حقا که استاد شما هستی!

بار‌ها نوشته‌ام که کلاس‌های مجازی در کرونا و حالا در هوای آلوده اگرچه اسمش مدرسه و تحصیل نیست، اما یک فایده دارد که والدین می‌فهمند در مدرسه چه خبر است، چه خوب و چه بد!
چند روز پیش که هوا آلوده و مدارس مجازی شد، متوجه شدم در کلاس درس ریاضی پایه ششم، بچه‌ها به معلم ریاضی که «آقا» بود، می‌گویند استاد! برخلاف بقیه معلمان که خانم هستند و بچه‌ها فقط معلم خانم را «خانم» صدا می‌زنند.
کندی اینترنت و قطعی صدای استاد، فرصتی دست داد تا بپرسم که چرا به معلم ریاضی می‌گویید «استاد»، اما به بقیه نه؟! پاسخ روشنی از فرزندم نگرفتم، اما دو، سه دقیقه بعد که استاد با بهترشدن وضع اینترنت به کلاس برگشت، متوجه دلیل قانع‌کننده‌ای شدم! در ابتدا غرولندی به وضع اینترنت کرد که محق بود. وقتی کلاس مدارس را مجازی می‌کنیم نباید به‌گونه‌ای باشد که بچه‌ها مرتب به استاد بگویند استاد! صدای شما بریده بریده می‌آید. نمی‌شود مسئول اینترنت کشور هر روز وعده‌های خوب بدهد و از سرعت عالی و اینترنت هدیه خبر بدهد، اما در عمل اینچنین نباشد و گرانی اینترنت هم بدون افزایش سرعت و کیفیت، گریبانگیر شود.
به هر حال، استاد به کلاس مجازی برگشت و به دانش‌آموزان تأکید کرد که تصاویر خود را باز نکنند و فقط صوت‌ها را باز بگذارند زیرا بازشدن تصاویر در عین کندی اینترنت، موجب پرت‌شدن او به بیرون از کلاس می‌شود. پرت‌شدن به بیرون از فضای مجازی کلاس، ظاهراً اصطلاحی رایج است.


استاد، اما در پایان کلاس، دو، سه دقیقه بیشتر درس داد، دقیقاً به‌اندازه زمانی که از کلاس به بیرون پرت شده بود! به همین هم اکتفا نکرد، از بچه‌ها به‌خاطر اینکه وقت زنگ تفریح آن‌ها را گرفته بود، عذرخواهی کرد و از معلم کلاس بعدی- که شاید صدای او را هم نمی‌شنید- به‌خاطر اینکه شاید با تذکر ناظم مجبور شود دو دقیقه دیرتر کلاس را آغاز کند هم عذر خواست!
حقا که استاد شما هستید! آنچه باقی می‌ماند، همین مرام‌ها و خصلت‌های نیکو است. دو به‌اضافه دو اگرچه در حساب پئانویی می‌شود چهار، اما در حساب شما که استاد بچه‌هایی، بیست می‌شود!