روزنامه خراسان

فوتبالیست‌‌‌‌‌‌هایی که زود خداحافظی کردند

صابری - ادن هازارد که او را با درخشش در ترکیب تیم ملی بلژیک و روزهای درخشان با پیراهن چلسی می‌‌‌‌‌‌شناسیم، بعد از 4 سال حضور در رئال که بیشتر آن توام با مصدومیت و نیمکت نشینی بود، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. برای بازیکنی چون او که در مسیر پیشرفت بود اتفاقات سال‌‌‌‌‌‌های اخیر دور از انتظار به‌‌‌‌‌‌نظر می‌‌‌‌‌‌رسید و همه تصور می‌‌‌‌‌‌کردند با آمدن او به رئال و لیگ اسپانیا که کم و بیش فوتبال تهاجمی‌‌‌‌‌‌تری نسبت به چلسی و لیگ انگلستان دارد، شاهد درخشش بیشترش باشیم، اما عملاً او در تیمش محو شد و بعد از مدت‌‌‌‌‌‌ها انتظار برای بازگشت به روزهای  اوج، ناچار به خداحافظی از میادین شد. برای فوتبال‌‌‌‌‌‌دوستانی که می‌‌‌‌‌‌بینند این روزها با تغذیه، مراقبت پزشکی و تمرین خوب، بازیکنانی مثل کریس رونالدو و مسی در 38 سالگی و 36 سالگی هنوز می‌‌‌‌‌‌درخشند، خداحافظی یک ستاره در این سن و سال کمی تلخ و تعجب‌‌‌‌‌‌برانگیز است. اما این اتفاق بی‌‌‌‌‌‌سابقه نبوده است. به این بهانه سراغ بازیکنانی رفتیم که زودتر از آن‌‌‌‌‌‌چه فکر می‌‌‌‌‌‌کردیم از دنیای فوتبال خداحافظی کردند. با ما باشید.
 
مارکو فن باستن - سلطان گل‌‌‌‌‌‌های بی‌‌‌‌‌‌نظیر مهاجم محبوب تیم ملی هلند و باشگاه پرستاره میلان در دهه 90 میلادی که  3 بار برنده عنوان بازیکن سال اروپا شده بود بعد از مصدومیت‌‌‌‌‌‌های پیاپی در 31 سالگی از فوتبال خداحافظی کرد. البته این تصمیم او چندان غیرمنتظره نبود چون سال‌‌‌‌‌‌های آخر فوتبالش بارها مصدوم شده بود. فن باستن را باید سلطان گل‌‌‌‌‌‌های آکروباتیک و بی‌‌‌‌‌‌نظیر بدانیم. یک مهاجم ترکه‌‌‌‌‌‌ای و خوش‌‌‌‌‌‌استایل که خوب می‌‌‌‌‌‌پرید و حتی قیچی برگردان می‌‌‌‌‌‌زد.     ژست فونتین  - آقای رکوردشکن ژست فونتین مهاجم تیم ملی فرانسه در جام‌‌‌‌‌‌جهانی 1958 با زدن 13 گل یک رکورد عجیب به‌‌‌‌‌‌جا گذاشت که هیچ‌‌‌‌‌‌کس تابه‌‌‌‌‌‌حال نزدیک آن هم نشده است. اما افسوس که او به‌‌‌‌‌‌خاطر مصدومیت شدید فقط تا 28 سالگی بازی کرد و اگر یک جام‌‌‌‌‌‌جهانی دیگر هم شانس بازی داشت شاید اسمش بیشتر از این‌‌‌‌‌‌ها در تاریخ جام‌‌‌‌‌‌ها ماندگار می‌‌‌‌‌‌شد.     سباستین دایسلر  -  خوش‌‌‌‌‌‌تیپ و افسرده هافبک توانمند تیم ملی آلمان و باشگاه بایرن سال 2007 بعد از چند بار پارگی رباط صلیبی و مهم‌‌‌‌‌‌تر از آن ابتلا به افسردگی از فوتبال خداحافظی کرد. این اتفاق در شرایطی افتاد که این بازیکن خوش‌‌‌‌‌‌تیپ فقط 27 سال داشت و مدتی هم بود که دیگر فوتبال بازی نمی‌‌‌‌‌‌کرد. او نمونه جدی یک استعداد تباه شده به‌‌‌‌‌‌خاطر بدشانسی‌‌‌‌‌‌های مکرر است.     کارلوس روآ -   دروازه‌‌‌‌‌‌بان خرافاتی کارلوس روآ را با درخشش درون دروازه تیم ملی آرژانتین در جام‌‌‌‌‌‌جهانی 1998 فرانسه به یاد می‌‌‌‌‌‌آوریم. اما جالب است بدانید او در 30 سالگی به‌دلیل عقاید عجیب و غریبش که معتقد بود پایان دنیا نزدیک است، از فوتبال کنار رفت. بعد هم که دنیا به پایان نرسید به فوتبال برگشت اما هیچ‌‌‌‌‌‌وقت نتوانست درخشش قبلی را داشته باشد.     