سیاهچاله داوری هر روز عمیق‌تر از دیروز

اشتباهات داوری که به امری عادی در فوتبال ایران تبدیل شده است هر هفته خنده‌دارتر، عجیب‌تر و حتی شائبه‌برانگیزتر از قبل می‌شود و دیگر کار از شوخی و طنز گذشته و باید به حال افتضاحات داوری گریست.
وقتی رئیس کمیته با افتخار در رسانه ملی از صغر سن قانونی پسرش دفاع می‌کند، باید هم داورش گل صحیح از روی ضربه کرنر را آفساید بگیرد. شاید درستش هم همین باشد و این ما هستیم که با قوانین پیش‌پا افتاده فوتبال آشنایی نداریم. داوران فوتبال کشورمان طی یکی‌دو فصل اخیر ثابت کرده‌اند هر قانونی را می‌توان زیرپا گذاشت و هر طور صلاح می‌دانند می‌توانند نتیجه بازی را تغییر دهند. اوضاع آنقدر خراب است که همه می‌دانیم یکی‌دو جلسه محرومیت برای داور پراشتباه نهایت اقدام کمیته‌داوران خواهد بود و فدراسیون نیز به رغم اظهارنظر‌های ژورنالیستی مدیرانش، مشکلی با شرایط اسفبار داوری ندارد، در نتیجه کسی ابایی از زدن سوت اشتباه و گرفتن تصمیم غلط ندارد و فوقش جریمه می‌شود. از طرفی، داوران پراشتباه تعدادشان نه تنها کمتر نشده بلکه روز‌به‌روز نیز بر تعدادشان اضافه می‌شود و تعداد داورانی که می‌توانیم در بازی‌های لیگ به قضاوت‌شان اعتماد کنیم، به پایین‌ترین حد ممکن رسیده است.
آفساید اعلام‌شدن کرنر پدیده نادری است که فوتبال ایران را همچون گاو پیشانی سفید در جهان مطرح کرده است و متأسفانه این‌بار نیز کار با محرومیت کمک‌داور فیصله پیدا کرد، اما واقعیت این است که حتی محرومیت‌مادام‌العمر نیز نمی‌تواند تأثیر مستقیم تصمیم اشتباه در نتیجه بازی را تغییر دهد. تعداد این تصمیمات و سوت‌های تأثیرگذار به قدری زیاد شده که حسابش از دست رئیس کمیته‌داوران نیز در رفته است، البته فرقی هم نمی‌کند افشاریان به تعداد دیدار‌هایی که نتیجه‌شان مستقیماً از سوی داوران تغییر کرده اشاره کند یا نه. نفر اول داوری فوتبال بیشتر از هر چیز به رشد و ترقی فرزندان و بستگانش در حوزه داوری فکر می‌کند و در این خصوص با کسی شوخی ندارد، حتی حاضر است در برنامه زنده از هر نوع تخلف خود و خانواده‌اش دفاع کند، در نتیجه دلیلی هم ندارد تعداد اشتباهات کاهش یابد. در این فصل که همه تیم‌ها حداقل چندبار از اشتباه داوری متضرر شده یا نتیجه بازی به سودشان تغییر کرده، عملاً هیچ اقدامی درجهت برون‌رفت از این بحران انجام نشده است. بدون‌شک پایین آمدن سطح قضاوت‌ها و سوت‌های تأثیرگذار با مصاحبه و جلسه در خیابان سئول حل نخواهد شد. آقایان تا اراده نکنند، دست از فامیل‌بازی برندارند و منافع ملی و فوتبال را برمنافع شخصی و باندبازی ارجح ندانند، آش همین آش است و کاسه همین کاسه.
باز هم تأکید می‌کنیم کار از یکی‌دو اشتباه، تصمیم غلط، دور بودن از صحنه و این داستان‌ها گذشته است. چطور ممکن است کمک‌داور لیگ‌برتری نداند هنگام زدن ضربه کرنر مدافعان حریف روی خط ایستاده و آفساید را پرکرده‌اند! از آن بدتر اینکه داور میدان پس از صحبت با کمکش بازهم در تصمیمش تجدیدنظر نمی‌کند و عملاً روی آفساید اعلام‌شدن گل از سوی کمک‌داور صحه می‌گذارد. چند تصمیم تأثیرگذار دیگر باید گرفته شود و نتیجه بازی تغییر کند و ما همچنان حرف از اشتباه داوری بزنیم؟ مگر در یک هفته چند دیدار لیگ‌برتر برگزار می‌شود که داوران با تصمیمات خود نتیجه چند بازی را تغییر می‌دهند؟ تا یک جایی می‌توانیم بگوییم داوران نیز انسان هستند و انسان جایزالخطاست. وقتی اشتباهات بچگانه رخ می‌دهد و سوت‌های بسیاربسیار عجیب زده می‌شود، داستان به سمت و سوی دیگری سوق پیدا می‌کند. وقتی کمیته داوران با اعلام محرومیت یکی‌دو داور و کمک‌داور سعی در جمع کردن قضیه دارد و رئیس فدراسیون، نایب‌رئیس و دیگر مدیرانش همگی از قضاوت‌های تأثیرگذار در ظاهر می‌نالند، ولی در اصل کاری انجام نمی‌دهند، شک و شبهه‌های دیگری نیز مطرح می‌شود. افول داوری حاصل سوءمدیریت‌های سال‌های گذشته است که با فرافکنی و سروصدا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده‌اند. مدیریت فعلی نیز یک سر دارد و هزار سودا. اداره کمیته‌داورانش نیز به دست کسی سپرده شده است که به خاطر مسائل مختلف خود در مظان اتهامات زیادی قرار دارد. ادامه این شرایط سقوط فوتبال‌مان را شدت بخشیده است و متأسفانه در حال بازگشت به روز‌هایی هستیم که برای دربی تهران داور خارجی می‌آوردیم.