روزنامه جوان
1402/08/09
مدال‌آورانی که باز هم دیده نمی‌شوند
با وجود تمام مشکلات، تردیدی وجود نداشت که فرزندان ایران با دست پر به کشور بازخواهند گشت. هرچند که مجموع مدال‌ها نسبت به دوره قبل کمتر بود، اما کسب جایگاه دوم نشان از پتانسیل بالا و توانمندی ورزشکاران ایران داشت. ورزشکارانی که با هزار و یک مشکل خود را مهیای حضور در پاراآسیایی هانگژو کردند، اما موفقیت‌های رقم خورده نیز تغییری در شرایط آن‌ها ایجاد نکرد.بسیاری تا قبل از اعزام لب باز نکرده بودند و تمام تمرکز خود را روی تمرینات گذاشته بودند تا با بیان دلخوری‌ها و اشاره به کمبود‌ها و بی‌توجهی‌ها، نگاه قهری مسئولان مشکل روی مشکل نشود، اما امروز که با دست پر از سفر رسیدند دیگر سکوت جایز نیست و این بی‌شک دلیل اصلی گله‌های اخیر قهرمانان و مدال‌آوران کاروان ایران در پاراآسیایی هانگژو است.
البته قابل پیش‌بینی بود، هم رویه مسئولان و هم گله‌گذاری ورزشکاران و مدال‌آورانی که امروز بهترین فرصت برای بیان مشکلات و گفتن از دلخوری‌هایشان است، امروز که تنور هنوز داغ است و آقایان همچنان ذوق زده عکس‌های یادگاری. همان آقایانی که تا چند ماه قبل سراغی از ورزشکاران خود نمی‌گرفتند که مبادا جهت مهیا کردن شرایط آن‌ها به زحمت بیفتند و امروز هم اگر دور و بر ورزشکاران رؤیت می‌شوند تنها برای گرفتن عکس‌های یادگاری است و بس. عکس‌هایی که کوچک‌ترین سودی برای ورزشکاران، قهرمانان و مدال‌آوران ندارد! همانطور که هیچ هزینه‌ای برای آقایان مسئول ندارد که اگر داشت، حتی برای گرفتن همین عکس‌های یادگاری هم خود را به زحمت نمی‌انداختند!
کمتر ورزشکاری را می‌توان یافت که از شرایط آماده‌سازی خود جهت حضور در پاراآسیایی هانگژو رضایت داشته باشد و روزهایش را بدون مشکل جهت حضور در این رقابت‌ها پشت سر گذاشته باشد. مشکلاتی که هرچند بار‌ها و بار‌ها به زبان آمده، اما راه به جایی نبرده است، درست مانند میخ آهنین که بر سنگ نمی‌رود، اما مسئله تنها شرایط سخت و نامساعد و عدم توجه مسئولان قبل از اعزام نیست. در واقع بعد بازگشت هم قهرمانان و مدال‌آوران همچنان با مسائل و مشکلات قبلی و البته جدید دست وپنجه نرم می‌کنند.
ساده‌لوحانه است اگر تصور کنیم موفقیت‌های کسب شده در هانگژو می‌تواند شرایط آن‌ها جهت تمرین برای کسب سهمیه و حضور در پارالمپیک و دیگر رویداد‌های پیش‌رو را تغییر دهد که اگر اینطور بود بعد از موفقیت کسب شده در پارالمپیک توکیو باید شاهد تغییر بودیم! اما تنها اتفاقی که بعد از هر رویدادی رخ می‌دهد استقبال مسئولان با دسته‌های گل، گرفتن عکس‌های یادگاری و دادن پاداش‌هایی است که کمتر شاهد عملی شدن آن بوده‌ایم.
مسئله‌ای که عمده گلایه ورزشکاران بعد بازگشت از رویداد‌های مهم و کسب موفقیت‌های قابل توجه است.
بی‌تردید بعد بازگشت ورزشکاران از هر رویدادی باید پای درددل آن‌ها نشست تا از جزئیات مشکلاتشان برای مسابقات بعدی آشنا شد. این ساده‌ترین راه برای بررسی مشکلات است، مشکلاتی که بی‌تردید در صورت رفع و رجوع، نتیجه قابل توجهی را به دنبال خواهد داشت، اما به نظر می‌رسد مهیا کردن شرایط ورزشکاران جهت حضور در رویداد‌های بین‌المللی چندان اهمیتی برای مسئولان ندارد که اگر داشت، شاهد تکرار مداوم مشکلات سریالی نبودیم که قدمت آن به چند دهه می‌رسد! همانطور که عملی کردن وعده‌های رنگارنگ قبل و بعد هر اعزام مسئولیتی برای آقایان ایجاد نمی‌کند که اگر می‌کرد، شاهد مشتی وعده پوچ، پوشالی و عملی نشده نبودیم! وعده‌های عملی نشده‌ای که بیشترین ضربه را به روحیه و انگیزه ورزشکاران می‌زند. ورزشکارانی که با وجود تمام مشکلات از جان مایه گذاشتند برای به اهتزاز درآوردن پرچم پرافتخار کشور، اما کمتر مسئولی قدردان این تلاش و از خودگذشتگی است که اگر غیر از این بود تنها چند روز بعد از بازگشت کاروان فرزندان ایران از هانگژو، شاهد گلایه و دلخوری‌های آن‌ها از بی‌توجهی مسئولان قبل و بعد از اعزام نبودیم.
اما سؤال اینجاست که فرزندان ایران دیگر باید چه کنند که شاهد تغییر نگاه مسئولان و توجه آن‌ها باشند؟ چه کسی باید مسئولان را موظف به قدردانی شایسته از این ورزشکاران کند؟
سایر اخبار این روزنامه
دولت کثیف، مرد خبیث
بهانه‌های فیلتری عضو دولت بهانه‌گیر!
سازمان ثبت ذیل دولت پاسخگو میشود
مرضیه برومند را چرا می‌زنید؟!
مردان قبل از تعیین مهریه توان مالی خود را بسنجند
نان کامل جان‌بخش است مثل نان روستا‌ها
«به افق فلسطین» موتور شبکه افق را روشن کرد
مدال‌آورانی که باز هم دیده نمی‌شوند
تانک‌های تل‌آویو در نقطه شکست ۲۰۱۴
نصرالله «جنگ سکوت» را می‌شکند
جنگ با مردان با ایمان پیش می‌رود نه با اسلحه و دل‌های مضطرب
بی‌بی‌سی «مستقلاً» نمی‌تواند احمق نباشد!
وزارت کشور و پلیس ظرفیت قانون موجود عفاف و حجاب را به کار بگیرند
محتکران زمین در قامت غاصبان