خاویر ساویولا  - پدیده ای بدون درخشش ساویولای آرژانتینی در 18 سالگی مطرح شد. به بارسا رفت و درخشید؛ برای همین همه انتظار داشتند در مسیر پیشرفت تبدیل به یک فوق ستاره شود اما در کمال تعجب مدام به باشگاه‌‌‌‌‌‌های کوچک‌‌‌‌‌‌تر رفت تا این‌‌‌‌‌‌که در 33 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. خداحافظی در این سن برای بازیکنی که در 18 سالگی معروف شده بود خیلی زود بود.     اریک کانتونا -  یاغی بزرگ اریک کانتونای فرانسوی در تیم محبوب منچستر دهه 90 میلادی یک فوق‌‌‌‌‌‌ستاره کاریزماتیک و اخمو بود که می‌‌‌‌‌‌درخشید و البته خیلی هم محروم می‌‌‌‌‌‌شد. او در 31 سالگی و زمانی که در اوج بود از فوتبال کناره‌‌‌‌‌‌گیری کرد بدون این‌‌‌‌‌‌که مصدوم باشد. البته کانتونا بازیگر شد و در این حرفه هم موفق بود؛ برای همین خداحافظی‌‌‌‌‌‌اش افسوس بزرگی را در پی نداشت.       ناکاتا -  سامورایی کجا رفت؟ هیده‌‌‌‌‌‌توشی ناکاتا از اولین آسیایی‌‌‌‌‌‌هایی بود که در لیگ ایتالیا و سطح جهانی درخشید، عنوان بازیکن سال آسیا را هم کسب کرد و محبوبیت بالایی هم داشت اما در کمال تعجب وقتی فقط 29 سال داشت در اوج، فوتبال را کنار گذاشت تا سراغ تجارت برود.     فلیپ لام - اشباع شد؟ فلیپ لام به‌‌‌‌‌‌عنوان کاپیتان تیم ملی آلمان قهرمان جهان شد و به‌‌دلیل کیفیت بالا، آمادگی بدنی و شکل و پست بازی، می‌‌‌‌‌‌توانست سال‌‌‌‌‌‌های بیشتری به فوتبال ادامه دهد اما وقتی فقط 34 سال داشت از فوتبال خداحافظی کرد. این سن برای بازیکنانی که افت می‌‌‌‌‌‌کنند یا مصدوم می‌‌‌‌‌‌شوند، عجیب نیست؛ اما برای او که آماده بود عجیب بود. شاید پای قهرمانی جام جهانی و اشباع شدن از موفقیت در میان بود.     فرانک رایکارد  - هافبکی که مربی شد فرانک رایکارد یک هافبک وسط خشن بود و یکی از اضلاع موفقیت‌‌‌‌‌‌های تیم ملی هلند در اواخر دهه 80و اوایل 90 میلادی. او که به‌‌‌‌‌‌همراه گولیت و فان باستن در میلان رویایی آن سال‌‌‌‌‌‌ها کنار مالدینی، باره‌‌‌‌‌‌سی، دونادونی و... بازی می‌‌‌‌‌‌کرد به آژاکس برگشت و در حالی‌‌‌‌‌‌که فقط 33 سال داشت از فوتبال خداحافظی کرد. اما نکته جالب دیگر درباره او این است که خیلی زود سرمربی تیم ملی هلند شد یعنی در 37 سالگی. در 41 سالگی هم برای مدت 5 سال سرمربی بارسا بود.     فرناندو ردوندو  - فانتزی باز بزرگ فرناندو ردوندو یک هافبک وسط به‌‌‌‌‌‌شدت تکنیکی و خلاق بود که در تیم ملی آرژانتین و رئال درخشش زیادی داشت. اما آمدنش به میلان توام شد با مصدومیت طولانی او در 31 سالگی. هرچند 2 سال بعد به فوتبال برگشت اما چندان بازی نکرد و ناچار به خداحافظی شد تا او هم یکی از قربانیان مصدومیت‌‌‌‌‌‌های پیاپی و بدشانسی در دنیای فوتبال باشد.     