اسکار پرانتقاد 2023 یادی از خالق برنج «هاشمی» و فرار از ویلموتس گیت


 
 
 


  اسکار پرانتقاد 2023 با حضور افتخاری یک الاغ!
«همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره» و «در جبهه غرب خبری نیست» جوایز اصلی اسکار را دریافت کردند
مصطفی قاسمیان

در ساعات بامداد روز دوشنبه به وقت ایران، مراسم اهدای نود و پنجمین دوره جوایز آکادمی هنرها و علوم تصاویر متحرک (اسکار) برگزار شد تا مهم ترین جایزه سینمایی سال، برندگان خود را بشناسد. این دوره از جوایز اسکار تا حد زیادی مطابق پیش‌بینی‌ها جلو رفت و اغلب جوایز به همان 2 فیلمی رسید که هم پیشتازی فهرست نامزدها را در اختیار داشتند و هم در پیش‌بینی متخصصان فصل جوایز سینما، از بیشترین بخت برخوردار بودند. در ادامه گزارشی را از متن و حاشیه مراسم اهدای جوایز اسکار 2023 می‌خوانید.
فیلم فاتح جوایز اصلی
برنده بزرگ اسکار امسال، فیلم علمی-تخیلی «همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره» ساخته دنیل کوان و دنیل شاینرت فیلم سازان 35 ساله آمریکایی بود که با نام هنری «دنیل‌ها» فعالیت می‌کنند. «همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره» بعد از «مرد ارتشی سوییس» در سال 2016، دومین اثری است که آن‌ها به صورت مشترک می‌سازند؛ فیلمی که در فصل جوایز سینمایی 2022 بسیار درخشید و جوایز فراوانی را کسب کرد و در نهایت با 7 جایزه اسکار از جمله جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردانی، مجسمه‌های طلایی را نیز درو کرد. بهترین بازیگر زن، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین بازیگر زن نقش مکمل، بهترین فیلم نامه اصلی و بهترین تدوین، دیگر اسکارهای این اثر را شامل می شود.
فیلم جنگی موفق از آلمان
دومین فاتح مراسم امسال اسکار، فیلم جنگی و نفس گیر «در جبهه غرب خبری نیست» محصول مشترک آلمان، آمریکا و انگلیس بود که چندمین اقتباس سینمایی از رمان مشهوری به همین نام محسوب می‌شود. این فیلم به زبان آلمانی (و کمی فرانسوی) که به عنوان نماینده آلمان نیز به اسکار معرفی شد، به رغم کسب 9 نامزدی اسکار به جایزه بهترین فیلم دست نیافت اما در مقابل به عنوان بهترین فیلم بین‌المللی(غیرانگلیسی‌زبان) برگزیده شد و همچنین جوایز بهترین موسیقی متن، طراحی تولید و فیلم برداری را به دست آورد. این فیلم پرهزینه که توسط نتفلیکس توزیع شده، با تبلیغات فراوان، از شانس‌های اصلی کسب جوایز اسکار به شمار می‌رفت.
تاریخ‌سازی هنرپیشه اهل مالزی
میشل یئو، هنرپیشه 60 ساله مالزیایی که پیش از این برای فیلم «ببر خیزان، اژدهای پنهان» ساخته انگ لی شناخته می‌شد، با کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن، به نخستین هنرمند اهل آسیا تبدیل شد که در طول 95 دوره مراسم اسکار، جایزه بهترین بازیگر زن نقش اول را دریافت می‌کند. او برای دستیابی به این تندیس، رقیب قدری چون کیت بلانشت بازیگر فیلم «تار» را پشت سر گذاشت که برای این اثر بسیار تحسین شده بود. آنا د آرماس بازیگر «بلوند»، آندریا ریسبورو بازیگر «برای لزلی» و میشل ویلیامز بازیگر «فیبلمن‌ها» نیز دیگر رقبای میشل یئو بودند.
پناهجویی که اسکار برد!
