صریح و بی‌پرده با رییس شورای اطلاع‌رسانی دولت

 [شهروند] عصر روز دوشنبه، دکتر سپهر خلجی، رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت، میهمان روزنامه «شهروند» بود. او پس از دیدار از تحریریه «شهروند»، به سوالات خبرنگار ما پیرامون موضوعات روز، دستاوردهای دولت و... پاسخ داد. 

ممکن است مردم در جریان بسیاری از خبرها نباشند. به نظر شما که در جایگاه ریاست شورای اطلاع‌رسانی دولت قرار دارید، مردم باید در جریان چه خبرهایی قرار بگیرند یا کدام خبرها اگر در دستور کار شورا یا رسانه‌ها باشد به پیشرفت کشور کمک می‌کند؟
دولت آیت‌الله رئیسی در دو سال گذشته مسیری را طی کرده که مبنای آن کار برای مردم بوده است. جهت‌گیری دولت نگاه به داخل و تمرکز بر ظرفیت‌های درونی کشور بوده است. یادمان نمی‌رود که در دولت سابق، وزیر نفت وقت در جلسات رسمی اعلام می‌کرد که اگر کسی امروز بتواند 200 هزار بشکه نفت بفروشد، او را باید وزیر نفت کرد. در واقع، فروش این مقدار نفت برای دولت قبل یک آرزو بود. طی دو سال گذشته، این دولت به‌رغم تشدید فشارها و تحریم‌ها و مشکلاتی که جریان بدخواه مردم ایران در مسیرش قرار داد، اکنون در شرایطی است که فراتر از یک‌میلیون و 500 هزار بشکه نفت صادر و بیش از 3 میلیون بشکه نفت تولید می‌کند که نشان‌دهنده اتکا به ظرفیت داخل است.
متاسفانه اکنون با طرح‌های بسیاری در استان‌ها مواجه می‌شویم که 10 سال، 20 سال و  حتی 30 سال یا پیشرفت‌شان کند بوده یا متوقف. نسلی آمده و رفته و این طرح‌ها همچنان به سرانجام نرسیده؛ اینها طبیعتا منشأ ناامیدی و بدبینی مردم می‌شود. مردم شاهدند که این دولت نه پنجشنبه دارد نه جمعه؛ به عبارتی، خستگی را خسته کرده؛ از حاشیه پرهیز می‌کند و تمام تمرکز خود را بر حل مشکلات مردم گذاشته است.بسیاری از دولت ها آمدند و رفتند و به مردم وعده دادند که آب خلیج فارس و دریای عمان را به مرکز کشور منتقل می‌کنیم، اما این کار را نکردند و فقط شعار دادند. این دولت اما این کار را انجام داد. طرح انتقال آب از خلیج فارس به سمت یزد و اصفهان تا یکی، دو سال دیگر به بهره‌برداری می‌رسد. همچنین طرح دیگری برای مقابله با کم‌آبی در منطقه شرق کشور که به لحاظ شبکه آبی از مناطق بحرانی است، در دست انجام است. مطالعات سد چمشیر که در چهار محال و بختیاری افتتاح شد، از دهه 70 شروع شده بود و در کل 30 سال گذشته 70 درصد پیشرفت داشت، اما در همین یک سال و نیم گذشته، 30 درصد پیشرفت کرد و تکمیل شد. طرح‌هایی که در استان‌های کشور نیز در آینده نزدیک افتتاح خواهند شد، رویدادی بسیار بزرگ برای مردم آن استان‌هاست.  
