روزنامه جوان
1402/04/28
اثر مخرب افشاگری‌های شبانه فوتبالی
هیچ چیز در فوتبال ما تغییر نمی‌کند و هر قانونی هم می‌گذارند در اصل ماجرا تحولی به وجود نمی‌آورد. این وسط هرازگاهی برخی از مسئولان هوس می‌کنند در برنامه‌های شبانه فوتبالی حاضر شوند و با افشای گوشه‌ای از واقعیت‌های حاکم بر این رشته به نوعی خود را مطرح کنند.اما باید دید آیا این افشاگری‌های شبانه اصلاً سودی به حال فوتبال و ورزش کشورمان دارد یا اینکه برخی اهداف دیگری را دنبال می‌کنند. در هفته‌های گذشته سرخابی‌های پایتخت حتی یک روز بدون حاشیه را هم پشت سر نگذاشتند. سرمنشأ این حواشی نیز به مدیریت باشگاه‌ها و فوتبال ایران می‌رسد و به راحتی با احساسات هواداران بازی میشود. در این مدت همه نوع جنجالی را دیدیم؛ از گم شدن پولی که باید به حساب استراماچونی واریز می‌شد تا گم شدن قرارداد نکونام و تبلیغ مجانی استقلال برای یک اسپانسر! البته شک نکنید موارد عجیب‌تر از این نیز قطعاً در لیگ برتر وجود دارد، منتها هنوز زمانش نرسیده که آقایان برخی از جزییاتش را فاش کنند. این اولین‌باری نیست که در رسانه ملی حرف از حیف‌ومیل بیت‌المال توسط مدیران فوتبال‌زده میشود و با رویه فعلی قطعاً آخرین‌بار هم نخواهد بود. اینکه رئیس سازمان خصوصی‌سازی گاه و بیگاه مقابل دوربین قرار می‌گیرد و به سوءمدیریت‌ها اشاره می‌کند فقط و فقط بازی با اعصاب مردم به‌ویژه هواداران سرخابی‌هاست، وگرنه فوتبال ایران از این افشاگری‌های نصفه‌ونیمه بار‌ها دیده و به آن عادت کرده است. مهم اینجاست که مسئولان بگویند قرار است چه برخوردی با این حجم از تاراج و به باد دادن پول مردم شود. عملکرد مدیران فوتبالی خود گویای همه چیز است و با توجه به پرونده‌های شکایات بین‌المللی حتی خارجی‌ها نیز این واقعیت را می‌دانند. منتها عدم برخورد و مجازات متخلفان و تضییع‌کنندگان حق ملت و کشور، کار را به جایی رسانده که عملاً هیچ کس امیدی به آینده فوتبال نداشته باشد.
کارنامه مدیریتی همان‌ها که از سوی وزارت ورزش برای مدیریت پرسپولیس و استقلال انتخاب شده و می‌شوند برای همه مشخص است، الا متولی اصلی این دو باشگاه. هر مدیر منتخب چند ماه سرکار می‌ماند و هر جور دلش می‌خواهد اعتبار تیم را زیر سؤال می‌برد و در نهایت هم با یک استعفا به سراغ شغل جدید می‌رود. در این اوضاع چه فرقی می‌کند که کدام مدیرعامل در چه دوره‌ای چقدر تخلف مالی داشته یا چه مقدار پول ناپدید شده است؟ هرچند دانستن واقعیت و اصل ماجرا حق هوادار است، ولی آیا بعد از رو شدن واقعیت‌ها برخورد قانونی با متخلفان انجام میشود؟
یک ابهام دیگر هم وجود دارد؛ مسئولان غیرورزشی که علاقه زیادی هم به مصاحبه‌های مکرر دارند، چرا تا قبل از این واقعیت‌ها را برملا نمی‌کردند تا دست مدیران برای مردم رو شود؟ چرا آنقدر فرصت‌سوزی کردند و زمان را از دست دادند که میلیارد‌ها تومان به باد برود؟ به نظر می‌رسد آقایان برای افشاگری نیز زمانبندی و برنامه‌ریزی خاص خود را دارند. در حقیقت آن‌ها واقعیت‌های زیادی را می‌دانند که در زمان طلایی و تأثیرگذارش فاش نمی‌کنند و زمانی دست به افشاگری می‌زنند که سودی هم برای خودشان داشته باشد. گم شدن پول در یک باشگاه دولتی و از دست رفتن سهمیه لیگ قهرمانان آسیا، آن‌هم به خاطر پرداخت نشدن طلب شاکی خارجی، علاوه بر خسارت مالی ضربه بزرگی به اعتبار آن باشگاه، فوتبال و ورزش کشور زده است. مسئولانی که در فوتبال دستی بر آتش دارند خیال می‌کنند با گفتن یک راز مگو شاهکار می‌کنند، درحالی‌که اگر خیلی ادعا دارند باید در مسیر مبارزه با فساد و جلوگیری از بروز هر نوع تخلفی فعالیت کنند، وگرنه سوءمدیریت و حیف‌ومیل‌های مدیران فوتبالی دیر یا زود علنی میشود.
سایر اخبار این روزنامه
راه زاگرس‌نشینان هموار شد
افشاگری از کلاهبرداری یک مجرم امنیتی
یاورشهری‌ها پناهی جز تخت‌های فلزی و لباس‌های آبی ندارند
محاکمه دادگاه‌های غیرعلنی
خام‌فروشی متانول هیچ منطق اقتصادی ندارد!
اثر مخرب افشاگری‌های شبانه فوتبالی
تجدید بلندپروازی خطرناک اردوغان در قفقاز جنوبی
صبحانه در اراضی اشغالی با چاشنی خشم
سالیوان پرونده ایران را از بلینکن گرفته است
سینمای اجتماعی ما زاییده ذهن فیلمساز است نه آینه اجتماع
معافیت از خدمت «مقدس» سربازی نباید «پاداش» باشد!
قوه قضائیه چگونه می‌تواند به خود کمک کند
پوتین: حمله تروریستی به پل کریمه بی‌پاسخ نمی‌ماند