رونالدو  - درخشش زودهنگام رونالدوی برزیلی در 19 سالگی به‌‌‌‌‌‌عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد. عنوانی که هنوز هیچ فوق‌‌‌‌‌‌ستاره‌‌‌‌‌‌ای در این سن کسب نکرده است اما او عملاً به‌‌‌‌‌‌خاطر مصدومیت‌‌‌‌‌‌های زیاد و پیاپی از 30 سالگی به‌‌‌‌‌‌بعد چندان درخشان بازی نکرد تا این‌‌‌‌‌‌که وقتی 35 سال داشت برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. این‌‌‌‌‌‌جاست که ارزش کار مسی و رونالدو به‌‌‌‌‌‌خاطر یک استمرار طولانی و بازگشت موفق بعد از هر مصدومیت مشخص می‌‌‌‌‌‌شود. البته یک نکته مهم درباره این دو نفر آن است که به‌‌‌‌‌‌رغم تحمل کردن مصدومیت‌‌‌‌‌‌های زیاد در دوران حرفه‌‌‌‌‌‌ای‌‌‌‌‌‌شان، خوشبختانه مصدومیت سنگین و ویران‌‌‌‌‌‌کننده‌‌‌‌‌‌ای را تجربه نکردند.     زیدان  - خداحافظی تلخ زیدان نیازی به معرفی ندارد. یکی از بهترین‌‌‌‌‌‌های تمام تاریخ فوتبال که در فینال جام‌‌‌‌‌‌جهانی 2006 و بعد از آن اتفاقات عجیب که منجر به اخراجش از بازی شد از فوتبال خداحافظی کرد. هرچند تصمیم زیزو ناگهانی نبود و خداحافظی در فینال، آن‌‌‌‌‌‌هم در اوج تجربه‌‌‌‌‌‌ای جالب و باشکوه است؛ اما این‌‌‌‌‌‌که زیدان در 34 سالگی از فوتبال باشگاهی هم خداحافظی کرد آن‌‌‌‌‌‌هم در شرایطی که مصدومیتی نداشت برای هوادارانش غم‌‌‌‌‌‌انگیز بود. زیدان برخلاف همدوره‌‌‌‌‌‌هایش یعنی فیگو، رونالدو، رائول، بکام، ریوالدو و... که همگی بعد از تجربه حضور در تیم‌‌‌‌‌‌های معمولی و در سطحی پایین‌‌‌‌‌‌تر خداحافظی کردند، نمونه جالبی از بازیکنانی است که در اوج کامل از فوتبال ملی و باشگاهی کنار رفت.     اوله‌‌‌‌‌‌گونار سولشر -  پدیده منچستر سولشر در تیم منچستر فرگوسن یک ذخیره طلایی بود و حتی در فینال معروف سال 1999 در دقیقه 93 با گلزنی‌‌‌‌‌‌اش قهرمانی را از چنگ بایرن درآورد؛ این نروژی گلزن اما برخلاف روزهای جوانی که پدیده مهمی بود، هیچ‌‌‌‌‌‌وقت به بازیکن بزرگی تبدیل نشد و حتی زودتر از آن‌‌‌‌‌‌چه باید در 32 سالگی از فوتبال خداحافظی کرد.     در فوتبال ایران -  انصاری ، مسلمان و ...  در فوتبال ایران و حتی طی سال‌‌‌‌‌‌های اخیر و به‌‌‌‌‌‌رغم حرفه‌‌‌‌‌‌ای شدن فوتبال، باز هم بودند بازیکنانی که خیلی زود از دنیای فوتبال خداحافظی کردند، به‌‌‌‌‌‌طور مثال محمد انصاری در 31 سالگی به‌‌‌‌‌‌خاطر مصدومیت‌‌‌‌‌‌های زیاد، محسن مسلمان در 30 سالگی به‌‌‌‌‌‌خاطر حاشیه‌‌‌‌‌‌ها و انتخاب‌‌‌‌‌‌های اشتباه و پیام صادقیان در 27 سالگی به‌‌‌‌‌‌خاطر محرومیت. قبل‌‌‌‌‌‌تر هم امثال علی بداوی را داشتیم که در 29 سالگی فوتبال را کنار گذاشت.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
اقلیتی اکثریت‌نما داریم (اعتماد) تروریست‌ها در سوریه از راه نرسیده به جان هم افتادند (کيهان) در «عسر»‌ها منتظر «یسر»‌ها باشید (جوان)پزشکیان: باید مردم را مطمئن کنیم که از نظر معیشتی مشکل پیدا نمی کنند (شهروند)
سایر اخبار این روزنامه
دانشمندان نوبل اسلامی فوتبالیست‌‌‌‌‌‌هایی که زود خداحافظی کردند احتمال محرومیت خالق سنجاب پرنده از المپیک پاریس ترکیه، رقیب صنعتی دست نیافتنی! خودروهای بی پلاک یا احتکاری؟! محاسبات غلط اسب بازنده شکست ترمیم ناپذیر این مدرسه بر اساس نقاشی‌های بچه‌ها ساخته شد  حصر غزه کامل شد چگونه می‌توان به آینده «تقریب» امید داشت؟  ۱۶ سال زندگی وحشت آلود ! دست نه چندان پُر تلویزیون در پاییز