روزنامه جوان
1402/05/30
«تبریک خشک و خالی» سهم منهای فوتبال!
تورم و مشکلات مالی اگرچه تا حد زیادی اعزام‌های بین‌المللی را کاهش داده، اما همچنان شاهد کسب موفقیت‌ها و قهرمانی‌های متعدد در رشته‌های مختلف هستیم. از رده‌های سنی گرفته تا امید و بزرگسالان. موفقیت‌های بزرگ و کوچکی که نشاندن لبخند شادی روی لبان مردم تنها بازخورد آن نیست، هرچند که مهم‌ترین قسمت هر موفقیت و قهرمانی شادی و رضایت مردم است، اما آنچه بعد از هر دستاورد مهمی در ورزش به چشم می‌آید، سیل تبریکاتی است که مسئولان کشوری اعم از ورزشی و غیرورزشی منتشر می‌کنند. قدردانی از موفقیت‌های ورزشی بی‌شک اتفاق خوبی است و می‌تواند تأثیر قابل توجهی در روحیه و انگیزه ورزشکاران داشته باشد و آن‌ها را به ادامه مسیر موفقیت امیدوار کند. هیچ چیزی برای یک ورزشکار مهم‌تر از آن نیست که بداند تلاش و موفقیت‌هایش از چشم مسئولان دور نمانده و پیام‌های تبریکی که در پی موفقیت‌ها و قهرمانی‌های ورزشی روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار می‌گیرد، نشان از توجه آقایان مسئول به ورزش دارد. توجهی که، اما در اکثر مواقع به همان پیام‌های تبریک خشک و خالی ختم میشود و هیچ ادامه و دنباله‌ای ندارد.اینکه رئیس‌جمهور، رئیس مجلس یا حتی رئیس قوه قضائیه و دیگر مسئولان رده بالای کشور قدردان نتیجه زحمات سخت و طاقت‌فرسای ورزشکاران باشند قابل تقدیر است، اما به شرط آنکه این تبریک‌ها تنها شامل انتشار چند جمله احساسی نباشد و جنبه‌های مالی نیز دربر داشته باشد تا بتواند ضمن بیرون کردن خستگی از تن ورزشکاران، روحیه و انگیزه آنان را نیز تقویت کند، مسئله‌ای که کمتر شاهد آن هستیم. در واقع جدا از یک رشته خاص، معمولاً تمام توجه مسئولان کشوری به موفقیت ورزشکاران و حتی عنوان‌های قهرمانی که کسب می‌کنند جز در قالب تبریک‌های خشک و خالی نیست. تبریک‌هایی که سود آن برای آقایان مسئول به مراتب بیشتر است تا ورزشکار! اما سؤال اینجاست که چرا باید تبریک آقایان مسئول به یک رشته خاص با چمدان‌های پول و پاداش‌های ارزی همراه باشد و برای سایرین در نهایت چند جمله احساسی و دیگر هیچ.
انتشار پیام‌های تبریک از سوی مقامات مختلف کشور در پی موفقیت‌ها و قهرمانی‌های مختلف در ورزش نشان می‌دهد آقایان اشراف کاملی به اهمیت ورزش در جامعه دارند، اما حتی این آگاهی نیز باعث نمی‌شود که قدمی در راستای تداوم این موفقیت‌ها و قهرمانی‌ها بردارند!
سؤال اینجاست که چرا موفقیت‌ها و قهرمانی‌های متعدد و قابل توجه در رشته‌های مختلف (منهای فوتبال) باید تنها مشمول پیام‌های تبریک خشک و خالی باشد؟ چرا هیچ‌یک از آقایانی که بعد از قهرمانی‌ها و موفقیت‌های ورزشی دست به قلم می‌شوند برای ادای تبریک حاضر نیستند پا پیش بگذارند برای اینکه از نزدیک پای درد‌دل قهرمانان و ورزشکاران بنشینند و ضمن شنیدن مشکلات متعددی که دارند به بهانه موفقیت‌های کسب شده گره‌ای از مشکلات آن‌ها بازکنند یا محتویات یکی از آن چمدان‌های معروف خود را بین ورزشکاران سایر رشته‌ها تقسیم کنند؟
تبریک گفتن بابت قهرمانی‌های کسب شده در ورزش اگرچه می‌تواند نشان‌دهنده قدردان بودن مسئولان باشد، اما به تنهایی و بدون پاداش‌های انگیزه‌بخش کافی نیست، خصوصاً وقتی می‌دانیم آقایان با همراه داشتن چمدان‌های معروف به هنگام قدردانی از ورزشکاران بیگانه و از اهمیت آن و انگیزه‌ای که ایجاد می‌کند غافل نیستند. اما اینکه چرا این چمدان‌ها شامل‌حال همه قهرمانان و مدال‌آورانی که برای پرچم ایران افتخار‌آفرینی می‌کنند، نمی‌شود جای سؤال دارد. آیا حق قهرمانان و افتخارآفرینان رشته‌های مختلف ورزشی دریافت تنها یک پیام خشک و خالی تبریک است که مسئولان برای بیشتر آن خود را به زحمت نمی‌اندازند؟ بی‌شک پاسخ این سؤال مثبت نیست، حتی اگر رفتار آقایان چنین تصوری را ایجاد کند.
سایر اخبار این روزنامه
کار نبوی به تکذیب «آگاهی‌نو» و تأیید «لوچ‌ها» کشید
۲۸ مرداد کودتا بود کار مصدق در انحلال مجلس هم غیرقانونی
بشین سر جات!
راه مقابله با جنگ شناختی مجاهدت و مقاومت است
چتر بیمه رایگان روی سر ۳۳ میلیون ایرانی
بازداشت دزدان حرفه‌ای هنگام قرار آب‌دوغ‌خیار
قدردانی ارتش و خانه ملت از خادم حرم شاهچراغ
ضعف‌ها و قوت‌های اقتصادی لایحه برنامه هفتم توسعه
«تبریک خشک و خالی» سهم منهای فوتبال!
این لشکر صاحب‌زمان (عج)
