مجوز حرفه‌ای، شاید وقتی دیگر

فوتبال حرفه‌ای شده و قاعدتاً باشگاه‌ها نیز باید با همین سیستم پیش بروند، اما برای ما تا حرف از این موضوع پیش می‌آید، می‌ترسیم و نگران آینده می‌شویم، چراکه نه حرفه‌ای هستیم و نه حتی می‌توانیم ادای حرفه‌ای‌ها را دربیاوریم.
فصل پیش کنفدراسیون آسیا محترمانه با حذف تیم‌های ایرانی نقره‌داغ‌مان کرد تا شاید درس عبرتی شود برای مسئولان ورزش و فوتبال کشور، اما نه تنها عبرت نگرفتند، بلکه خبری هم از برطرف کردن کمبود‌ها و نواقص مورد تأکید کنفدراسیون نشده است. در حالی که به پایان مهلت‌های تعیین شده از سوی کنفدراسیون آسیا برای تیم‌های وطنی نزدیک می‌شویم، عملاً اثری از رفع موانع موجود بر سر گرفتن مجوز حرفه‌ای دیده نمی‌شود. در واقع از سال گذشته تاکنون چیزی جز شعار‌های عوام‌فریبانه نشنیده‌ایم.
حذف پرسپولیس و استقلال از لیگ قهرمانان اتفاقی تلخ، اما قابل انتظار بود که دامن فوتبال ما را گرفت. متأسفانه سال‌هاست همه می‌دانند این دو باشگاه رسماً دولتی و اسماً خصوصی هستند و مالک مشترک دارند. تا پیش از این با اسناد غیرواقعی به هر شکل ممکن قوانین آسیایی را دور می‌زدیم و مجوز لازم را می‌گرفتیم، ولی ای‌اف‌سی برای آنکه خود را به قوانین بین‌المللی نزدیک کند و به استاندارد‌های جهانی برسد، مسیر حرفه‌ای‌گری واقعی را در پیش گرفته و با تدوین قوانین و استاندار‌های لازم از کشور‌ها و باشگاه‌هایشان خواسته تمامی فاکتور‌های جدید را رعایت کنند. قاعدتاً هر باشگاهی هم که به این مسائل بی‌توجهی کند به سرنوشت سرخابی‌ها دچار می‌شود. روز گذشته مهلت ارسال اسامی پرسنل باشگاه‌ها به کنفدراسیون به پایان رسید و بعد معلوم خواهد شد باشگاه‌های داخلی ما حواس‌شان به این موضوع بوده یا نه.
در شرایطی که ای‌اف‌سی همانند یوفا همه مسائل ریز و درشت جاری در باشگاه‌ها را در نظر می‌گیرد و براساس آن‌ها برای صدور یا عدم صدور مجوز حرفه‌ای تصمیم لازم را اتخاد می‌کند، مدیران ایرانی اهمیتی به این نکات نمی‌دهند، مگر اینکه با جریمه یا محرومیت مواجه شویم. در آن صورت چند روزی با رسانه‌ها مصاحبه می‌کنند و جاروجنجال به راه می‌اندازند بعد هم موضوع به دست فراموشی سپرده می‌شود تا سال بعد. همین الان دو قطب فوتبال کشورمان حضور در لیگ قهرمانان را از دست داده‌اند و شواهد و قرائن حاکی از آن است که خیلی نمی‌توان به آینده امیدوار بود. چندی پیش تاج رئیس فدراسیون تأکید کرد دیگر خبری از سند‌سازی برای سرخابی‌ها نخواهد بود. هرچند امیدواریم حداقل برای یک‌بار هم شده یکی از وعده‌های رئیس محقق شود، ولی مگر مشکل مالکیت مشترک و دولتی سرخابی‌ها حل شده که اینگونه به هواداران وعده می‌دهند؟!


تاکنون هرچه در مورد خصوصی‌سازی گفته شده تغییر در وضعیت مالکیت دو باشگاه ایجاد نکرده و کنفدراسیون به شدت روی این موضوع حساس است. البته این تمام مشکلات نیست؛ هنوز تکلیف شاکیان خارجی و پرونده‌های باز در فیفا و دادگاه عالی ورزش روشن نشده است. طلبکاران پرسپولیس و استقلال برای زنده کردن طلب خود به‌رغم صدور رأی به نفع‌شان هنوز چشم‌انتظار هستند. آیا سرخابی‌ها می‌توانند تا ۱۱ فروردین بدهی‌هایشان را پرداخت کنند؟ جدای از این، باید فکری به حال پرداخت بدهی مالیاتی شود. مهلت تعیین شده تا اوایل فروردین‌ماه است. علاوه بر این مستندات و مدارک حقوقی، مالی، آموزشی و زیرساخت‌هایشان را نیز به موقع بارگذاری کنند.
با این اوضاع بلبشو و اوج جنجال‌ها، چشم مان آب نمی‌خورد اتفاق خوشایندی رخ دهد. فقط یک نکته مهم را نباید از یاد برد؛ در صورت ناکامی سرخابی‌ها یا سایر باشگاه‌های ایرانی در کسب مجوز حرفه‌ای، علاوه بر حذف آن‌ها از لیگ قهرمانان، فدراسیون فوتبال نیز با جریمه سنگین مواجه خواهد شد. به‌رغم اینکه مسئولان ارشد ورزش و فوتبال از این مسئله آگاه هستند، ولی همچنان در خواب زمستانی به سر می‌برند و به خیال خود برای حل نواقص تلاش می‌کنند. درحالی‌که عملاً کاری جز فرافکنی و بزرگ جلوه دادن فعالیت‌هایشان انجام نمی‌دهند و با ادامه این روند گرفتن مجوز حرفه‌ای چیزی جز یک سراب نخواهد بود.