روزنامه خراسان
1402/05/10
سازمان های فرهنگی ما نشسته اند نگاه می کنند!
روز گذشته «سلوان مومیکا» شهروند عراقی – سوئدی که پیش از این روابطش با سازمان جاسوسی موساد افشا شده و با حمایت پلیس سوئد به قرآن هتک حرمت کرده بود، باز هم اقدام شیطانی خود را این بار مقابل پارلمان سوئد تکرار کرد. چهارشنبه گذشته نیز اعضای یک گروهک راست افراطی دانمارکی یک نسخه از قرآن کریم را مقابل سفارت پاکستان در کپنهاگ هتک حرمت کردند. در ماه های گذشته این اقدام شنیع چندین و چند بار تکرار شده است اما نقش دستگاه‌های عریض و طویل فرهنگی موجود در کشورمان که تعدادشان هم قابل توجه است، در مقابل این اقدام چه بوده است؟ ابراز خشم، صدور بیانیه و سپس گذاشتن دست روی دست، نشستن و نگاه کردن و البته دنبال کردن اخبار هتک حرمت از طریق رسانه های جمعی! این اولین بار نیست که ساحت مقدس و عظیم الشان پیامبر اسلام به دست مدعیان آزادی و حقوق بشر هتک حرمت می شود، نمونه های متعددی از این دست اقدامات مذبوحانه در کشورهای مختلف انجام شده است. در ابتدا همه نگاه ها، انتظارات و توجه ها معطوف به عملکرد دستگاه دیپلماسی و سیاسی کشور است که ورود قاطع و جدی داشته باشد و به دولت های متخاصم هشدار جدی و بازدارنده بدهد. واقعیت این است که صرف احضار سفیر و دادن یک تذکر تشریفاتی کاری از پیش نمی برد، از سوی دیگر بروز و ظهور برخی رفتارهای متعصبانه و هماهنگ نشده، بر هیزم «اسلام هراسی» که در سایه این ماجراها نهفته است، خواهد دمید، بنابراین باید با در نظر گرفتن همه جوانب و با به کار گیری اهرم های فشار، به گونه ای ایادی شیطان گوشمالی شوند که دیگر جرئت نکنند این چنین عیان و بی پرده از این هتک حرمت ها پشتیبانی و قبح شکنی کنند. اما بعد؛ پس از آن که معرکه پوشالی شان خوابید و حساب کار دست شان آمد، درست وقتی تصور می کنیم که دیگر کار ما تمام شده است، اتفاقا تازه نوبت نقش آفرینی و بازیگری دستگاه های فرهنگی در میدان «اسلام گرایی» است. آقایان شورای عالی انقلاب فرهنگی، صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، جهاد دانشگاهی، حوزه های علمیه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، شورای فرهنگ عمومی، تمام معاونت های فرهنگی و هنری در سازمان ها و دستگاه های اجرایی، دیگر موسسات فرهنگی دولتی که فرمان فرهنگ این مملکت در دستان شماست و عزیزانی که هر سال از بیت المال مسلمانان بودجههای فرهنگی می گیرید تا امور فرهنگی را در شهر و استان و کشور پیاده سازی کنید، سوال ما از شما شفاف است: برای قرآن چه کردید؟ پاسخ فرهنگی، درخور و کاربردی شما به این توطئه ها و دسیسه ها و هتک حرمت ها چیست؟ نتیجه جلسات و اتاق فکرهای شما چه بوده است؟ در این مدت کدام برنامه قرآنی را اجرا کردید که خبر و تاثیرش جهانی شده باشد؟ چه حرکتی کردید که صدایش از بولتن های تحت امر خودتان فراتر رفته و کسی را درگیر کرده و به فکر فرو برده باشد که اصلا این قرآن چیست، حرفش چیست و چرا برای مسلمانان این قدر عزیز است؟ مگر نه این است که ادعا داریم امروز کشور ما کانون بسیاری از مسائل و موضوعات اسلامی است، پس چه ایده ای دارید برای آن که بتوان مجامع بین‌المللی را مجاب کرد تا مواضع محکم و بازدارنده ای در این باره اتخاذ کنند؟! نکند منتظرید ماه مبارک رمضان از راه برسد و صرفا همان محافل ترتیل و روخوانی را برگزار و احساس کنید دین‌تان را به خوبی ادا کرده اید؟ باز گلی به گوشه جمال آن چهار فوتبالیست عراقی که در مسابقه‌ای قبل از شروع بازی، قرآن را بر سر دست گرفتند! حالا از اقدامات جهانی و فرامنطقه‌ای که بگذریم، بفرمایید که در کشور خودمان چه کردید؟ در ماه های اخیر چندین بار به کلام خداوند بی‌احترامی شده است، آیا برای آن که اقدامی بکنید و مرهمی بر این غم بگذارید، به دنبال استخاره‌اید یا بودجه های فرهنگی تان کفاف نمی دهد؟ چرا نباید اکنون یک برنامه تلویزیونی فاخر درباره قرآن داشته باشیم؟ برنامه ای که بتواند نسل جوان را پای تلویزیون بنشاند و گوشه ای از اعجاز قرآن را نمایش دهد. فرهنگسراهای قرآن امروز چه برنامه هایی تدارک دیده اند؟ آیا در شرایطی که دشمن وقیحانه رفتار می کند و با توان بالای رسانه ای به میدان آمده، ما باید همان برنامه های روزمره و همیشگی را پیش ببریم؟ همان کلاس های تابستانی آموزش قرائت قرآن کریم کافی است؟ آقایان، این ماجرا ادامه دارد و متاسفانه مانند گرما یا سرمای هوا نیست که بتوان گفت غافلگیر شدیم یا مثل گرانی شیر و مرغ نیست که بتوان توپ آن را در زمین تحریم و نوسانات نرخ ارز انداخت و شانه از بار مسئولیت خالی کرد! امروز نسل جوان ما چه شناختی از قرآن دارد؟ آخرین بار، کی به کتاب آسمانی خودش مراجعه کرده است؟ قرآن چه جایگاهی در زندگی او دارد؟ آیا درگیری ها و مشکلات و مسائل روزانه اجازه می دهد درباره قرآن بیندیشد؟ قرآنی که امروز فقط زینت بخش سفره عقد تازه عروس و دامادهاست یا به همراه لیوانی آب روی سینی مادربزرگ جای گرفته تا هنگام سفر عضوی از خانواده با احترام بوسیده شود و بعد دوباره برود روی طاقچه تا لحظه تحویل سال نو که باز زینت بخش سفره هفت‌سین باشد. در حالی که این کلام شیواست و در دل هر متفکر و صاحب اندیشه ای نفوذ خواهد کرد و بر جان ها خواهد نشست. آقایان متصدی و متولی فرهنگ در جمهوری اسلامی، وظیفه شما در ترویج فرهنگ قرآنی امروز بسیار سنگین تر از قبل است و گرنه بیانیه دادن و محکوم کردن را که همه ما بلدیم، همه ما که با شنیدن خبر هتک حرمت به قرآن رگ غیرت مان باد می کند، البته که این غیرت ستودنی است اما باید به این غیرت، چاشنی «همت» هم بیفزاییم و برای شناخت و معرفی حقیقی قرآن، این کلام نورانی پروردگار، گام های اساسی برداریم و امشب در خلوت خودمان دوباره به این سوال پاسخ دهیم که ما برای قرآن چه کردیم؟
سایر اخبار این روزنامه
معمای تاریخی توسعه شهر مشهد به سوی غرب
تفاهم برای تداوم «روند آستانه»
یک به یک پای میز محاکمه می‌آیید
جوابیه بانک مرکزی به گزارش «متهمان رشد پایه پولی در 1401»
با 400 میلیون خودرو چی بخریم؟
سازمان های فرهنگی ما نشسته اند نگاه می کنند!
ترکیه علیه امنیت غذایی ایران
پیشنهاد تعطیلی آخر هفته شهرهای بالای ۴۰ درجه
نگاه آقامحسن به «بهارستان»، ماموریت ضدمقاومتی «عباس» و محدودیت مالی عشق کوفی
بدعهدی 2 متهم خارجی ریزگردهای خراسان رضوی!
آغاز صف کشی انتخاباتی میان اصلاح طلبان
ماجرای دزدانی که مغز ۶۶۶ خودرو را ربودند
فضایی‌ها در راه هستند؟