اتفاق کم‌نظیری در حوزه اشتغال نسبت به سال‌های گذشته رخ داده و آن اینکه به‌رغم همه فشارهای سنگینی که به لحاظ اقتصادی بر دولت تحمیل شده، بر اساس اعلام مرکز آمار، میزان بیکاری کاهش پیدا کرده است. این دولت فقط ماهی 15 هزار میلیارد تومان، یعنی 15 همت، بدهی به جا مانده از دولت گذشته را هنوز پرداخت می‌کند که اگر این پول‌ها صرف بدهی‌ها نمی‌شد و در مسیر کار عمرانی می‌افتاد قطعا شتاب فعالیت‌های عمرانی دولت چند برابر می‌شد. وضعیت اشتغال اکنون در 21 استان بسیار بهبود یافته است. چنانکه استاندار سمنان می‌گفت قریب به 40 هزار فرصت شغلی داریم که نیروی کار برای آنها نداریم که از ایشان خواستیم فراخوان  بدهند تا افراد جویای کار از این فرصت‌ها مطلع شوند.



شاخص رشد اقتصادی هم که در دولت گذشته نزدیک صفر بود، امروز به 4 درصد رسیده است، اگر چه طبق برنامه باید به 8 درصد برسد، اما این مقدار رشد در این دولت اتفاق بسیار بزرگی بود.
این دولت هم بحث بیمه سلامت را پیگیری و اجرا کرد و هم بحث بیمه ناباروری را که هیچ دولتی حاضر نبود زیر بارش برود و بسیاری از خانواده‌ها به دلیل نداشتن تمکن مالی نمی‌توانستند صاحب فرزند شوند. دولت هزینه‌های بیمه ناباروری را تامین کرد و اکنون بسیاری از خانواده‌ها در پوشش همین بیمه صاحب فرزند شده‌اند و زندگی‌شان تغییر کرده است. این دولت همچنین بیمه بیماران صعب‌العلاج را تقبل کرد.
در حوزه آموزش و پرورش، بر اساس آمار، 85 درصد دانش‌آموزان «سمپاد» از دهک بالای جامعه بودند. با دستور رئیس‌جمهوری، مدارس سمپاد برای چهار دهک پایین جامعه رایگان شد و امسال برای اولین‌بار شاهد بودیم که پذیرش دانش‌آموزان دهک یک تا چهار در مدارس سمپاد 45 درصد افزایش پیدا کرد. بنابراین نگاه عدالت‌محور دولت باعث شد دانش‌آموزان بااستعداد و نخبه کشور که پیش از این به دلیل مشکلات مالی از شرایط تحصیل مناسب محروم بودند، امروز بتوانند در مدارس سمپاد تحصیل کنند و دولت اینگونه بستر شکوفایی استعداد آنها را فراهم کرد.

شعار آیت‌الله رئیسی در انتخابات «ایران قوی، دولت مردمی» بود. به عنوان کسی که در جلسات هیات دولت حضور دارید، تحلیل‌تان از تحقق هدف ایران قوی و آثار آن چیست؟
روند تحقق این هدف رو به جلوست و سیاست خارجی ما در حال حاضر پیشرو است. امروز سیاست خارجی ما از مرحله سیاست التماسی به سیاست توجه به ظرفیت‌های اقتداری جمهوری اسلامی رسیده است. ایران در بسیاری از اجلاس‌های بین‌المللی -که نقش تعیین‌کننده در آینده دنیا دارند- عضو شده است، از جمله بریکس و شانگهای. بسیاری از مسائل منطقه‌ای با ظرفیت‌های موجود و دیپلماسی قوی دیپلمات‌های دولت انقلابی برطرف شده است. امروز حرف حق جمهوری اسلامی در اجلاس‌های بین‌المللی شنیده می‌شود و اثرگذار است.
یکی از محورهای مهم سفرهای خارجی رئیس‌جمهوری بحث فناوری‌ها و توان علمی ایران است. هم از نمایشگاه‌های فناوری در ایران استقبال می‌شود و هم هدایای ما به روسای جمهوری دیگر کشورها بر پایه فناوری است؛ مثل هدیه «ربات جراح» که رئیس‌جمهوری‌مان به رئیس‌جمهوری مالزی دادند که زمینه‌ای هم شد برای عقد قراردادها در حوزه فناوری پزشکی.
