عماد افروغ و حجاب

تأسف خوردم که چرا عده اي کلمه بسيار سخيف و زننده چهار حرفي را به کار برده اند که اگر امروز مي بينيم عده اي روسري را عَلَم کرده اند، فردا ممکن است اين کلمه چهار حرفي را، که من خجالت مي کشم اسمش را ببرم، عَلَم خواهند کرد. اين توهين به انسان و شرافت يک زن مسلمان است. يعني تمام کساني که مثلا حجاب کاملي را رعايت نمي کنند و محجبه به معناي مطلوب بعضي ها نيستند، از ترس، روسري را بر نمي دارند. يعني تمام کساني که در عالم مثلا قانون حجاب را ندارند، همه بي عفت هستند؟! اين چه حرفي است که زده مي شود؟ بنابر اين خيلي بايد مراقب حرف ها و قضاوت هايمان باشيم. تا آنجا که به ياد دارم رهبري معظم درباره برخي از افراد به اصطلاح بد حجاب از مفهوم عيب آشکار استفاده کردند.
 واي بر ما که هزاران عيب پنهان داريم. بنده معتقدم حجاب يک اصل ضروري دين اسلام است و در ضرورت، جايگاه، اهميت و گذشته فرهنگي، تاريخي و هويتي و قانون بودن آن شک و ترديدي نيست. اما بحث نحوه اشاعه و نشر حجاب است.
بحث بنده اين است که اگر مي گوييم قانون است و مي خواهيم نشر دهنده آن از طريق روش هاي صرفا سلبي باشيم، ما قانون هاي ديگر هم داريم؛ چرا به آن قانون ها توجه نمي کنيم؟ ما قانون «تسهيل ازدواج جوانان» هم داريم. چرا به بندهاي دقيق و ظريف اين قانون، که مي تواند روي حجاب هم اثر بگذارد، توجه نمي کنيم؟ من موضعي را از آيت الله جوادي آملي شنيدم که آنچه جلوي فساد را مي گيرد اين نيست که روسري کمي جلوتر بيايد؛ «النکاح سنتي» است.
ما قانوني به نام «تسهيل ازدواج جوانان» داريم؛ هيچ به اين قانون توجه نشده است. فقط در اين قانون آمده بود روز ازدواج حضرت علي(ع) و حضرت زهرا(س) روز ازدواج شود. همين را گرفتند و به هفته هم تبديل کردند که خرجي نداشت. مي خواهم بگويم اگر اين قانون است که بايد بانوان ما حجاب داشته باشند، قانون «ساماندهي مد و لباس» هم قانون است؛ چرا به آن قانون توجه نمي شود و به لوازم اقتصادي آن بي توجهي مي شود؟ و دولت زير بار اين هزينه ها به مثابه هزينه هاي مرتبط با حقوق اجتماعي مردم و وظيفه اجتماعي خود نمي رود؟ بحث من اينجا است که نمي شود صرفاً با روش هاي سلبي و تنبيهي و اجتناب از روش هاي ترميمي و تربيتي و ايجابي نشر دهنده حجاب بود؛ به روش هاي ايجابي هم نياز داريم.


روش هاي ايجابي ما روش هاي تربيتي، اخلاقي و آموزشي مناسب، قانون مد و لباس و تسهيل ازدواج جوانان است؛ ما تا چه اندازه به اين روش هاي ايجابي توجه کرده ايم که حالا صرفاً با روش سلبي بگوييم قانون داريم که بانوان ما بايد حجاب داشته باشند و اگر نداشته باشند بايد با آنها برخورد شود؟! ما کجا به روش هاي اخلاقي و تربيتي چنگ زده ايم؟! ما کجا به لوازم اقتصادي طرح هاي فرهنگي و اخلاقي توجه داشته ايم؟!