق بيمه اي که مي پردازند هم مبلغ قابل توجهي اضافه کنند. به اين ترتيب مي بينيم که نظام بيمه اي کشور در حوزه درمان با افزايش شديد خروجي ها مواجه مي شود بدون آن که ورودي اين نظام تغييري کرده باشد. ما مي دانيم که حوزه درمان در بين حوزه هاي بيمه اي به طور کلي سودآوري چنداني ندارد و اکنون هم ديگر با شرايط گراني دارو و هزينه هاي درمان، زيان اين بخش افزايش داشته است. دولت ها معمولا در بخش دارو و درمان به بيمه ها کمک مي کنند اما اکنون دولت نيز در اين زمينه حمايتي از بيمه ها نمي کند. با اين شرايط ما از يک بخش زيان‌ده بيمه اي يعني بيمه هاي درماني توقع داريم خدمات خوب ارائه کنند که اين امکان ناپذير است.
بحران ناترازي منابع و مصاف در سازمان تامين اجتماعي
اين کارشناس صنعت بيمه در پاسخ به اين پرسش که چرا تامين اجتماعي نمي تواند مثل قبل هزينه دارو و درمان بيمه گذاران را کاهش دهد، مي گويد: منابع اين سازمان توسط دولت برداشت شده و اين بدهي بازپرداخت نشده است. صندوق ها با معضل کاهش ورودي و نبود منابع براي پرداخت حقوق بيکاري و حقوق بازنشستگي دست و پنجه نرم مي کنند. در اين شرايط تامين اجتماعي نمي تواند بهتر از اين به بيمه پردازان خود پوشش دهد و در آينده هم اگر دولت دخالت خود را در اين سازمان ادامه دهد و بدهي هايش را نپردازد وضعيت بهتر از امروز نخواهد بود.