تسلسل باطل مربیان شکست‌خورده فوتبال

آموزش و دانش‌افزایی دو موضوع مهمی است که هیچگاه در فوتبال ایران جدی گرفته نشده و نمی‌شود. طی همین چند روز گذشته چند دوره سرمربیگری از درجه A گرفته تا درجه D برگزار شد و برخی هم شرکت کردند، اما تقریباً هیچ کدام از آن‌ها جایگاهی در بین تیم‌های فوتبال ندارند و صرفاً برای دل خودشان در این کلاس‌ها حضور پیدا کردند.
همزمان با برگزاری این دوره‌ها، فصل نقل و انتقالات فوتبال ایران هم شروع شده است، فصلی که تا دلتان بخواهد مربی جابه‌جا می‌شود، اما در این جابه‌جایی آنچه که کوچک‌ترین اهمیتی ندارد، دانش مربی و نتایج کسب شده و در یک کلام موفقیت‌های اوست. یک مربی هرچه تیم دلالی قوی‌تری داشته باشد و لابی‌گری را بهتر یاد گرفته باشد، صاحب تیم بهتری می‌شود، حالا فصل قبل هر نتیجه‌ای گرفته باشد مهم نیست.
به این اسامی توجه کنید؛ جواد نکونام، سیدمهدی رحمتی، ساکت الهامی، مجتبی حسینی، محمد ربیعی، محمود فکری و مهدی تارتار و برخی دیگر که طی روز‌های آینده اسم‌شان بر سر زبان‌ها می‌افتد. این تنها نام چند نفر از لیست مربیان شکست‌خورده، پرحاشیه و ناموفقی است که همیشه و حتی در اوج ناکامی تیم برای آن‌ها پیدا می‌شود. بدون اینکه بخواهند کوچک‌ترین زحمتی به خودشان در خصوص دانش‌افزایی و آموزش و یادگیری فنون و تخصص‌های مربیگری بدهند.
هر کدام از نام‌هایی که برده شد در تیم‌های قبلی خود با شکست روبه‌رو شدند و بدون اینکه آورده خاصی برای فوتبال داشته باشند به راحتی از تیمی به تیم دیگر جابه‌جا می‌شوند و همان راه و روش قبلی را در پیش می‌گیرند و این نیست جز حاکمیت دلال‌ها بر فضای فوتبال. به جرئت می‌توان گفت که یکی از علل اصلی عقب‌ماندگی فوتبال ایران در رده باشگاهی که به تیم ملی نیز کشیده می‌شود همین چرخه معیوب و فاسد گردش مربیان ناکارآمد و شکست خورده در لیگ‌هایمان است. مربیانی که برخی از آن‌ها بدون سپری کردن بدیهی‌ترین آموزش‌ها بلافاصله بعد از پایان دوران بازی روی نیمکت مربیگری نشسته‌اند، حتی با وجود شکست‌های بی‌شمار و با توجه به ارتباطات خوبی که با شبکه‌های دلالی دارند هنوز می‌توانند به راحتی از تیمی به تیم دیگر منتقل شوند.
در چنین فضایی نباید توقع پیشرفت و موفقیت داشت. وقتی حتی تیم‌های بزرگ و پرهوادار ایران طی چند فصل تحویل چنین مربیانی می‌شوند و با وجود عملکرد ضعیف باز هم این اتفاق تکرار می‌شود، چگونه می‌توان توقع داشت که فوتبال باشگاهی در سطوح بالاتر حرف برای گفتن داشته باشد. فوتبال باشگاهی ایران، به‌خصوص در سطح مربیان دچار تسلسلی باطل شده که خلاصی از آن به این سادگی‌ها نیست، مگر اینکه سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال برنامه جامع و لازم‌الاجرایی برای بالا بردن سطح فنی مربیان داخلی در پیش بگیرند. برنامه‌ای که تمام مربیان ملزم به شرکت در آن باشند تا حداقل به ضرب و زور هم که شده اندکی دانش فنی خود را بالا ببرند و مربیگری را از منظری تازه‌تر نگاه کنند.