در کنار میشل یئو، که هوی کوآن بازیگر 51 ساله اهل ویتنام نیز دیگر هنرپیشه تاریخ‌ساز این مراسم لقب گرفت؛ چراکه به اولین بازیگر متولد ویتنام تبدیل شد که توانست جایزه اسکار را به خانه ببرد. او همچنین پس از تدوینگر فیلم «شلاق» در سال 2014، به دومین ویتنامی تاریخ تبدیل شد که در هر رشته‌ای، برنده یک جایزه اسکار شده است. کوآن با یک سخنرانی احساسات‌برانگیز نیز در شبکه‌های اجتماعی بسیار دیده شد. او لحظاتی پس از دریافت مجسمه اسکار، در سخنانی که با هیجانی بالا و چشمانی خیس بیان کرد، گفت: «مادر من ۸۴ ساله است و از خانه مرا می‌بیند. مامان! من اسکار گرفتم! سفر من از یک قایق آغاز شد. من یک سال را در کمپ پناهجویان گذراندم و در نهایت از این جا روی بزرگ ترین صحنه هالیوود سر درآوردم. می‌گویند که چنین داستان‌هایی فقط در فیلم‌ها اتفاق می‌افتد. باورم نمی‌شود که این اتفاق برای من افتاد.» اشاره او به 7 سالگی‌اش و فرار خانوادگی‌شان از ویتنام تحت سلطه کمونیست‌ها در سال 1978 است که او همراه با پدر و 5 خواهر و برادرش به هنگ‌کنگ مهاجرت کردند و مادر و 3 خواهر و برادر دیگرش به مالزی گریختند.
اسکار برای نقش 200 کیلویی
از جمله معدود جوایز اسکار 2023 که کمی بر خلاف پیش‌بینی‌ها اهدا شد، برنده شدن برندن فریزر در شاخه بهترین بازیگر مرد بود. او در رقابتی سنگین با آستین باتلر هنرپیشه فیلم «الویس» بود و از آن جایی که آکادمی اسکار در سال‌های گذشته به نقش‌های واقعی علاقه بسیاری نشان داده بود، بسیاری او را برای ایفای نقش الویس پریسلی بازیگر و خواننده افسانه‌ای دارای شانس بالاتری نسبت به برندن فریزر می‌دانستند، اما در نهایت این بازیگر «نهنگ» بود که با گریمی بسیار سنگین و در حالی که نقش یک مرد 200 کیلوگرمی را ایفا می‌کرد، در 54 سالگی بر آستین باتلر غلبه کرد و مجسمه طلایی را به خانه برد.
غایبان بزرگ جوایز
هرچند جوایز پرشمار دو فیلم پیشتاز نامزدها، برای دنبال‌کنندگان سینمای جهان غیرقابل پیش‌بینی نبود اما بی‌توجهی مطلق آکادمی اسکار در اهدای جوایز به بعضی فیلم‌های دیگر، بسیار عجیب می‌نمود. در این مراسم نیمی از آثاری که نامزد جایزه بهترین فیلم شدند، با آن که در مجموع 33 نامزدی داشتند، هیچ جایزه‌ای کسب نکردند. در صدر آن‌ها 2 فیلم شاخص از 2 سینماگر مؤلف قرار دارد: «ارواح اینیشرین» ساخته مارتین مک‌دانا که 9 نامزدی داشت و «فیبلمن‌ها»‌ اثر استیون اسپیلبرگ که در 7 رشته، نامزد دریافت جایزه اسکار شده بود. اسپیلبرگ و مک‌دانا که در حضورهای قبلی خود در مراسم اسکار، به طور معمول با جوایزی تقدیر می‌شدند، این بار مقهور علاقه آکادمی هنرها و علوم تصاویر متحرک نسبت به دو فیلم اصلی مراسم شدند. «الویس» باز لورمن، «تار» تاد فیلد و «مثلث غم» روبن اوستلوند دیگر آثاری بودند که به رغم نامزدی در شاخه بهترین فیلم اسکار 2023، این مراسم را دست خالی ترک کردند.
