همه در «عشق کوفی» با دلشان کار کردند

نادر سلیمانی، بازیگر با سابقه که در سال‌های اخیر با فاصله گرفتن از فضای طنز در سینمای اجتماعی نیز ایفای نقش داشته‌است، در مجموعه داستانی «عشق کوفی» یک نقش تاریخی را تجربه کرده‌است؛ مجموعه‌ای که به تازگی و به عنوان اثری با محوریت واقعه عاشورا از شبکه ۳ سیما در حال پخش است. وی در گفتگو با «جوان»، از ایفای نقش خود در این مجموعه سخن گفته‌است.    مردم نادر سلیمانی را با مجموعه‌های طنز به یاد می‌آورند، اکنون با یک مجموعه تاریخی، یک آشنایی‌زدایی از مخاطبان انجام داده‌اید، چه شد که سراغ کار تاریخی رفتید؟ یک علت مهم انتخاب این نقش این بود که تاکنون در نقش‌های تاریخی- مذهبی این‌چنینی بازی نکرده‌بودم و می‌خواستم ببینم آیا توانایی دارم از عهده ایفای چنین نقش‌هایی نیز بربیایم یا خیر. در واقع، خودم را محک زدم.   به نظرتان واکنش مردم به دیدن شما در قامت یک نقش تاریخی چیست؟‌ نمی‌دانم چقدر مورد اقبال مردم قرار می‌گیرد. همه سعی خودم این بود که نقش اوحد را در این سریال به درستی ایفا کنم. هر سریالی نقاط قوت و نقاط ضعفی دارد، اما امیدوارم عشق کوفی که با زحمات تهیه‌کننده، کارگردان و همه عوامل، کار خوبی از آب درآمده، برای مردم نیز جذاب و تماشایی باشد، سعی کردم درست بازی کنم و آنچه را نقش از من می‌خواهد، ادا کنم.    چقدر یک نقش تاریخی می‌تواند برای یک بازیگر شناخته شده طنز، چالش‌برانگیز باشد؟ کار به لحاظ گفتار و بیان، خیلی برای من متفاوت بود. اکثراً کار‌های طنز انجام داده‌بودم و البته در سریال‌هایی، چون کلاه پهلوی و معمای شاه که محتوای آن‌ها مربوط به تاریخ معاصر است نیز ایفای نقش کرده‌ام و دوره‌های زمانی طولانی سه و پنج ساله در این دو کار حضور داشتم، اما گویش‌ها در سریال‌های تاریخی- مذهبی بسیار متفاوت است و اینکه سررشته گفتار از دست بازیگر در نرود، بسیار مهم است. ما باید تسلط کاملی روی بیان پیدا می‌کردیم. بده‌بستان‌های کلامی بسیار حساس بود و باید تا جایی که می‌توانستیم نقاط ضعف را کم و نسبت به بازی شخصیت‌های طرف مقابل نیز آشنایی کامل پیدا می‌کردیم که بدانیم با سایر شخصیت‌های فیلمنامه باید چگونه برخورد کنیم.    «عشق کوفی» پر از بازیگران کم‌تجربه است، بیننده‌ها چهره‌های جدیدی را می‌بینند که تازه قرار است در مسیر بازیگری تجربه کسب کنند، به عنوان یک با‌تجربه، از حضور در کنار تازه‌کار‌ها بگویید؟ طی سالیان طولانی که کار کرده‌ام و بخصوص در دوران دانشگاه و از زمان «ساعت خوش» به ما یاد داده‌بودند وقتی وارد کاری می‌شویم هر چقدر هم تجربه داریم، آن‌ها را به بازیگران روبه‌رو انتقال بدهیم و از آن‌ها یاد بگیریم. البته همه هنرمندانی که در سریال عشق کوفی ایفای نقش کردند، بازیگران خوبی بودند و من از برخی‌شان کار یاد گرفتم. در زمان روخوانی فیلمنامه با یکدیگر برای چگونگی ایفای نقش‌ها گفتگو و تبادل نظر می‌کردیم.    امسال مختارنامه به شکل سریالی پخش نمی‌شود و فقط روز‌های عاشورا و تاسوعا خلاصه‌ای از آن پخش خواهد شد، اتفاقی که ما در «جوان» هم به آن پرداختیم، در مقابل عشق کوفی به عنوان جایگزین آن سریال معرفی شده‌است، به نظر خودتان «عشق کوفی» می‌تواند مجموعه‌ای ماندگار شود؟ عشق کوفی داستان جالبی دارد و همانطور که از عنوانش پیداست داستان عشق را روایت می‌کند. جوانی که عاشق امام‌حسین (ع) است با دختری از امویان ازدواج می‌کند و داستان با فراز و نشیب‌هایی پیش می‌رود. فکر می‌کنم در این سریال نویسندگان به خوبی از عهده نگارش کار برآمده‌اند و ما بعضاً سرصحنه روی درام کار صحبت می‌کردیم که چطور آن را اجرا کنیم تا برای مخاطب دلنشین باشد. متن به صحنه رسیده‌بود و ما در خلال گفتگو‌ها به منطقی می‌رسیدیم که آن را درست ادا کنیم. نوع گویش، تاریخی و قدیمی بود، اما باید به عنوان بازیگر آن را برای خودمان طوری ادا می‌کردیم که برای مخاطب هم باورپذیر باشد. امیدوارم کار مورد انتخاب مخاطب قرار بگیرد و آن را دوست داشته باشد.     به هر حال مختارنامه به عنوان اثری شاخص در ذهن بینندگان تلویزیون ثبت شده‌است! بله، ما کارهایی، چون مختار را دیده‌ایم، در این نوع کار‌ها ریتم خیلی مهم است. داستان هم بسیار اهمیت دارد و هرکسی بخواهد کار خوبی انجام بدهد، باید داستان و شخصیت‌ها را کاملاً بشناسد. در برخی کار‌ها جنس نورپردازی و فیلمبرداری و طراحی صحنه فضای تاریخی را تداعی نمی‌کند و صرفاً با نوع گویش و سر و شکل لباس می‌خواهیم فضا را مانند قدیم کنیم که کار در نمی‌آید، اما در سال‌های اخیر آثار تاریخی دست‌کم به لحاظ سر و شکل ظاهری پیشرفت‌های خوبی داشته‌است، هر چند همچنان معتقدم متن‌ها جای کار بیشتری دارند.  در این سریال بچه‌های گریم، صحنه و لباس، شبانه‌روز زحمت کشیدند، نوع کارگردانی کار هم بسیار اهمیت دارد. فیلمبرداری و نوع شخصیت‌پردازی هم همین‌طور. تصویربردار ما فوق‌العاده کار کرده و رنگ و نور بسیار خوب طراحی و اجرا شده‌است. این کارها، کار‌های ساده‌ای نیستند. نوع حرکت بازیگر هم ساده نیست. همه این عوامل دست به دست همدیگر می‌دهند تا یک درام خوب، در نهایت به یک مجموعه نمایشی قابل‌قبول تبدیل شود. البته که معتقدم هر کاری را باید تا انتها ببینیم و با یک قسمت و دو قسمت نمی‌شود درباره تمام کار قضاوت کرد. امیدوارم این کار مورد قبول و پسند مخاطبان قرار بگیرد و از این کار خوششان بیاید. همه بچه‌های ما دلی کار کردند و امیدوارم از فیوضات این کار همگی بهره ببرند.