مثل فوتبال و والیبال دیده نمی‌شویم!
[امیرعلی عوض‌پور] زینب نوروزی، ملی‌پوش قایقرانی ایران، در بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو به همراه مهسا جاور موفق شد اولین مدال کاروان ایران در این مسابقات را کسب کند. او با هم‌تیمی‌های خود در رقابت‌های روئینگ چهار نفره زنان یک افتخارآفرینی دیگر نیز به ثبت رساند و به همراه نازنین ملایی، مهسا جاور و فاطمه مجلل به مدال نقره این بخش از رقابت‌ها رسید. این ورزشکار جوان و خوش‌آتیه کشورمان در گفت‌وگویی که با «شهروند» داشت، از روزهای پروفراز نشیب خود برای حضور در رقابت‌های آسیایی و چالش‌ها و کمبودهای این رشته ورزشی برای حضور در مسابقات گفت. گفت‌وگوی «شهروند» با زینب نوروزی، مدال‌آور کشورمان در بازی‌های آسیایی هانگژو، را در ادامه گزارش می‌خوانید:
از روزهای آماده‌سازی تا شروع بازی‌های آسیایی بگویید. چه اتفاقاتی افتاد که موفق به ثبت اولین مدال کاروان ایران در هانگژو شدید؟
ما قبل از بازی‌های آسیایی، یک اردو در کشور روسیه داشتیم و حواشی‌ای وجود داشت. با توجه به سختی‌هایی که تحمل کردیم، درنهایت توانستیم در بازی‌های آسیایی دو مداله کاروان شویم.
چقدر به کسب طلای مسابقات فکر می‌کردید؟
بازی‌های آسیایی یکی از مسابقات مهم برای هر ورزشکار است و ما برای کسب مدال طلا به مسابقات آمده بودیم. رقبای چینی میزبان بودند که یکی از قدرت‌های جهان هستند و هر چیزی که برای ما سخت بود، برای رقیب ما راحت‌تر بود. ما مدال نقره مسابقات را به دست آوردیم، اما این مدال برای ما ارزش طلا را دارد، چون رقابت سختی داشتیم و قبل از مسابقات هم روزهای سختی را سپری کردیم.
چقدر هم‌تیمی‌های شما روی روند بازی‌ها تاثیر گذاشتند و کار تیمی در موفقیت شما موثر بود؟
ما این ترکیب را در هیچ مسابقاتی نداشتیم. من، مهسا جاور و نازنین ملایی در مسابقات قبل از هانگژو در روسیه شرکت کردیم و سوم شدیم. در این ترکیب هم بهترین‌های قایقرانی در قایق ما حضور داشتند که باعث شد بتوانیم بهترین نتیجه را رقم بزنیم. در قایق‌های گروهی باید ذهن و دل‌ها به هم نزدیک باشد.
شما رقابت‌های المپیک 2024 پاریس را در پیش دارید، چه توقعاتی برای کسب سهمیه و موفق‌شدن در این رقابت‌ها خواهید داشت؟
در المپیک توکیو توانستیم سهمیه بگیریم، اما به خاطر قانون جدید سهمیه جهانی، تغییراتی در سهمیه‌ها به وجود آمد و نتوانستیم به المپیک راه پیدا کنیم. در سال جدید هم مسابقات سهمیه المپیک برگزار می‌شود و امیدوارم در روندی که با مهسا جاور داشتیم، بتوانیم سهمیه المپیک را کسب و در پاریس حضور پیدا کنیم. ما واقعا دیده نمی‌شویم و با اینکه فدراسیون‌‌مان یکی از پرافتخارترین‌هاست، اما حمایت نمی‌شویم. ما مانند رشته‌هایی چون فوتبال و والیبال نه قرارداد آنچنانی می‌بندیم و نه مثل آنها دیده می‌شویم. این تبعیض است که باعث می‌شود این اتفاقات رقم بخورد. یک پیست 2کیلومتری استاندارد نداریم و یک ماه اردوی برون‌مرزی داشتیم. چندین سال است که از مسئولان درخواست داریم به فدراسیون کمک کنند تا یک پیست استاندارد برای ما فراهم شود. یک نفر از بیرون اردوی‌های برون‌مرزی را به چشم یک تفریح می‌بیند، در صورتی که ما دوری از خانواده و چالش‌های دیگر را تجربه می‌کنیم و به تمرین می‌پردازیم. اگر در کشور خودمان تمرین می‌کردیم، نتیجه بهتری می‌توانستیم به دست بیاوریم. امیدوارم اسپانسرها به سمت قایقرانی بیایند تا با حضور آنها شرایط ما بهتر شود. ما قراردادهای پایینی می‌بندیم و پولی که می‌گیریم شاید اندازه مکمل‌هایی که می‌گیریم نباشد و امیدوارم به‌خوبی حمایت شویم تا نتیجه خوبی بگیریم.
کلام پایانی؟
از فدراسیون قایقرانی تشکر می‌کنم، با اینکه بودجه ضعیفی داریم، اما فدراسیون همیشه حامی ما بود. اردوی برون‌مرزی به روسیه، کمک بسیار بزرگی بود و به مدت یک ماه در پیست 2 کیلومتری تمرین کردیم که نتیجه این اردو نیز نقره بازی‌های آسیایی شد. از کادر فنی و کادر مدیریتی قایقرانی و خانواده محترم خود نیز تشکر می‌کنم.
