بی‌پولی صدای بهداد را هم درآورد

طولی نکشید که مشخص شد حق با دبیر است. اگرچه رئیس فدراسیون کشتی به شکلی دور از انتظار، ادب و شأن رئیس یک فدراسیون حرفش را مطرح کرد و حرمت معاون وزیر ورزش را حتی در کلام هم نگه نداشت، اما حرف او در خصوص اندک بودن بودجه ورزش و کشتی عین واقعیت بود. واقعیتی که امروز از زبان مدیران و مسئولان دیگر رشته‌ها نیز یک به یک شنیده می‌شود.
پرواضح بود که یک به یک صدای همه در خواهد آمد. اوضاع نابسامان اقتصادی از یک‌سو و رشد نجومی و غیرقابل توقف ارز از سوی دیگر عرصه را چنان بر رؤسای فدراسیون‌های ورزشی تنگ کرده که درماندگی را می‌توان به وضوح در لحن و کلام تک‌تک آن‌ها دید و شنید، خصوصاً که در چنین شرایط بغرنجی، بودجه در نظر گرفته شده برای ورزش نیز آنقدر اندک و ناچیز است که هیچ فکری نمی‌توان برای آن برای آینده کرد.
هرچند بودجه هنوز از سطح لایحه عبور نکرده تا به قانون تبدیل شود، اما به نظر می‌رسد تمام تلاش مدیران ورزشی رشته‌های مختلف آن است که بتوانند نظر نمایندگان مجلس را برای چکش‌کاری رقم درج شده مقابل ورزش در بودجه تغییر دهند و با این سهم‌خواهی، تغییری در بودجه پیشنهادی دولت برای ورزش ایجاد کنند، چراکه بعد از قانون شدن این لایحه دیگر امیدی باقی نخواهد ماند.
بعد از دبیر که بودجه تصویب شده برای ورزش و کشتی را بسیار اندک خوانده بود و با اشاره به سهم گزاف این رشته در موفقیت‌های ورزش کشور خواهان بالا بردن رقم پیشنهادی دولت شده بود، این‌بار نوبت به بهداد سلیمی رسیده تا در این خصوص لب به اعتراض باز کند. اعتراضی که بی‌راه هم نیست و در واقع بیش از آنکه اعتراض باشد به تصویر کشیدن واقعیت موجود است.


نایب‌رئیس فدراسیون وزنه‌برداری تأکید می‌کند این رشته به ۱۰۰ میلیارد بودجه نیاز دارد. رقمی که با توجه به صحبت‌های او به نظر می‌رسد کارشناسی و براساس برآورد‌های انجام شده مطرح می‌شود. وزارت ورزش از فدراسیون‌ها برنامه‌های بلند‌مدت و کوتاه‌مدت می‌خواهد. برنامه‌های یک و چهار ساله‌ای که قرار نیست تنها روی کاغذ بیایند و برای اجرایی شدن هزینه‌های قابل توجهی نیاز دارند. برنامه‌هایی که اعزام به مسابقات مختلف، برپایی اردو‌های تمرینی و تقویت کادر فنی تیم‌های ملی می‌تواند جزئی از آن‌ها باشد، اما بی‌شک همه آن نیست، چراکه فدراسیون‌ها علاوه بر تلاش برای آماده‌سازی تیم‌های ملی در جهت حضوری موفق در رقابت‌های مختلف بین‌المللی باید حواس‌شان به هیئت‌های استانی و زیرساخت‌ها نیز باشد. این مسائل خود هزینه‌های جداگانه‌ای دارد که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد. مسئله‌ای که با یک برآورد ساده می‌توان به رقمی مشابه آن چیزی رسید که بهداد سلیمی از نیاز آن برای یک‌سال وزنه‌برداری ایران می‌گوید.
نایب‌رئیس فدراسیون وزنه‌برداری بر این بارور است که این رشته برای آنکه بتواند سال آینده برنامه‌هایش را پیش ببرد و علاوه بر اعزام‌هایش به استان‌ها نیز کمک کند و در مسیر درست کردن زیرساخت‌ها گام بردارد، حداقل به ۱۰۰ میلیارد هزینه نیاز دارد، عددی که بی‌شک درشت است، اما نه با در نظر گرفتن نرخ تورم.
آنچه امروز بهداد سلیمی با آرامش به زبان می‌آورد، همان حرف‌هایی است که پیشتر دبیر با داد و فریاد و پرخاشگری مطرح کرد و بی‌شک طی روز‌های آینده از زبان مدیران و مسئولان دیگر رشته‌های ورزشی هم شنیده خواهد شد، چراکه بودجه ورزش با وجود افزایش قیمت‌ها و با توجه به اهمیت ورزش در کشور رقم قابل قبولی نیست، به همین دلیل ورزشی‌ها در تلاشند قبل از تصویب شدن لایحه بودجه و تبدیل آن به قانون بتوانند تغییری در رقم آن ایجاد کنند.