در حوزه نظامی هم همه می‌دانند که امروز جمهوری اسلامی در منطقه رقیبی به آن معنا ندارد. همچنین ما توان و اقتدار حوزه نظامی را کاملا بر مبنای توان داخلی و اتکا به نیروهای خودمان کسب کرده‌ایم. گاهی به دوستان می‌گویم ما در واقع موشک ساختن را از موشک خوردن آموختیم. امروز بسیاری از ملت‌ها و دولت‌ها چشم امیدشان به جمهوری اسلامی است.
در بسیاری از حوزه‌ها بحث ایران قوی نمود پیدا کرده است، اما حجم تخریب‌ها علیه ما هم بالاست. در فضای رسانه‌ای و به‌ویژه رسانه‌ای که از منابع جریان معاند تغذیه می‌شود، حجم بالایی از فعالیت تخریبی برای ناامید کردن مردم، به هم ریختن ذهن جامعه و ناامید کردن جوانان کشور پمپاژ می‌شود.

چه برنامه‌ای برای مقابله با هجمه رسانه‌های معاند و آنان که نمی‌خواهند ایران را قوی ببینند، دارید و انتظارتان از رسانه‌ها در کمک به حرکت رو به جلوی دولت چیست؟
رسانه‌ها بحمدالله در داخل کشور ذیل گفتمان و به یک معنا پرچم جمهوری اسلامی و نظام تعریف می‌شوند و نقش مهمی در تبیین خدماتی که صورت می‌گیرد، ایفا می‌کنند. اما در حوزه رسانه‌های خارجی آنها اساسا با انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی مشکل دارند؛ مشکلی که مربوط به امروز هم نیست و از پیدایش انقلاب اسلامی تاکنون بوده است، اما امروز شکل کارشان عوض و به‌روز شده‌اند؛ فناوری هم به ظرفیت آنها کمک کرده و بی‌وقفه در حال تخریب و بمباران افکار عمومی جامعه ایرانی هستند.
اما امید داریم که با همکاری، همدلی و کمک رسانه‌های کشور که در برهه‌های مختلف شرایط را درک می‌کنند، بتوانیم در جهت امیدآفرینی، چنانکه رهبر معظم انقلاب فرمودند، و تبیین خدماتی که در کشور چه از ناحیه دولت و چه سایر دستگاه‌ها صورت میگیرد، گام برداریم.
انتظارمان از رسانه‌ها و همه فعالان رسانه‌ای در یک کلمه این است که کمک کنند. دولت، دولت مردم است و مبنایش خدمت به مردم. تشکر می‌کنیم از رسانه‌هایی که با درک شرایط  کشور و تهدیداتی که وجود دارد، ظرفیت‌هایشان را در مسیر کمک قرار می‌دهند و هر رسانه‌ای به فراخور حوزه اثرگذاری‌اش سعی می‌کند بخشی از کار را جلو ببرد. امروز کمک کردن به رفع مشکلات مردم و امیدوار کردن آنان برای حل مشکلات از بزرگ‌ترین و شایسته‌ترین خدماتی است که می‌توان به آن اشاره کرد.

رئیس‌جمهوری تا کنون چندین کنفرانس خبری با حضور خبرنگاران داخلی و خارجی داشته‌اند. به نظر می‌آید اخیرا کمتر شاهد برگزاری چنین کنفرانس‌هایی هستیم.
 رئیس‌جمهوری مرتب در رسانه‌ها حضور دارند و می‌توان گفت حداقل در سال‌های گذشته، این بی‌‌نظیر است. ایشان پرکار هستند و تولید اخبار مربوط به فعالیت‌های‌ دولت هم بالاست. علاوه بر این، به صورت منظم و در فواصل مشخص گفت‌وگوی خبری دارند. کنفرانس‌های خبری‌شان هم طبق برنامه انجام می‌شود و فاصله معناداری بین کنفرانس‌های خبری در این دوساله نداشته‌ایم.
