یزدانی آرامش می‌خواهد‌

می‌توان خیلی راحت همه چیز شکست تلخ حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور را به گردن داوری انداخت. البته انصافاً هم بی‌تأثیر نبود وقتی به راحتی چهار امتیاز یزدانی را گرفتند و به تیلور دادند تا یزدانی کاملاً به‌هم بریزد و اتفاقی که هم شاهد آن بودیم، رخ دهد.
اما این ساده‌ترین کار است. ناداوری صورت گرفت در این هیچ شکی نیست. شاید بهتر باشد باز هم این مسابقه را ببینید، چون ظاهراً خیلی‌ها منتظر باخت یزدانی بودند تا فریاد شادی سر دهند.
اما حرفمان این نیست؛ حرفمان این است که حسن یزدانی نه یک‌شنبه شب که از ماه‌ها قبل به تیلور باخته بود. از همان روز‌هایی که تیلور مسابقه می‌داد، اما یزدانی فقط تمرین می‌کرد. از همان روز‌هایی که فضای مجازی و رسانه‌ای مدت‌ها قبل از فرارسیدن زمان مسابقات قهرمانی جهان پر بود از جوسازی در خصوص ششمین رقابت یزدانی مقابل تیلور.
واقعیت این است که هرچه تیلور با آرامش و طمأنیه آماده می‌شد، حسن یزدانی زیر شدیدترین فشار‌های رسانه‌ای و افکار عمومی قرار داشت. اصلاً انگار نه انگار که تیم ملی کشتی آزاد به جز یزدانی ۹ کشتی‌گیر دیگر هم دارد که هر کدام می‌توانند شانس طلا باشند و افتخاری برای ایران. هیچ‌کدام از این بچه‌ها دیده نشدند و کشتی آزاد ایران برای ما فقط خلاصه شد در حسن یزدانی و رقابتش با تیلور. این واقعیت تلخ را حتی در شروع مسابقات هم می‌شد به‌وضوح از نوع برخورد‌های اهالی رسانه، به‌خصوص صداو سیما و کارشناسان دعوت شده به برنامه‌ها دید که همه منتظر رویارویی حسن یزدانی با تیلور بودند و موفقیت‌های بقیه یا دیده نمی‌شد یا خیلی سریع از کنارشان عبور می‌کردند.


واقعیت تلخی است که عنوان کنیم حسن یزدانی از مدت‌ها قبل به خودمان باخت نه تیلور، وقتی فشار وحشتناک موفقیت تمام تیم روی شانه‌های او قرار گرفت، یعنی شکست یزدانی مساوی با شکست تیم ملی، جدای از هر نتیجه‌ای که ۹ کشتی‌گیر دیگر به دست آورند. پهلوان کشورمان از پس این همه فشار برنیامد، طبیعی هم بود. ۱۱ ماه تمرین بدون مسابقه در خانه کشتی و زیر شدیدترین فشار‌های روحی و روانی کار خودش را کرد و شد آنچه که اصلاً دوست نداشتیم اتفاق بیفتد.
حالا، اما فرصت خوبی است که عنوان کنیم این فشار بیهوده را از روی شانه‌های یزدانی بردارید. یزدانی سزاوار این همه سختی کشیدن نیست. او باید مانند تمام رقبایش با خیال راحت و آرامش خاطر به کشتی فکر کند.