آمدند تحریم کنند، شیعه و سنی ظهر عاشورا به نماز جماعت ایستادند!

ایام محرم و عاشورای حسینی فارغ از اینکه یک مناسبت مذهبی ویژه شیعیان در اقصی نقاط دنیاست، سده‌های طولانی است که به حلقه وصل ایرانیان با هر آیین و مذهب و قومیتی تبدیل شده است. قیام امام حسین و راهی که او برگزید و مکتبی که الهام‌بخش آزادگان جهان کرد، قرن‌هاست در گوش تاریخ پیچیده و از چنان محبوبیتی بهره‌مند است که گذر زمان مانع از آن شده تا گرد فراموشی بر آن بنشیند. حماسه حسینی ندای حق‌طلبی سلاله رسول خدا از اعماق تاریخ است و هیچ عاملی نتوانسته است مانع از تشعشعات این حق خواهی شود. چه بسیار کسانی بوده‌اند که در این ۱۴ واندی قرن گذشته کوشیدند این حماسه ماندگار را دستخوش تحریف، تغییر و فراموشی کنند، اما نه تنها به اهداف خود نرسیدند که اکنون هیچ اثری از آن‌ها در تاریخ هم نیست و به عکس روز به روز بر ارادتمندان امام حسین (ع) افزوده شده است.
در عاشورای امسال، اما برخی از عوامل بیچاره و تهی شده از هویت ایرانی و اسلامی کوشیدند با فراخوان‌های کذایی و دعوت از مخاطبان خود در فضای مجازی، مردم را به تحریم عاشورا ترغیب و تشویق کنند، اما از آنجا که اینان مانند طاغوت‌های سلف خود، شناختی از علایق و عقاید مذهبی مردم ندارند، به چنان فضاحتی دچار شدند که اگر ذره‌ای عقلانیت برای خود قائل باشند، هرگز دچار تکرار چنین خبط و خطا‌های کشنده نخواهند شد.
اخبار و گزارش‌های دریافتی از منابع خبری و مشاهدات میدانی حاکی از آن است که ملت عاشورایی ایران همچون همه سال‌های گذشته با حضور پرشور و شعور خود در آیین‌های عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بار دیگر همه وسوسه‌های شیطانی عناصر اجیر شده را نقش برآب کردند و نشان دادند که ارادت به ائمه اطهار، موضوعی نیست که بخواهد تحت تأثیر القائات مسموم به حاشیه رانده شود.
علاوه بر امت شهیدپرور، ارادتمندان امام حسین از برادران اهل سنت، عاشقانه در کنار برادران و خواهران شیعه خود، چنان تصویر زیبایی از عشق به اهل بیت ترسیم کردند که شاید بتوان ادعا کرد بی نظیر بود. عشق و ارادت وصف ناشدنی خواهران و برادران کرد اهل سنت در غرب کشور که خبرنگار «جوان» از نزدیک شاهد آن بود، یکی از مظاهر این زیبایی و وحدت بود. حضور آن‌ها در صفوف سینه‌زنی و دسته‌جات عزاداری در ایام محرم و سپس ایستادن به نماز جماعت ظهر عاشورا در کنار نمازگزاران شیعه را شاید نتوان با هیچ قلم و دوربینی به تصویر کشید، اما واقعیتی است که سال‌ها جاری است و هرگز با فراخوان چند هرزه‌گو و هرزه‌نویس کمرنگ نمی‌شود. این را تاریخ روایت می‌کند و از این پس هم همان خواهد بود.