رئیس‌جمهوری در همه استان‌ها در قالب سفرهای استانی حضور پیدا می‌کنند. این سفرها برای افتتاح پروژه‌ها یا برای سرکشی از استان‌ها رقم می‌خورند. برگزاری نشست‌ها بعد از این سفرهای استانی یک روال معمول است؛ به عبارتی در پایان هر برنامه یک نشست با خبرنگاران برگزار می‌شود تا خبرنگاران استانی سوالات‌شان را از ریاست‌جمهوری بپرسند. درواقع، این نشست‌ها جزو برنامه‌های ثابت ریاست‌جمهوری در سفرهای استانی است بدون استثنا. در حقیقت یعنی اینگونه نیست که تنها در تهران نشست‌هایی برگزار شود. این نشست‌ها در هر استانی به صورت ثابت برگزار می‌شود، شاید سابقا این برنامه -نشست‌ها در استان‌ها- توسط روسای جمهوری قبلی وجود نداشته است. همه این توضیحات را از این جهت گفتم که اینجا هم یک نگاه عدالت‌محور وجود دارد، به عبارتی فرصت در اختیار خبرنگاران استان‌ها هم قرار بگیرد   .

آیت الله رئیسی بطور مرتب سفرهای استانی را انجام می دهند اما برخی منتقدان می گویند چه الزامی وجود دارد رئیس‌جمهوری این همه سفرهای استانی داشته باشند.  پاسخ‌ شما به آنها چیست؟
همین نگاه باعث شده طرح‌ها در برخی استان‌ها 20،30، 15سال و بعضا 32سال طول بکشند؛ با همین منطق و نگاه. همین نگاه که چه نیازی به سفرهای استانی است باعث شده طرحی که باید ظرف 4سال به اتمام می‌رسید 30سال طول بکشد یا طرحی که 10ساله باید به بهره‌برداری می‌رسید، 30سال زمان برده است. باید به این نگاه‌ها جواب داد که اگر رئیس‌جمهوری پای کار نمی‌آمدند و ظرفیت دولت را پای آن کار نمی‌آوردند به سرانجام نمی‌رسید. اتفاقا باید بگویم مردم خود استان‌ها بیش از همه اهمیت حضور رئیس‌جمهوری را در جای‌جای کشور درک می‌کنند. به عنوان مثال، پروژه فاضلاب خوزستان. یکی از بزرگ‌ترین نیازمندی‌های مردم اهواز سیستم فاضلاب است. با هر بارانی شهروندان اهوازی عزا می‌گرفتند، چون آب یک‌هفته جمع می‌شد و زندگی شهروندان را مختل می‌کرد. بارانی که هر جا ببارد شهروندان خوشحال می‌شوند در اهواز باعث دل‌نگرانی می‌شد. طرح فاضلاب اهواز یکی از بزرگ‌ترین طرح‌های کشور بود که از 30سال پیش شروع شده بود. این طرح از 30سال پیش تا دو سال قبل تنها 31درصد پیشرفت به خود می‌دید؛ این در حالی است که از اولین سفر رئیس‌جمهوری به اهواز بعد از تشکیل دولت همه امکانات بسیج شدند تا مشکل مردم حل شود. امروز که من با شما صحبت می‌کنم ظرف یک‌سال و نیم گذشته این طرح نزدیک به 27درصد پیشرفت کرده است، یعنی به اندازه 30سال گذشته، انشاالله با ادامه این روند ظرف دوسال آینده این طرح تمام می‌شود. می‌دانید اتمام این طرح  چه مشکلی از مردم خوزستان حل می‌کند؟ در 30سال گذشته که این طرح در 12جبهه دنبال می‌شد و این در حالی است که امروز در 150 جبهه این طرح دنبال می‌شود و می‌دانید این  چند برابر است؟ این اتفاقات دارد رقم می‌خورد و مردم استان‌ها قدر حضور رئیس‌جمهوری را در استان‌ها می‌دانند. بسیاری از مشکلات با حضور هیات‌ دولت و اعتباراتی که تخصیص پیدا می‌کنند، حل می‌شود. امید داریم این روند با شتاب بیشتری جلو برود  .

