انتخاب‌های غیراصولی بلای جان فوتبال

فوتبال ایران سال‌هاست تاوان انتخاب‌های سؤال‌برانگیزی را پس می‌دهد که هیچ توجیه منطقی ندارند، چه در زمینه باشگاهی و چه ملی!
بی‌تردید تصمیم و انتخاب‌های درست است که هر تیمی را در مسیر موفقیت قرار می‌دهد. تصمیماتی که براساس اصول منطقی استوار است و به همین دلیل می‌تواند گره از مشکلات باز کند، اما در فوتبال ایران عمده تصمیمات و انتخاب‌ها اگر از روی احساسات لحظه‌ای نباشد به واسطه رفاقت‌ها و لابی‌گری‌هاست که انجام می‌شود و از هیچ اصل و منطقی پیروی نمی‌کنند که اگر غیر از این بود امروز شاهد حضور خداداد عزیزی و هومن افاضلی به عنوان مشاوران امیر قلعه‌نویی در تیم ملی نبودیم!
تردیدی نیست که خداداد عزیزی یکی از بهترین فوتبالیست‌های ایران بوده که شاید تا سالیان سال نظیر او را در فوتبال ایران نبینیم. پیشکسوت قابل احترامی که بی‌شک حضورش در تیم ملی به عنوان میهمان ویژه می‌تواند تأثیر بسزایی در روحیه بازیکنان داشته باشد و تجربیاتش را در گپ و گفتی دوستانه در اختیار ملی‌پوشان و حتی کادرفنی قرار دهد، اما مطمئناً نمی‌تواند به لحاظ فنی حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد، آن‌هم وقتی از آخرین باری که به عنوان مربی روی نیمکت یک تیم نشسته، چیزی حدود چهار، پنج سال است که می‌گذرد و در این مدت نیز برای به‌روز کردن دانش خود پای درس هیچ مدرس مطرحی در دنیا ننشسته است.
اینکه خداداد می‌خواهد دانش فنی خود را به‌روز کند و در کلاس‌هایی با این مضمون شرکت کند یا نه، صرفاً به خود او ربط دارد ولاغیر، اما اینکه قلعه‌نویی روی این پیشکسوت به عنوان مشاور دست می‌گذارد دیگر یک مسئله شخصی نیست و عموم مردم را درگیر و حساس می‌کند!


مربیگری سلیقه‌ای است و سرمربی یک تیم همانطور که حق دارد بازیکنانش را برگزیند، این حق را هم دارد که کادر تیمش را مطابق با سلایق خود انتخاب کند، اما این انتخاب‌ها باید اصولی باشند تا سوژه منتقدان نشوند.
هرچند از قلعه‌نویی که درست بعد از اخراج حمید مطهری از نساجی روی او برای حضور در کادرفنی تیم ملی دست می‌گذرد چندان عجیب و دور از انتظار نبود که بخواهد خداداد عزیزی و هومن افاضلی را به عنوان مشاورانش در تیم ملی انتخاب کند. او در تمام دوران مربیگری خود همواره انتخاب‌های عجیب و پرحرف و حدیثی داشته است، انتخاب‌های سؤال‌برانگیزی که شاید بتوان به نوعی آن را در تیم‌های باشگاهی هضم کرد، اما در تیم ملی نه، چراکه این تیم به تمام مردم کشور تعلق دارد و انتخاب‌ها در آن باید منطقی و اصولی باشد، نه احساسی و دوستانه.
این نخستین بار نیست که تیم ملی فوتبال ایران با چنین انتخاب‌هایی همه را متعجب می‌کند. پیش از این نیز چند مرتبه دست روی گزینه‌هایی گذاشته شد که اگرچه به بسیار قابل احترام بودند، اما نمی‌توانستند گزینه مناسبی برای تیم ملی باشند، درست مثل کریم باقری که بی‌تردید کمک قابل توجهی برای یحیی در پرسپولیس بود، آن‌هم با نقشی تأثیرگذار در حفظ آرامش نیمکت سرخپوشان، اما نمی‌توانست مربی و دستیار خوبی برای تیم ملی باشد وقتی حتی مدارک مربیگری هم نداشت، چه برسد به سابقه و تجربه درست برخلاف خداداد و هومن افاضلی که سابقه و تجربه دارند، اما به دلیل دوری از فوتبال طی چند سال اخیر نمی‌توانند گزینه‌های مناسبی برای مشاوره دادن به قلعه‌نویی باشند، مگر آنکه دانش آن‌ها طی این چند سال به‌روز شده باشد تا در وقت لزوم بتوانند سرمربی تیم ملی را به لحاظ فنی یاری کنند. اما آیا این اتفاق رخ داده و انتخاب آن‌ها براساس چنین متر و معیاری بوده یا تنها به یک دورهمی دوستانه می‌ماند تا فرداروز گفته شود که تیم ملی و کادر فنی آن از پتانسیل پیشکسوتان هم استفاده کرده است؟!