حضور یک الاغ روی صحنه!
در این مراسم که با اجرای جیمی کیمل کمدین و مجری سرشناس آمریکایی برگزار شد، او البته شوخی‌های پرتعدادی را برای حاضران اجرا کرد اما یکی از جالب‌ترین بخش‌های مراسم که در شبکه‌های اجتماعی نیز بسیار دیده شد، به حضور این مجری روی صحنه مراسم اسکار با همراهی یک الاغ برمی‌گردد که الاغ‌ محبوب کاراکتر اصلی فیلم «ارواح اینیشرین» بود. حضوری که با واکنش‌های جالب حاضران در سالن، خصوصاً کالین فارل هنرپیشه این فیلم همراه شد. این الاغ البته می‌توانست اشاره‌ای ضمنی نیز به فیلم لهستانی EO ساخته یژی اسکولیموفسکی باشد که کاراکتر اصلی‌اش یک الاغ است! فیلمی که یکی از نامزدهای بهترین فیلم بین‌المللی امسال بود اما دست خالی مراسم را ترک کرد.
اسکار با دوز پایین سیاسی
جیمی کیمل مجری مراسم در بخش دیگری نیز به سیلی پرحاشیه ویل اسمیت به کریس راک مجری سال گذشته اسکار اشاره طنزی داشت. او گفت: «می‌خواهیم خوش بگذرانیم، احساس امنیت کنیم و از همه مهم‌تر می‌خواهیم که من احساس امنیت داشته باشم. درنتیجه مقررات سفت و سختی برقرار کردیم. اگر از هر کسی در این سالن،‌ در هر مقطعی از مراسم اقدام خشونت‌آمیزی سر بزند، به او جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد اهدا می‌شود و اجازه دارد سخنرانی ۱۹ دقیقه‌ای داشته باشد!» اتفاق جالب دیگر، فقدان اظهارنظرهای سیاسی در مراسم اسکار 2023 بود؛ در حالی که پیش از این، بسیار اتفاق می‌افتاد که بازیگران و عوامل فیلم‌ها، به وقایع سیاسی روز واکنش نشان دهند. چند روز پیش از برگزاری مراسم نیز خبر رسید آکادمی اسکار برای دومین سال متوالی به ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهور اوکراین که درخواست سخنرانی در این مراسم را داشت، پاسخ منفی دادند؛ اتفاقی که خشم مقامات اوکراینی را برانگیخت. در نهایت، یکی از معدود موارد سیاسی این مراسم را می‌توان اهدای جایزه به مستند «ناوالنی» دانست که درباره آلکسی ناوالنی یکی از چهره‌های سرشناس مخالف ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه ساخته شده است.
ایرانی‌ها اسکار را نپسندیدند
در همین حال اهدای جوایز نود و پنجمین دوره اسکار، منتقدانی هم یافت. به خصوص در میان کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی و همچنین منتقدان فارسی‌زبان، کمتر می‌توان کسی را یافت که از انتخاب‌های اسکار 2023 دفاع کند. رسانه کافه‌سینما، ورود مجری اسکار با خر به صحنه را «تصویری معنادار از وضعیتِ اسکار، پس از سیاست‌ها و انتخاب‌های یک دهه اخیر» دانسته است. حسین معززی‌نیا منتقد سینما در کانال خود نوشت: «در یکی از سرحال‌ترین و خوش‌ریتم‌ترین دوره‌های تاریخ اسکار مشتی از ابلهانه‌ترین جوایز تاریخ اسکار توزیع شد... خود برنده‌ها هم باورشان نمی‌شود. مراسم اسکار به مضحکه‌ای تبدیل شده که نه قدردان جیمز کامرون و تام کروز است تا دل‌مان خوش باشد از صنعت سینما حمایت شده، نه به فیلم‌هایی مثل تار و ارواح‌ اینیشرین اعتنا می‌کند که بگوییم ظرافت‌های این فیلم‌ها را درک کرده‌اند.» مهرزاد دانش دیگر منتقد سینما نیز در توییتی به طعنه نوشت: «در اسکار به «همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره» اجحاف شد. جوایز فیلم برداری و موسیقی و طراحی و ترانه و اثر بین‌المللی و بازیگر مرد را هم باید می‌گرفت. اصلا جدای از فیلم نامه غیراقتباسی، جایزه فیلم نامه اقتباسی را هم باید می‌گرفت. امسال ظالمانه‌ترین و غیرتخصصی‌ترین دوره اسکار بود. شرم‌تان باد.»