تحولات اخیر منطقه و روزهای تلخی که بر مردم فلسطین می‌گذرد، برای همگان تلخ و تامل‌انگیز است. ارزیابی شما در قامت یک استاد دانشگاه و فردی اهل خبر و رسانه از این بحران و شرایط رسانه‌ای حاکم بر آن چیست؟ فکر می‌کنید رسانه‌ها در ایران و جهان و  تمامی نقاطی که هوادار مظلومان هستند، چگونه باید با آن مقابله کنند؟  
ما در مسائل منطقه و مشخصا در بحث غزه شاهد یک جنایت هولناک ضدبشری هستیم. واقعا اگر کسی ذره‌ای انسانیت و وجدان انسانی داشته باشد تحمل این صحنه‌ها برایش سخت خواهد بود. این اتفاق کاملا یک جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است. اگر قرار باشد روزی دادگاهی عادلانه تشکیل شود، باعث و بانیان  این اتفاقات و به‌طور مشخص مسئولان آمریکایی به عنوان حامیان، پشتیبانان و تدارک‌کنندگان این اتفاق و مسئولان رژیم صهیونیستی به عنوان جنایتکاران جنگی باید محاکمه شوند. این تصاویر و اتفاقات تلخ مافوق تصور هستند؛ تکه‌تکه شدن زن و بچه‌ها و کودکان بی‌گناه نشان‌دهنده ناتوانی رژیم صهیونیستی است نه نشان‌دهنده قدرتش. رژیمی که نمی‌تواند در رویارویی نظامی با رزمندگان مواجه شود به زن و بچه‌ها حمله می‌کند. ما این صحنه‌ها را در طول تاریخ انقلاب هم شاهد بودیم. ما در جنگ هشت‌ساله دفاع مقدس هم چنین اتفاقاتی را داشتیم. هر کجا که صدام نمی‌توانست در صحنه نبرد کاری از پیش ببرد شهرها را بمباران می‌کرد. این اتفاق در ابعاد بزرگ‌تری در غزه تکرار می‌شود. آن هم برای مردمانی که سال‌ها در محاصره بوده‌اند. حالا همین‌هایی که در دنیا صدای آزادی رسانه و جریان گردش آزاد اطلاعات‌شان گوش دنیا را کر کرده بود، امروز 17خبرنگار را ظرف چند روز به شهادت رسانده‌اند. این نشان می‌دهد هر کسی بخواهد روشنگری کند و صدای مردم باشد اینان طاقت ندارند.
امیدواریم انشاالله به مدد حق و فضل الهی این صحنه، صحنه رسوایی جدیدی برای رژیم صهیونیستی باشد و رزمندگان مقاومت با ایمان و توانی که به لحاظ امکانات نظامی فراهم شده، بتوانند این صحنه را به عنوان صحنه شکست جدید برای صهیونیست رقم بزنند. اگر این اتفاق از اتفاقات ادوار گذشته دارای اهمیت راهبردی بالاتری است به این دلیل که این‌بار رژیم صهوینیستی با شکست نظامی، اطلاعاتی و امنیتی مواجه شده که بی‌سابقه است. واقعا این رژیم با یک شکست مفتضحانه نظامی، اطلاعاتی و امنیتی مواجه شده است. انشاالله به لطف حق و با پیروزی رزمندگان این صحنه تمام می‌شود، اما رژیم صهیونیستی کمر راست نخواهد کرد. امروز همه دنیا می‌بینند رژیمی که باعث آوارگی میلیون‌ها نفر شده بود، طعم تلخ آوارگی را می‌چشد با اردوگاه‌هایی که زده‌اند و خانه‌هایی که مجبور به تخلیه آن کردند هرچند این خانه‌ها هم غصبی هستند. این صحنه‌ها را کسی فکر نمی‌کرد برای رژیمی ببیند که به گنبد آهنین و توان نظامی اتکا داشت تجربه کند و شاهد آوارگی مهاجرانی باشد که به زور از سرزمین‌های دیگر با وعده اقتصاد، رفاه، امنیت و ... جمع کرده باشد، هرچند بخشی از این مهاجران به وطن‌هایشان فرار کرده‌اند و بخش هم که کسی را نداشته‌اند، آواره شده‌اند.