روزنامه جوان
1402/05/23
رسیدگی به اماکن ورزشی لنگ نامه‌نگاری
سال‌هاست که رسیدگی به وضعیت اماکن ورزشی کشور به شرکت توسعه و تجهیز سپرده شده و درست طی تمام این سال‌هاست که شاهد فرسوده شدن هرچه بیشتر اماکن ورزشی در کل کشور هستیم.جای تأسف دارد که هیچ نهاد نظارتی و بالادستی در مقابل این میزان گسترده کم‌کاری حتی حساس هم نمی‌شود، چه برسد به اینکه بخواهد به ماجرا ورود کند یا از کسی و جایی پاسخ بخواهد. وضعیت اسفبار مجموعه ورزشی آزادی که هر روز از گوشه‌ای از آن صدای اعتراض بلند میشود نمونه بازری است که جلوی چشم همگان قرار دارد. مجموعه‌ای که شرکت توسعه و تجهیز به گفته رئیسش برای رسیدگی به وضعیت آن منتظر نامه‌نگاری رسمی نهاد‌های بالادستی یا حتی درخواست باشگاه‌هایی است که از امکانات آن استفاده می‌کنند.
دقت کردید؛ یعنی شرکت توسعه برای انجام وظیفه ذاتی و مشخص خود که رسیدگی به اماکن ورزشی و رفع نواقص و به‌روز نگه داشتن آنهاست منتظر صدور نامه و درخواست است و اگر چنین مکاتباتی انجام نگیرد این شرکت عملاً دست روی دست می‌گذارد و کاری انجام نمی‌دهد! جالب‌تر و البته تأمل‌برانگیزتر اینکه تمام تلاش این شرکت مثلاً برای مجموعه ورزشی بزرگی، چون آزادی صرفاً در آماده‌سازی زمین فوتبال آن خلاصه میشود و بقیه مجموعه برای آن‌ها محلی از اعراب ندارد که اگر داشت امروز شاهد خشک شدن تدریجی دریاچه آزادی، از بین رفتن گسترده فضای سبز این مجموعه که رو به زردی گذاشته و وضعیت اسفبار امکان استقرار تیم‌های ملی رشته‌های گوناگون ورزشی نبودیم. بگذریم از اینکه همان زمین فوتبال و سکو‌های ۱۰۰ هزار نفری هم وضعیتی فاجعه‌بار دارند که فقط و فقط با سوءمدیریت و ناکارآمدی می‌توان به آن رسید. پیش از این بار‌ها عنوان شده اماکن ورزشی امانتی است که از نسل‌های قبل به ما رسیده و ما هم موظفیم که با بازسازی، مرمت و نوسازی آن‌ها در کنار ساخت مجموعه‌های جدید آن‌ها را به نسل آینده منتقل کنیم، اما آنچه امروز شاهدش هستیم این است که اماکن ورزشی با سیاست‌های غلط متولیان امور ورزش از وزارت و کمیته ملی المپیک گرفته تا فدراسیون‌های ورزشی در حال نابودی هستند، به‌گونه‌ای که با ادامه این روند، کارکرد این اماکن حتی به نسل فعلی هم قد نمی‌دهد چه برسد به اینکه به عنوان میراث قابل استفاده به نسل آینده منتقل شود.
رئیس شرکت توسعه و تجهیز می‌گوید ما نسبت به باشگاه‌ها تعهدی نداریم تا جایی را آماده کنیم، اما سؤال اینجاست که آیا این شرکت نسبت به ورزش کشور نیز تعهدی ندارد که اینگونه شاهد از بین رفتن سرمایه‌های ملی ورزش و زیرساخت‌هایی هستیم که با پول بیت‌المال و مردم سرپا شده است؟! بدیهی است، ادامه چنین روندی جز به نابودی اماکن ورزشی نمی‌انجامد و از آنجا که به هیچ عنوان نمی‌توان روی برنامه‌ریزی مسئولان ورزش برای ساخت مجموعه‌های جدید حساب باز کرد دیر نیست که این سیاست‌های غلط کار را به جایی برساند که حتی برای برپایی ساده‌ترین اردو‌ها و تمرینات هم راهی کشور‌های دیگر شویم.
سایر اخبار این روزنامه
ناراحتی اینترنشنال و هم میهن از آزادسازی اموال ایران
رکورد ثبت‌نام ادوار مجلس شکست
آن سوی خبرسازی بنزین و گوشت
صدای پای آب در سرزمین اسطوره‌ها
فرامتن دلار‌های آزادشده
نیازمند راهبرد ملی اقتصاد در دریا هستیم
رسیدگی به اماکن ورزشی لنگ نامه‌نگاری
اوکراین برای صلح، با امریکا مذاکره می‌کند!
طالبان امنیتی‌سازی روابط با طالبان!
گذرگاه عرفانی آیت‌الله ناصری اجتماع بود
حمله تروریستی به حرم شاهچراغ در شیراز
حمله تروریستی به حرم شاهچراغ در شیراز
«بحرین» دریغ ابدی ایران و ایرانی
این امضا ۸ میلیون خرج دارد!
