روزنامه خراسان
1402/03/08
نمک روی زخم
داستان از توئیت علیرضا شهرداری تیمارگر پیروز شروع شد. «الو سلام آقای شهرداری تاکسیدرمی پیروز تقریبا تموم شده فقط مونده جزئیات صورتش. لطفا چند تا عکس باکیفیت از صورتش بفرستید. هرگز فکر نمی‌کردم عکس‌هایی که می گیرم قراره این جا به کار بیاد. مخالف تاکسیدرمی گونه‌های تلف شده، (نه شکار) نیستم ولی در این مورد... مگه من چقدر طاقت دارم؟» این خبر واکنش‌های زیادی را به همراه داشت و مضمون بسیاری از این واکنش‌ها به تاکسیدرمی پیروز منفی بود. در این مطلب از نظرات کاربران و برخوردشان با این موضوع نوشتیم. پیروز یوزپلنگ ایرانی، فرزند «ایران» و «فیروز» بود که به روش سزارین به دنیا آمد و در طول 10ماه زندگی‌اش به یک نماد امیدبخش برای بقای یوزپلنگ آسیایی تبدیل شده بود.اما واکنش کاربران چه بود: کاش خاطره قبلی بماند پیروز نهم اسفند1401 از دست رفت. چند روز بعد از تلف شدن پیروز بر اثر آن‌چه نارسایی کلیه خوانده شد، خبر رسید که این حیوان شیرین تاکسیدرمی میشود. واضح است که پیروز برای کسانی که اخبار او را از لحظه تولدش دنبال می‌کردند، هر کدام از ویدئوهای جست‌و‌خیز او را در پارک پردیسان تهران چند بار می‌دیدند وعکس‌هایش را برای دوستان‌شان می‌فرستادند، چیزی فراتر از یک یوزپلنگ و یک خاطره جمعی شیرین و امیدوارانه برای زندگی بود. وقتی شهرداری اعلام کرد تاکسیدرمی این یوزپلنگ دارد به مراحل پایانی می‌رسد ،موجی از ابراز احساسات و واکنش‌ها در فضای مجازی به راه افتاد. برای مثال کاربری مخالفت خود را این طور بیان کرد: «وقتی همه با این بچه چنین رابطه احساسی داشتن تاکسیدرمی کردنش اصلا جالب نیست». کاربر دیگری هم نوشت: «تاکسیدرمی پیروز نمک روی زخمه! مثل آینه دق می‌مونه! یهو چشمت می‌خوره بهش تا مغز استخونت و قلبت تیر می‌کشه! چطوری می‌تونیم به تاکسیدرمیش نگاه کنیم؟ حتی نگاه کردن به عکساشم سخته برامون». کاربر دیگری هم ضمن مخالفت نوشت: «جایی که تاکسیدرمی پیروز باشه من پامو نمی‌ذارم. چون این بچه رو زنده می‌خواستم تا از بزرگ شدنش لذت ببرم. تو زمان حیاتش مراقبش می‌بودین». کاربری هم از تاکسیدرمی این طور انتقاد کرد: «من ترجیح می دم پیروز رو با جست و خیزهای شیرینی که داشت به خاطر بسپارم نه تاکسیدرمی.» راهکار یک کاربر دیگر هم این بود: «تاکسیدرمی خیلی دارکه! چه کاریه خب؟ این همه عکس هست ازش! ما هرگز نمیایم تاکسیدرمی پیروز رو ببینیم. مگه ما چقدر طاقت داریم؟» کاربر دیگری هم نوشت: «من هنوز دلم نیومده عکسش رو از صفحه موبایلم بردارم با اون چشمای مظلومش. قلبم پاره پاره شد...». در این میان معدود نظراتی بود که موافق تاکسیدرمی پیروز بودند و دلایل خود را این طور اعلام کردند: «تاکسیدرمی پیروز باید بمونه تا در آینده همه بدونن با این گونه چی کار کردیم»، «تاکسیدرمی برای جانوران از دست رفته بهترین کاره! این گونه در خطر انقراضه. نسل های بعدی هم باید شانس دیدنش رو حتی همین قدر تلخ داشته باشن» و «تاکسیدرمی بهتر از این نیست که هیچ اثر و یادگاری از پیروز واسمون نمونه؟».
سایر اخبار این روزنامه
چراغ سبز دادستانی به اعلام اسامی ساختمان های ناایمن مشهد
سلطان صاحبقران!
نمک روی زخم
تناسبی شدن انتخابات در تهران
«موسیقی مقامی» همچنان در پستوی فراموشی
سرقت دالتون های معتاد در پوشش ماموران آب و برق!
انتخابات ترکیه، سیاست خارجی و ایران
20 میلیون کارگر و بازنشسته منتظر دیوان
دستور کارهای «هیثم بن‌طارق» در تهران
آقای گل‌های ایرانی در لیگ‌های خارجی
افزایش 20 درصدی یارانه کالابرگی 3 دهک پایین
رونمایی از «تورم احساس شده»
دست خالی ستاره‌ها از جوایز کن 2023
چالش روانی 800 هزار نفر
