روزنامه اعتماد
1402/09/27
درباره احكام انضباطي سنگين تعدادي دانشجو
«نمي‌توان ايستادگي هاروارد را ستود، اما تريبون‌هاي آزاديخواه دانشگاه‌هاي وطن را خاموش كرد»: در پي احكام انضباطي سنگين براي تعدادي از دانشجويان عنوان شدخبرها از فشار بر انجمن اسلامي دانشگاه تهران و برخورد انضباطي با اعضاي آن موجب تاسف بسيار است. انجمن اسلامي دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران، عقبه، نبض و نماد و افتخار جنبش دانشجويي كشور و منشا بركات فراوان براي دين و ميهن بوده است. از تريبون نسل به نسل اين انجمن شجاع بود كه بخش‌هاي ديگر دانشگاه به تحرك آمده، پيوند دانشگاه و دردهاي جامعه دنبال، تعلق به ايراني مستقل و آزاد و معنوي و پيشرفته مطالبه يا بسياري از شخصيت‌هاي درجه اول روشنفكري سياسي و مذهبي، پيام خود را به جامعه رسانده و منشا اثر شدند. فشار بر جنبش دانشجويي، ويژگي راست‌هاي افراطي و افول‌گرايان و استبدادطلباني است كه مي‌خواهند بر چشمان بيدار دانشگاه خاك پاشيده و در سكوت تريبون‌هاي عدالت‌طلب و آزاديخواه و معنويت‌گرا، دامنه اقتدارطلبي يا تباهي و فساد خود را گسترش دهند. بعضي بر اين اراده‌اند كه اگر بتوانند از دانشگاه، «كاردستي» بازيچه قدرت‌ها يا «اتوبوس‌هاي خالي» بسازند كه بروند و بيايند و خاصيتي نداشته باشند.
ساختن «تريبون‌هاي خاموش» و «اتاق‌هاي تاريك» از نهاد علم، امري محال است و عاقبه‌الامر «ندا» و« نور» آن ساطع خواهد شد. جامعه رشديافته امروز، مطالبه‌گر و پرسشگر و خلاق است و از مرزهاي قرمز كاذب گذشته و ديوارهاي تك صدايي را خواهد شكست. فشار بر دانشگاه و جريان علم و آگاهي در هيچ دوره‌اي و از سوي هيچ جرياني چه در شرق و چه در غرب عالم براي بانيان آن دستاورد ماندگار و آبرويي به همراه نداشته و صرفا موجب رسوايي و عقب‌ماندگي بوده است. دانشگاه، وقتي دانشگاه است كه بستر جريان آزاد و مستقل علم و انتقاد و آزاديخواهي باشد. نمي‌توان ايستادگي دانشگاه «هاروارد» در برابر نژادپرستي و تحكم راست‌هاي افراطي غرب را ستود، اما تريبون‌هاي آزاديخواه در دانشگاه‌هاي «تهران» و «ايران» را خاموش يا يكدست با قدرت ساخت.
اميد است، آنان كه دل در گرو دين و ميهن داشته و به نقش‌آفريني دانشگاه در استقلال و بالندگي علمي و تعالي ايران عزيز باور دارند و بيداري دانشگاه را، بيداري جامعه و اصلاح جريان و ساختار و خروجي قدرت مي‌دانند و خود نيز بخشي اثرگذار از اين جنبش بوده يا از بركات آن بهره برده و نفوذ كلامي دارند، با مداخله مصلحانه خود نه تنها اجازه ندهند كه گروهي كم اطلاع يا بي‌اطلاع از طبيعت منتقد، پرسشگر و ترقي‌خواه دانشجويان و اساتيد، بر ميراث نزديك به يك قرن جنبش‌هاي عدالت‌طلب و فرهيخته جامعه دانشگاهي لطمه وارد سازند، بلكه در هر نقطه، اعتلاي كلمه دانش و بينش را سرلوحه هر اقدام براي توسعه و تضمين آينده كشور بدانند، چراكه براي جبران مافات، راهي جز احياي منزلت دانش و دانشگاه در ايران نيست.
سایر اخبار این روزنامه
خودرو سازی زیانبار
توسعه براي مقابله با تروريسم
واگرايي ساختاري چالش اصلي دستگاه ديپلماسي ايران
وقت زيادي نداريم تا منابع نفت و گاز را به سرمايه‌هاي پايدار تبديل كنيم
عصر تازه همكاري گزينشي تهران- مسكو
جنگ اسراييل و فلسطين و بحران كانال سوئز اقتصاد جهاني را تهديد مي‌كند
مالكيت مشترك پرسپوليس و باشگاه‌هاي اصفهاني؟
بمباران میراث بشری در غزه
روايت نوبخت از توقف متناسب‌سازي حقوق بازنشستگان
در رثاي مردم‌شناسي انسان‌مدار
علايمي كه ديده نمي‌شوند!
درباره احكام انضباطي سنگين تعدادي دانشجو
لطف‌الله ميثمي به مثابه آيينه تاريخ معاصر
معضلی به نام سوخت‌كشي و ...
مميز؛ مردي براي تمام فصول
در جست‌وجوي خوشبختي از دست رفته
حديث بي قراري بامداد!
رويايي كه محقق شد
مهم اما مهجور
ديكتاتوري و آدم‌خواري
وقتي حراج تهران فيل هوا كرد
در رثاي مردم‌شناسي انسان‌مدار
لطف‌الله ميثمي به مثابه آيينه تاريخ معاصر
درباره احكام انضباطي سنگين براي تعدادي از دانشجويان
علايمي كه ديده نمي‌شوند!
معضلی به نام سوخت‌كشي و سوخت در سيستان و بلوچستان