فهرست کامل برندگان اسکار ۲۰۲۳:
بهترین فیلم: همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین کارگردانی: دنیل کوان و دنیل شاینرت/ همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین بازیگر مرد: برندن فریزر/ نهنگ
بهترین بازیگر زن: میشل یئو /همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین بازیگر مرد نقش مکمل: که هوی کوآن /همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین بازیگر زن نقش مکمل: جیمی لی کرتیس /همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین فیلم نامه اصلی: دنیل کوان و دنیل شاینرت/ همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین فیلم نامه اقتباسی: سارا پولی/ حرف‌های زنانه
بهترین پویانمایی بلند: پینوکیوی گیرمو دل‌تورو
بهترین مستند بلند: ناوالنی
بهترین فیلم بین‌المللی: در جبهه غرب خبری نیست
بهترین فیلم برداری: در جبهه غرب خبری نیست
بهترین چهره‌پردازی: نهنگ
بهترین موسیقی متن: در جبهه غرب خبری نیست
بهترین ترانه اصلی: ناتو ناتو/ خیزش، غرش، آتش
بهترین جلوه‌های ویژه بصری: آواتار: راه آب
بهترین تدوین: همه‌چیز همه‌جا به‌یکباره
بهترین طراحی لباس: پلنگ سیاه: واکاندا برای همیشه
بهترین طراحی تولید: در جبهه غرب خبری نیست
بهترین صدا: تاپ‌گان: ماوریک
بهترین مستند کوتاه: نجواگران فیل
بهترین فیلم کوتاه: خداحافظ ایرلندی
بهترین پویانمایی کوتاه: پسر، موش کور، روباه و اسب
 
به‌یاد خالق برنج «هاشمی»
از دلایل محبوبیت برنج هاشمی و «یوسف هاشمی‌زاده» کاشف این برنج گیلانی گفتیم که در ۷۴ سالگی دار فانی را وداع گفت
مجیدی- کاشف یکی از پرطرفدارترین برنج‌هایی که بیش از 80 درصد از شالیزارهای گیلان زیر کشت این محصول می‌رود، در ۷۴ سالگی بر اثر بیماری ریوی در یکی از بیمارستان‌های رشت دار فانی را وداع گفت. سال‌هاست که آوازه برنج هاشمی در همه جای کشورمان پیچیده و مهمان خوشمزه سفره بیشتر ایرانی‌ها شده است، اما ماجرای کشف این برنج به 30 سال پیش برمی‌گردد؛ روزی که «یوسف هاشمی‌زاده» در میان صدها هزار خوشه‌ طلایی برنج، توجه‌اش به چند خوشه بلندتر و نازک‌تر جلب شد. آن دانه‌ها در آن زمان، فقط و فقط 3 مشت شد و سال‌ها طول کشید تا مثل امروز فرابرسد که در 80 درصد زمین‌های گیلان، برنج هاشمی نشا شود، اما چرا این برنج محبوب شد؟
طعم خوب، عطر مطبوع و قلمی بودن
