روزنامه آرمان امروز
1402/02/09
ماده سمی در کار نبود
وزارت اطلاعات درباره حوادث رخ داده در مدارس کشور، در بيانيه‌اي اعلام کرد: اراده قطعي نظام برخورد بدون اغماض با عوامل دامن زننده به حوادث مدارس است. در متن اين بيانيه آمده است:در پي حوادث و اغتشاشات پاييز گذشته، گزارش‌هايي از بدحالي دانش‌آموزان در برخي مدارس کشور واصل شد و به‌تدريج روندي صعودي به خود گرفتدر پي عمليات همه جانبه فوق‌الاشاره، به‌طور متوالي علل بسياري از رويدادها کشف و ثابت مي‌شد که علّت‌ها نه از گونه‌هاي پيچيده، و موادِ استفاده شده نه از انواع سموم، بلکه غالباً مواد، ابزار و انگيزه‌هاي بسيار بسيطي موجب بروز ادعاهاي بدحالي شده بودند. با اين حال و براي حصول اطمينان تام، چنان يافته‌هايي به ساير مصاديقِ گزارش شده تعميم داده نمي‌شد بلکه هر گزارش، به‌طور جداگانه و جدي مورد تحقيق و بررسي قرار مي‌گرفت. به‌عنوان مثال نتيجه بررسي اولين حادثه اعلام شده (شهرستان نور) حاکي بود که يکي از دانش‌آموزان دختر، با هدف به تعطيلي کشاندن آموزشگاه، گاز فلفل در کلاس درس منتشر کرده بود. از همين دست نتايج پيرامون حوادث اعلام شده بعدي نيز حاصل مي‌شد. بمبک بدبو: بخشي از موارد گزارش شده مربوط به استفاده از عاملي است که به «بمبک بدبو» معروف شده است. اين عامل که در بازار و به‌ويژه در سکوهاي خريد و فروش اينترنتي به فراواني وجود داشت، پس از استعمال در محيط‌ها موجب پراکندن بوي نامطبوعي مي‌شود و معمولاً براي شوخي و تفريح‌هاي ناسالم و نامتعارف مورد بهره‌برداري قرار مي‌گرفت. هراسِ جمعي (هيستري جمعي) شکلي از اختلال روانزاد است که معمولاً از يک نفر شروع و به سرعت در جمعي از افراد منتشر مي‌شود. اين اختلال زماني رخ مي‌دهد که افراد يک اجتماع به‌طور همزمان تحت تأثير يک محرک تنش‌زا واقع مي‌شوند؛ حتي در پي اين عارضه برخي علائم فيزيکي ناشي از تنش‌هاي ذهني نيز بروز پيدا مي‌کند و در حقيقت اين افراد به‌طور ناگهاني اعتقاد پيدا مي‌کنند که توسط يک عامل خارجي بيمار شده‌اند. اگرچه اغلب موارد هراسِ جمعي در ابتدا به‌عنوان مسموميت، حمله شيميايي و يا بيوتروريسم تلقي مي‌شود ولي بررسي‌ها هيچ اثري از توکسين يا عامل شيميايي را نشان نمي‌دهد و در کليه موارد، مبتلايان به سرعت و بدون کوچک‌ترين عوارضي بهبود مي‌يابند. نکته قابل توجه آن‌که در مصاديق ايراني و جهاني علائم و عوارض مشابهي مطرح مي‌شوند. همچنين بيشترين فراواني در عامل شروع کننده، وجود يک بو در محيط و يا ادراک بويايي غيرواقعي، شروع کننده ايجاد هراسِ جمعي بوده است. مکان رخداد اين پديده غالباً در مدارس بوده است. سن غالب، زير 20 سال؛ جنسيت مبتلايان به اين عارضه غالباً در دختران بوده است. مدتي پس از آغاز رويدادهاي ماه‌هاي گذشته در مدارس کشور، تعدادي از حاذق‌ترين پزشکان و روان‌شناسان ايراني، فرضيه هراسِ جمعي را مطرح نمودند. بررسي‌هاي دقيق ميداني، آزمايشگاهي و معاينات باليني صحت اين فرضيه را براي تعداد قابل توجهي از مدارس اثبات نمود. يافته‌هاي ميداني، آزمايشگاهي و نتايج بررسي‌هاي ستادي و مطالعات آماري وقايع: در هيچ يک از يافته‌هاي صحنه ي و بررسي‌هاي آزمايشگاهي در معتبرترين آزمايشگاه‌هاي کشور، هيچ‌گونه ماده سمي که قابليت ايجاد مسموميت را دارا باشد، مشاهده نشد. به فضل الهي هيچ مورد فوتي يا عوارض جسماني مانا و بلند مدت وجود نداشته است. در اکثر قريب به اتفاق روش‌هاي درماني اعمال شده براي مراجعيني که اعلام بدحالي نموده و به درمانگاه‌هاي مختلف مراجعه کرده‌اند، صرفاً درمان‌هايي در حدّ دريافت اکسيژن، سرم و داروهاي آرام‌بخش بوده است. ميانگين حضور مراجعين در درمانگاه‌ها حدود دو ساعت بوده است و تعداد بسيار اندکي از آن‌ها بستري کوتاه مدت شده‌اند (آن‌هم به‌دليل اضطراب). اظهارات متفاوت دانش‌آموزان يک کلاس از مشاهدات، بوهاي استشمامي يا عوارض جسماني قابل تأمل بود (مثلاً در مورد جامد، مايع يا گاز بودن مواد ادعا شده؛ رنگ مواد؛ بوي مواد؛ تنوع عوارض اعلامي و ...).
سایر اخبار این روزنامه
اقدام عجیب «نورنیوز» درباره شروین حاجی‌پور
همسویی قالیباف و رئیسی، علیه احمدی‌نژاد
تردید در اردوگاه اصولگرایان
دود سفید از عمان بلند شد
بارانداز نشوی آقای دبیر!
هیچکس نمی‌بیند، هیچکس نمی‌شنود
آزمون بزرگ مردمی بودن دولت و مجلس
ماده سمی در کار نبود
دور زدن دوربین‌های چهره‌نگار
هیچکس نمی‌بیند، هیچکس نمی‌شنود
پیشرفت در مذاکرات آزادسازی پول های بلوکه شده ایران
امروز منتظر زلزله «هوگربیتس» باشیم!؟
