فوتبال ورشکسته است، کتمان نکنید

هر بار اظهارنظر‌های رئیس فدراسیون فوتبال را می‌شنویم یا می‌خوانیم، بیشتر از قبل به اوضاع بلبشوی این رشته پی‌می‌بریم و اینکه نفر اول مدیریت فوتبال، حتی واقعیت‌های موجود را نیز کتمان می‌کند.
تعیین سقف بودجه برای باشگاه‌ها راهکار امسال فدراسیون است، مثلاً برای کنترل افزایش نجومی رقم قراردادها، اما کیست که نداند در عرض یکی‌دو هفته اخیر قرارداد‌های چندین میلیاردی و حتی ارزی امضا شده است، آن وقت مهدی تاج دوباره با قیافه حق‌به‌جانب از قانون سقف قرارداد‌ها گفته و ثمره‌ای که برای لیگ ایران داشته است: «اگر قانون سقف بودجه اجرا نمی‌شد، مجبور بودیم تا سال آینده اعلام ورشکستگی کنیم و بگوییم همه باشگاه‌ها زیان‌آورند ولی به دنبال ساماندهی هستیم.» تازه سال آینده می‌خواستید اعلام ورشکستگی کنید؟ سال‌ها از ورشکستگی فوتبال ما می‌گذرد و گویا آقای تاج از این مسئله خبر ندارد یا دوست دارد خود را بی‌خبر جلوه دهد.
رئیس جوری از تأثیر اعمال سقف بودجه حرف می‌زند که اگر یک نفر نداند، فکر می‌کند باشگاه‌ها، بازیکنان، مربیان و دلالان این قانون را روی چشم خود گذاشته و اطاعت امر کرده‌اند. شاید رئیس خود را به بی‌خبری بزند و اصلاً برایش فرقی نکند یک بازیکن یا مربی درجه چندم چطور بابت هر آپشن و تبصره میلیارد‌ها تومان به جیب می‌زند، اما ما صراحتاً اعلام می‌کنیم هیچ باشگاهی به قانون فوق وقعی ننهاده و با دهن‌کجی به قانون، مردم و نهاد‌های مسئول، دستمزد‌ها را تا جایی که می‌توانند بالا برده‌اند. ۴۰-۳۰ میلیارد تومان شاید برای مردم و هواداران نجومی و غیرقابل تصور به نظر برسد ولی در فوتبال بی‌دروپیکر ایران، پول خرد مدعیان فوتبال حرفه‌ای محسوب می‌شود. آن وقت تاج در ساختمان سئول نشسته و برای خودش نتیجه‌گیری می‌کند اگر این قانون اجرا نمی‌شد، مجبور بوده به زیان‌ده بودن باشگاه‌ها اعتراف کند! دیگر اعتراف نمی‌خواهد؛ خواجه حافظ شیرازی هم می‌داند باشگاه‌های پرخرج دولتی و صنعتی ما عملاً فقط هزینه می‌کنند و ذره‌ای درآمدزایی ندارند. اگر درآمد داشتند و از منابع خود خرج می‌کردند، قطعاً مثل باشگاه‌های خارجی تناسبی بین دخل‌و خرج‌شان وجود داشت.
بازیکنی را که خودمان به پرتغال فروختیم دوباره به چند برابر قیمت از همان باشگاه پرتغالی خریده‌ایم. واقعاً با چه اعتمادبه‌نفسی حرف از درآمدزایی زده می‌شود؟ بحث ناکارآمد بودن سقف قرارداد‌ها و عدم‌اجرای آن یک طرف و بحث تأثیر آن در جلوگیری از ورشکستگی لیگ و سوق دادن باشگاه‌ها به سمت درآمدزایی طرف دیگر. روزی نیست خبر انتقال نجومی چند بازیکن و مربی منتشر نشود، حتی شنیده می‌شود بازیکنان به اصطلاح ستاره درخواست دستمزد ارزی داده‌اند و قاعدتاً آپشن‌های عجیب و غریب جدیدی را نیز ابداع و در قراردادهایشان اضافه کرده‌اند. این‌ها واقعیت‌هایی است که باید به آن اشاره کرد نه آن چیز‌هایی که مهدی تاج در موردش حرف می‌زند. درست از وقتی به لیگ فوتبال برتر پسوند حرفه‌ای اضافه کردند، دستمزد‌ها سربه فلک کشید، آن هم با پول بیت‌المال. هر سال نیز همه مسئولان ورزش و فوتبال ژست خصوصی‌شدن و استفاده از بودجه غیردولتی به خود می‌گیرند، اما دیگر نمی‌توان با چند ژست، وعده و اظهارنظر واقعیت‌ها را از هواداران پنهان کرد. همه مردم می‌دانند دست فوتبال مستقیماً در بیت‌المال است و قرارداد‌های نجومی تنها بخشی از هزینه‌هایی است که از جیب ملت پرداخت می‌شود. امتیاز واردات خودروی لوکس و پاداش دلاری را نیز باید به این لیست افزود. مخلص کلام اینکه آقای تاج با تجربه‌ای که در این سال‌ها کسب کردید، دیگر باید بدانید این حرف‌ها را هیچ‌کس باور نمی‌کند. وقتی سرخابی‌ها برای پرداخت طلب خارجی‌های‌شان دست‌به دامن کل مملکت می‌شوند، چطور می‌توان حرف از درآمدزایی زد؟ این ورشکستگی سال‌هاست رخ داده و به جای آنکه به آن اعتراف کنید دائماً مشغول ماست‌مالی و انکار واقعیت هستید. سقف بودجه که هیچ، حتی اگر مجازات‌سنگین هم برای باشگاه‌ها تعیین کنید، باز هم زورتان به جماعت فوتبالی نخواهد رسید.