محبوبیت برنج هاشمی در بازار ایران از اوایل دهه 70 شروع شد. اصلی‌ترین دلیل این‌که مردم مشتری این رقم از برنج شدند، این است که تا ساعت‌ها بعد از پخت، نرمی و طعم خوب خود را حفظ می‌کند. این  ها از ویژگی‌های یک برنج خوب است. کیفیت خوب بعد از پخت، عطر و طعم مطبوع، بلند و کشیده بودن دانه‌هایش، قلمی بودن و... باعث شد تا این رقم از برنج خیلی زود جای خودش را در بازار و البته سفره غذایی ایرانی‌ها باز کند. یک مزیت کمتر شنیده شده‌اش هم این است که بر خلاف دیگر مدل‌های برنج، در برابر آفت مقاوم است بنابراین کشاورزها سم کمتری برای دفع آفت‌های آن استفاده می‌کنند که همین هم باعث افزایش کیفیت برنج هاشمی می‌شود. برنج هاشمی را هم می‌توان آبکش و هم به صورت دمی میل کرد، اما بیشتر اوقات توصیه می‌شود به‌خاطر خاصیت و طعم بهتر آن در حالت دمی، به این صورت آن را پخت و میل کرد. 15 اسفند سال گذشته در ضمیمه زندگی‌سلام  روزنامه «خراسان»با او گفت‌و‌گویی داشتیم و در عین حال که کمی کسالت داشت، با حوصله و با لهجه شیرین گیلکی، به تک‌تک سوالات ما پاسخ داد.
کشف برنج هاشمی به روایت هاشمی
او درباره ماجرای کشف برنج هاشمی به خبرنگار ما گفته بود: «سال 1364 تقریبا 3 هکتار مزرعه داشتم. آن زمان من فقط برنج بینام می‌کاشتم. برنج‌های دیگر هم بود ولی من بیشتر بینام می‌کاشتم. همان سال در زمان برداشت برنج بود که متوجه یک نوع خاص‌تر شدم که کمی بزرگ‌تر و نازک‌تر بود. از ظاهرش خیلی خوشم آمد ولی شاید به اندازه 3 مشت هم نمی شد. بی‌توجه از کنارش عبور نکردم و همان سه مشت را برداشتم. بعد هم آن‌ها را مانند یک دارایی با ارزش در شیشه‌ خالی‌ مربا ریختم تا سال بعد، دوباره بکارم و نتیجه را ببینم. این کار را چندین سال تکرار کردم و هرسال محصول که می‌رسید، روزها در هوای شرجی و گرمای غیرقابل‌ وصف تابستان شمال، ساعت‌ها در تمام  شالیزار می‌گشتم تا از لابه‌لای هزاران شاخه برنج چند دانه شلتوکی را جمع کنم که از بقیه بلندتر و خوش‌فرم‌تر بود. 5 سال تلاش کردم و طول کشید که همه این برنج‌ها، شد 50 کیلو. الان هم که در 70 یا 80 درصد زمین‌های کشاورزی گیلان، برنج هاشمی کاشت و برداشت می‌شود و تقریبا رقم دیگری نمی‌کارند و همه به دنبال نشای برنج هاشمی هستند.»
آرزوی قشنگ آقای هاشمی
آقای هاشمی در پایان آن گفت‌و‌گو به ما درباره تنها آرزویش گفت: «برنج هاشمی را من با تلاش شبانه‌روزی از زمانی که فقط 3 مشت در دست‌هایم بود، به این‌جا رساندم و حالا خیلی خوشحالم که عطرش در بسیاری از خانه‌های ایرانی‌ها پیچیده است. ما می‌دانیم به‌جز تغییر کاربری‌های زیاد زمین‌های کشاورزی، در آینده‌ای نزدیک به دلیل افزایش جمعیت کشورهای اصلی تولیدکننده برنج، امکان خرید برنج از آن‌ها بسیار دشوارتر می‌شود و این می‌تواند شرایط کشور را دشوار و سفره‌های مردم را از برنج خالی کند و تمام تلاش من این است که سفره‌های مردم کشور عزیزم بدون برنج نشود.»
