سید محمدجعفر رضوی
کارشناس مسائل اسرائیل

این روزها بارها خبر نزدیک بودن ساعت صفر حمله زمینی ارتش رژیم اسرائیل به غزه، در رسانه‌های مختلفی غربی و عبری منتشر شده است. با وجود تمام گمانه‌زنی‌‌ها این حمله با گذشت بیش از 16 روز از جنگ هنوز اجرایی نشده است. حالا بیش از هر زمان دیگری چرایی این موضوع برای افکار عمومی و ناظران سیاسی به یک مساله جدی تبدیل شده است. در پرداختن به این موضوع باید توجه داشت که اسرائیل حمله به غزه را به تعویق انداخته اما نباید این موضوع را نادیده گرفت که در سال ۲۰۱۴ هم چنین اتفاقی رخ داده بود. حالا سخنگوی ارتش اسرائیل اعلام کرده که در حال آماده کردن زمین برای اجرای عملیات نظامی علیه غزه هستند و به همین دلیل باید گفت که این اظهارات نشان می‌دهد تل‌آویو به دنبال اجرای حمله زمینی به غزه است. توجه داشته باشید که به تعویق انداختن سه باره حمله زمینی به غزه نشان می‌دهد که موانعی روبه‌روی اسرائیل است. دفعه دوم که حمله به غزه به تعویق افتاد مصادف با ورود جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده به اسرائیل بود اما حالا موانعی در این بین وجود دارد. نخستین مانع، عکس‌العمل مقاومت در بدو ورود اسرائیل به غزه است. مانع دوم، بحث حمایت ایالات متحده خواهد بود. سران رژیم صهیونیستی فکر می‌کنند که واشنگتن به صورت جدی از تل‌آویو و حمله زمینی آنها به غزه حمایت نکرده است. در این بین باید متوجه بود که نگرانی سوم بحث توسعه جنگ و گسترش آن به منطقه است و معتقدم که اسرائیل عامل اصلی توقف حمله زمینی به غزه را همین موضوع می‌داند. به عبارت دیگر ترس از گسترش جنگ در منطقه باعث شده تا اسرائیل فعلاً برای سومین‌بار حمله زمینی خود به غزه را به تعویق بیندازد؛ چراکه آنها می‌دانند اگر چنین اقدامی صورت بگیرد جریان مقاومت در سراسر منطقه منافع اسرائیل و ایالات متحده را مورد هدف قرار خواهد داد. رژیم صهیونیستی از شدت و میزان حمله مقاومت و پیامدهای آن برآورد مشخص و نهایی ندارد و حتی ممکن است موضع بایدن به سمتی برود که به آنها اجازه حمله تمام عیار داده نشود. لذا عملیات زمینی آنگونه که تل‌آویو می‌خواهد انجام نخواهد شد. باید متوجه بود که دوگانگی در درون اسرائیل در مورد حمله زمینی تمام عیار به غزه کاملاً مشهود است و این دوگانگی خروجی رفتار غیرقابل ارزیابی مقاومت در سطح منطقه است. نکته مهم دیگر رعب و وحشت ایجاد شده در میان سربازان ارتش اسرائیل و حتی فرار و ترک خدمت جمعی آنها از ارتش است که به نوعی باعث تضعیف روحیه و همچنین تعویق حمله زمینی اسرائیل به غزه شده است. نکته‌ای که در این میان باید مورد نظر قرار بگیرد این است که موضع‌گیری‌های غرب عملاً متفاوت است. به عنوان مثال دیدگاه فرانسه در مورد رفتار اسرائیل و به صورت کلی پرونده فلسطین به انگلیس نزدیک است. از سوی دیگر آلمان و ایالات متحده دیدگاه خاص خود را دنبال می‌کنند. به همین دلیل تنوع دیدگاه‌ها هم باعث می‌شود که یک جمع‌بندی مشخص در عرصه سیاسی آن هم با محوریت پرونده فلسطین و حمله زمینی اسرائیل به غزه ارائه نشود.