روز ملی مشهد، صرفا یک مناسبت نیست

  سعید برند - info@khorasannews.com   تاریخچه فرایند نام گذاری یک روز خاص در تقویم رسمی کشور به نام مشهد، اگرچه سابقه طولانی ندارد و به چند سال گذشته بر می گردد اما در دوره هایی آن قدر درگیر کش و قوس بوده که از حوصله این یادداشت خارج است؛ این که چرا بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ کشورمان از بوشهر گرفته تا رشت و از تهران گرفته تا تبریز، هر کدام روز خاصی در تقویم به نام خود دارند ولی هنوز مشهد از این قافله عقب مانده، این که چگونه از بین گزینه های متعدد در نهایت شورای فرهنگ عمومی استان، دهم دی ماه مصادف با یک شنبه خونین مشهد را به عنوان روز ملی مشهد برگزید، این که آیا این روز می تواند، گزینه ایده آل و مناسبی باشد و همه جوانب را برای روز ملی مشهد فراهم کند یا خیر؟ از همان چالش هایی است که سخن گفتن از آن ها بماند برای مجالی دیگر. بالاخره اکنون دو سال است که مسئولان شهر تصمیم گرفتند معطل بوروکراسی اداری نمانند و قبل از آن که مهر تایید شورای فرهنگ عمومی کشور پای پیشنهاد آن ها بنشیند، مراسم گرامی داشت روز ملی مشهد را در دهم دی ماه برگزار کنند. اما آن چه در دو سال گذشته شاهد آن نبوده ایم، برگزاری مراسمی درخور و شایسته روز ملی مشهد بوده است!  طبیعتا به دلیل مصادف بودن این روز با یک شنبه سیاه مشهد و روزی که صدها تن از شهروندان مشهدی مقابل گلوله های دژخیمان رژیم پهلوی ایستادند ولی از آرمان های خود پا پس نکشیدند، روزی نیست که بتوان در آن جشن های مرسوم میدانی و خیابانی را برگزار کرد. لذا باید چند نکته کلیدی را در برنامه ریزی و اجرای این رویداد مهم در نظر گرفت: 1- اول آن که روز ملی مشهد، قبل از هر چیز باید روز امام رضا(ع) باشد. روز ترویج فرهنگ رضوی، روزی که توجه ها به سمت ولی نعمت ما ایرانیان معطوف شود. این طور نیست که تنها متولی روز مشهد، شهرداری باشد، بلکه تمام دستگاه های استان ذیل مدیریت استانداری باید به خوبی ایفاگر نقش خود باشند. آستان قدس رضوی بدون شک یکی از دستگاه های تاثیرگذار در این باره است. اگرچه در طول سال، روزهای مناسبتی ویژه که مستقیما متوجه وجود مبارک حضرت رضا (ع) باشد، داریم اما روز ملی مشهد نیز فرصت مغتنمی است که فارغ از هر برنامه دیگری می توان در راستای ترویج فرهنگ رضوی، فرهنگ میزبانی از زائر و ... کوشید.  2- موضوع مهم دیگر که نباید از قلم بیفتد، بیان نقش مشهد و مردمانش در پیچ های تاریخی مهم کشور است. به عنوان نمونه چطور می توانیم مناسبت مهمی به نام روز ملی مشهد داشته باشیم و از  نقش این کلان شهر در حوادث انقلاب و سال های دفاع مقدس سخن به میان نیاوریم؟ به طور قطع ساده ترین کار این است که همایشی برگزار شود و سخنرانی در این باره سخن بگوید، اما می توان با استفاده از نیروهای خلاق و جوان، این نقش آفرینی ها را به گونه ای به مخاطب ارائه داد که بر جان و دلش بنشیند.  3- از سوی دیگر سازمان های فرهنگی، همچون معاونت فرهنگی شهرداری، میراث فرهنگی، گردشگری  وصنایع دستی استان نیز در این روز باید به معرفی مشاهیر این خطه، هنر مردمانش، صنایع و پیشه آنان و ... بپردازند. چرا ما نباید در این روز، در هر گوشه از شهر شاهد برپایی نمایشگاه های مختلفی در عرصه‌ های یاد شده باشیم؟ مشهد از شعر و ادب گرفته تا موسیقی و تئاتر و سینما و سایر هنرهای هفت گانه همیشه حرفی برای گفتن داشته و مشاهیر برجسته ای در آن حوزه تقدیم این مرز و بوم کرده است.  4- از سوی دیگر روز ملی مشهد، مناسبت خوبی برای معرفی ظرفیت های این شهر و مطرح کردن نیازها و کاستی ها در کنار پیشرفت ها و دستاوردهاست. روزی که باید توجه مردم، نخبگان و مسئولان ملی و کشوری را بیش از پیش به این شهر جلب کرد. متاسفانه تجربه های مختلف نشان داده، به گاه تخصیص بودجه های مختلف، مشهد هیچ گاه به سهم واقعی خودش نرسیده است. این روز می تواند فرصت مناسبی باشد تا نمایندگان مجلس، مدیران رسانه های ملی، مسئولان تراز اول دولتی و ... شناخت کامل و جامع تری از این شهر بین المللی کشور که سالانه میزبان 30 میلیون زائر ایرانی و خارجی است، پیدا کنند.  5- و آخرین نکته این که، مردم یک شهر، روز ملی شهرشان را باید روز خودشان بدانند. در این صورت است که مردم در برگزاری مراسم یادشده به معنای واقعی مشارکت و حضور فعال دارند و اثرگذاری برنامه ها دوچندان خواهد شد. در صورتی که متاسفانه باید گفت در دو سال گذشته، روز ملی مشهد آمده و رفته ولی بسیاری از شهروندان حتی متوجه چنین روزی هم نشده اند! باید بپذیریم که صرف رایگان کردن بلیت اتوبوس و مترو در این روز به هیچ عنوان نمی تواند بار این همه کار روی زمین مانده را به دوش کشد. آن چه گفته شد، نیازمند کار اصولی و برنامه ریزی هدفمند است. از امروز به فکر سال آینده باشیم.