 
   واکنش‌های داخلی و خارجی به بازگشت دوباره فدراسیون فوتبال به گزینه داخلی
ترس از تکرار «ویلموتس‌ گیت »با فرار به قلعه امیر؟!  
گروه ورزش/ بازگشت به گزینه ایرانی آن هم بعد از گذشت 13 سال از فعالیت تیم ملی فوتبال با حضور مربیان خارجی اتفاق عجیب آخرین روزهای سال 1401 بود. سالی که فوتبال‌مان با کی‌روش پرمدعا عملکرد ضعیفی در جام جهانی قطر از خود به جا گذاشت تا سئول‌نشینان به فکر تقویت نیمکت تیم ملی بیفتند. مسیری که طی شد ، درنهایت به گزینه‌ای ختم شد که دور از انتظار بود. فدراسیون فوتبال از یک طرف از فهرست 7 نفره‌ گزینه‌های داخلی‌اش برای نیمکت تیم ملی رونمایی کرد و از طرف دیگر معادلات را طوری چید که حداقل در نظر افکار عمومی کفه ترازو به سوی گزینه‌های خارجی که در برگیرنده نام‌هایی چون ژوزه مورایس، پاکو خمز و فلیکس سانچز بود، سنگینی کند. در طرف دیگر صحنه، گزینه‌های داخلی که فکر می‌کردند مطرح‌شدن نامشان بیشتر یک بازی رسانه‌ای است، برای حفظ وجهه‌ اجتماعی خود رویه انصراف را در پیش گرفتند. استارت کار اما با امیر قلعه‌نویی زده شد. مردی که همین دو روز پیش کرسی سرمربیگری تیم ملی فوتبال را تصاحب کرد، نخستین فردی بود که در اعتراض به نبودن نام یحیی گل‌محمدی سرمربی پرسپولیس در فهرست فدراسیون فوتبال، با انتشار یک رشته استوری از پذیرفتن هدایت تیم ملی انصراف داد! به دنبال او نفراتی چون فرهاد مجیدی، حسین فرکی، مهدی تارتار و حمید مطهری هم انصراف خود را اعلام کردند و در لفافه شنیده شد که جواد نکونام نیز قصد پذیرش سرمربیگری تیم ملی را ندارد. ساکت الهامی اما از جمله نفراتی بود که نامش در فهرست انصرافی‌ها درج شد ولی او دو روز قبل از اعلام نام سرمربی تیم ملی، در یک برنامه زنده تلویزیونی با مطرح کردن ادعایی عجیب و غریب خودش را لایق‌ترین گزینه برای تیم ملی دانست. با این حال جو حاکم بر افکار عمومی طوری طراحی شده بود که همه فکر می‌کردند سانچز، سرمربی فوتبال ایران خواهد شد. در فاصله چند ساعت مانده به پایان مهلت فدراسیون برای اعلام نام سرمربی، به ناگاه خبر توافق احتمالی سانچز با اکوادور مطرح و چند ساعت بعد هم نام امیر قلعه‌نویی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران اعلام شد. این اتفاق نه تنها واکنش‌های داخلی را به دنبال داشت بلکه بازتاب زیادی هم در رسانه‌های خارجی داشت. ابتدا رسانه مشهور الکوره عربی در گزارشی انتخاب قلعه‌نویی برای فوتبال ایران را این‌طور تشریح کرد: «قلعه‌نویی در سطح تیم ملی آمار خوبی نداشت اما در سطح باشگاه، نمایشی خیرکننده داشته و تا کنون 5 بار قهرمان لیگ ایران شده است. با وجود انتقادهای هواداران به سبک دفاعی امیر قلعه‌نویی، اما در نهایت فدراسیون ایران او را برای بار دوم به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب کرد. فدراسیون ایران به دلیل محدودیت‌های پولی نتوانست با مربی خارجی قرارداد امضا کند.» این گزارش حاوی یک پیام بود؛ انتخاب قلعه‌نویی از روی اجبار مالی بود. خبرگزاری رویترز اما با انتخاب تیتر «قلعه‌نویی برای هدایت ایران در جام ملت‌های آسیا، به تیم ملی بازگشت»، به این انتخاب واکنش نشان داد. روزنامه فرانسوی اکیپ هم تیتر «امیر قلعه‌نویی سرمربی جدید ایران است» را انتخاب کرد و قلعه نویی را موفق‌ترین مربی در رقابت‌های باشگاهی ایران دانست. روزنامه اسپانیایی «آ اس» با تیتر «امیر قلعه‌نویی جانشین کارلوس کی‌روش شد» نوشت که عملکرد قوی او در سطح باشگاهی باعث شد که فدراسیون فوتبال ایران شانس مجددی را به او بدهد. نشریه آلمانی «کیکر» هم تیتر «قلعه‌نویی برای دومین بار سرمربی تیم ملی ایران شد» را انتخاب کرد تا رسانه دولتی «اچ‌آرتی» کرواسی دست روی عملکرد موفق قلعه‌نویی و کسب 5 عنوان قهرمانی او با تیم‌های استقلال و سپاهان بگذارد. در این بین اما واکنش چهره‌های فوتبالی داخلی به انتخاب قلعه‌نویی متفاوت و معنادار بود. علی کفاشیان رئیس اسبق فدراسیون فوتبال از جمله چهره‌های سرشناسی است که در واکنش به انتخاب فدراسیون فوتبال برای تیم ملی چنین می‌گوید: «قلعه‌نویی همواره از من گله می‌کرد و می‌گفت که حق من را خوردید و من را سرمربی تیم ملی نگذاشتید اما الان شرایط برایش فراهم شد و امیدوارم بتواند در این کار موفق باشد. اگر من رئیس فدراسیون بودم و شرایط فعلی برقرار بود، سرمربی خارجی با سطح بالا می‌آوردم.» بهروز رهبری‌فرد، پیش‌کسوت باشگاه پرسپولیس اما شدیدترین انتقاد را به این انتخاب داشت تا بگوید: «قلعه نویی واویلاست، آقا شما چطور از کی روش به قلعه نویی می‌رسید؟ مگر می‌شود؟ عربستان رونالدو را می‌آورد، قطر جام جهانی برگزار می‌کند، آن وقت ما چه کار می‌کنیم؟ از نظر من شکی در این نیست که قلعه‌نویی بهترین مربی داخلی فوتبال ایران است اما باید جای کی روش بیاوریم؟ مربی ایرانی در این مقطع هیچ جای دفاعی ندارد!» مسعود اقبالی کارشناس فوتبال اما معتقد است، قلعه‌نویی باید کادرفنی قدرتمندی انتخاب کند. البته هنوز سرمربی تیم ملی دستیارانش در کادرفنی را اعلام نکرده و این درحالی است که او باید خیلی زود تیمش را آماده دیدار دوستانه با تیم ملی روسیه کند؛ دیداری که سوم فروردین ۱۴۰۲ در تهران و در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شود و هرچند نام دوستانه دارد، اما نباید فراموش کرد که فوتبالیست‌های روس در زمره تیم‌های درجه 2 و خوب اروپا محسوب می‌شوند. در هر صورت قرعه سرمربیگری تیم ملی به نام امیر قلعه‌نویی افتاد تا بسیاری از منتقدان چرخش ناگهانی تاج از گزینه خارجی به گزینه داخلی را ترس از تکرار پرونده ویلموتس گیت بدانند و معتقد باشند که تاج و فدراسیون فوتبال در پایان جام ملت‌ها مزد ترس‌شان را خواهند گرفت. حال باید منتظر ماند و دید امیر قلعه‌نویی با آن سبک سنتی‌اش در فوتبال آیا می‌تواند در 60 سالگی، با علم روز فوتبال در دنیا همگام شود و برای نخستین بار طلسم ناکامی‌های ایران در جام ملت‌ها را بشکند یا خیر؟