تولید امنیت با حرف عملی نمی‌شود

هفته انتظامی با شعار «شهروند قانونمدار، پلیس خدمتگزار» از امروز در حالی شروع می‌شود که پلیس بیش از هر زمان دیگری با آسیب‌های اجتماعی و پیامد‌های ناشی از آن درگیر است. شهادت ۵۳ مأمور پلیس در جریان دفاع از امنیت کشور و مجروح شدن شمار بیشتری از مأموران در شش ماهه ابتدایی امسال نشان می‌دهد تولید امنیت با هزینه‌های بیشتری همراه است. درگیری با سوداگران مرگ، قاچاقچیان کالا، تروریست‌ها، سارقان مسلح و آشوبگران از جمله عمده‌ترین دلایلی است که شهادت مأموران پلیس را به دنبال داشته‌است، با این حال ادامه دامنه این درگیری‌ها نشان می‌دهد با وجود هزینه‌های انسانی پلیس در این حوزه‌ها، بستر‌های تولید جرم همچنان فعال مانده و آسیب‌های آن به جامعه سرایت می‌کند، وقتی چنین آسیب‌هایی به روشنی به جامعه سرایت می‌کند، معنی‌اش این است که ساختار‌هایی که وظایفی در حوزه پیشگیری داشته‌اند، قادر نیستند به تکالیف خود عمل کنند و از آنجا که هرگز در مورد ترک‌فعل‌هایشان مورد پرسش قرار نمی‌گیرند، ترجیح‌شان این است که در همان وضعیت باقی بمانند، غافل از اینکه پیامد‌های عمل نکردن به وظایف به افزایش دامنه ناامنی‌ها منجر خواهد شد. همه افرادی که به عنوان مخلان امنیت کشور بازداشت و مجازات می‌شوند، بخش قابل‌توجهی از نیروی کار هستند که می‌شد از توانشان برای خدمت در تولید استفاده کرد، اما ناکارآمدی سیاست‌های به کار گرفته شده منجر شده‌است این بخش از نیروی کار کشور به هزینه تبدیل و بخش مهمی از توان کشور در مبارزه علیه آن‌ها به کار گرفته شود. نابسامانی‌های اقتصادی در چند سال اخیر نقش مهمی در کاهش امنیت عمومی داشته و سبب شده‌است بخش زیادی از تنش‌هایی که از مجرای این نابسامانی‌ها به جامعه سرایت می‌کند، به عنوان بار اضافه به پلیس تحمیل شود و توان پلیس را در مقابله با آسیب‌هایی که به صورت ناگهانی به جامعه وارد می‌شود، فرسایش دهد. جامعه ما سال‌های زیادی است که با افزایش جمعیت کیفری مواجه شده‌است؛ جمعیتی که بخش قابل‌توجهی از آن را مجرمان سابقه‌دار تشکیل می‌دهد، خارج کردن آن‌ها از چرخه جرم بدون توجه به ساختار‌هایی که منجر به بروز اعمال مجرمانه شده‌است، امکان‌پذیر نیست، از همین‌رو آمد و شد مجرمان به جامعه و زندان ادامه پیدا می‌کند و توان پلیس را در برخورد با جرم فرسوده می‌کند. ما در مقطعی قرار داریم که بی‌پروایی مجرمان در بروز اعمال مجرمانه شدت بیشتری گرفته‌است، به طوری که بسیاری از آن‌ها پروایی از بازداشت، زندان و مجازات اعدام هم ندارند، با این حال به همان میزان که توان مجرمان در بروز اعمال مجرمانه شدت گرفته، ابزار و تجهیزات پلیس افزایش پیدا نکرده‌است، از همین‌رو وقتی مأمور پلیس بدون تجهیزات نوین و اختیارات لازم قانونی راهی عملیات می‌شود، دچار خسران می‌شود در چنین شرایطی اولویت پلیس باید این باشد که ابتدا قادر باشد در مواجهه با چنین تهدید‌هایی از بدنه خود مراقبت کند.
تولید امنیت، عمده‌ترین شاخص جوامع انسانی است که دولت‌ها برای تأمین آن هزینه‌های بسیاری را صرف می‌کنند و این گونه از نیروی انسانی خود برای رشد و شکوفایی جوامع خود بهره می‌برند، بنابراین شاخص‌هایی که برای تولید و احساس امنیت در جوامع مورد نظر است به خوبی روشن هستند. کسانی که در حوزه تصمیم‌گیری‌ها دخالت دارند، باید آگاه باشند که بدون توجه به ساختار‌های مورد اشاره نمی‌توان احساس امنیت کرد. تولید امنیت با شعار و حرف ممکن نمی‌شود. این روز‌ها مجرمان از همه تهدید‌ها و تجهیزات نوین برای ایجاد ناامنی در جامعه استفاده می‌کنند، بنابراین برای مقابله با چنین تهدید‌هایی باید توان دفاعی کشور متناسب با تهدید‌های موجود تجهیز شود، وگرنه چاره‌ای نداریم جز اینکه مدام شاهد شهادت مأموران پلیس باشیم.