عقب نشینی صهیونیست ها از شمال غزه

در میانه تشدید تنش‌ها در منطقه و افزایش احتمال تبدیل جنگ غزه به یک درگیری منطقه‌ای، آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا برای چهارمین بار متوالی از زمان آغاز جنگ راهی منطقه شده است. موضوعی که نشان می‌دهد وضعیت پرتلاطم منطقه، واشنگتن را به شدت نگران کرده است. بلینکن در اولین مقصد به ترکیه رفت و دیروز هم به کرانه باختری سفر کرد و قرار است در ادامه به کشورهای یونان، اردن، قطر، امارات، عربستان سعودی، سرزمین های اشغالی و مصر برود تا با مقامات آن ها درباره تحولات جنگ غزه و منطقه رایزنی کند. سفر منطقه‌ای بلینکن در بحبوحه درگیری ها در غزه، از زوایای زیادی قابل بررسی است و او اهداف زیادی را در این سفر دنبال می‌کند که تا حد زیادی بر گسترش نیافتن چارچوب جنگ کنونی غزه و لبنان و تنش های امنیتی در دریای سرخ متمرکز خواهد بود. مسئله مهم دیگری که بلینکن را به منطقه کشانده است، بحث آینده سیاسی غزه و نحوه اداره آن با شرکای منطقه‌ای است. هر چند جنگ در غزه ادامه دارد و جنبش حماس هم که قرار بود در مدت کوتاهی نابود شود برخلاف ادعای واشنگتن و تل‌آویو، هنوز دست برتر را در تحولات میدانی دارد ولی با وجود این آمریکایی ها در هفته‌های اخیر طرح های زیادی را برای آینده این باریکه ارائه داده‌اند. از این رو، بلینکن درصدد است تا کشورهای عربی منطقه را  با سیاست‌های آمریکا همسو کند و بتواند امنیت رژیم صهیونیستی را بیش از پیش تضمین کند. بلینکن در دیدار با محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان پیشنهاد کرد منطقی‌ترین راه‌حل این است که «یک تشکیلات خودگردان فلسطینی مؤثر و احیا شده» در نهایت مدیریت غزه را در دست بگیرد اما او اذعان داشت که سایر کشورها و آژانس‌های بین‌المللی احتمالاً در این مدت نقش امنیتی و حکومتی ایفا خواهند کرد.دراین بین، به نوشته الجزیره، سرلشکر «فایز الدویری» کارشناس مسائل نظامی گفت که ویدئوهایی که گردان های قسام از نبردهای شمال نوار غزه منتشر کرده، حکایت از آن دارد که نبردها در این بخش از نوار غزه رو به پایان است، وی تأکید کرد که نبردهای  جنوب نوار غزه نیز اگر مقاومت عملکرد شمال غزه را در این بخش ادامه دهد، تا دو هفته دیگر به پایان می رسد.اکنون نیز بخش عمده نیروهای اسرائیل در مناطق کشاورزی شمال و شرق (چسبیده به مرز) و جنوب شهر غزه مستقر هستند.اما چرا اسرائیل از مناطق مسکونی شمال باریکۀ غزه عقب نشسته است؟ می‌توان فهرست‌وار چند جواب ذکر کرد:1-مشکلات اقتصادی کوتاه مدت (خصوصا از حیث شرکت‌هایی که نیروهای ذخیره، در آن شاغل بودند و حقوق و دستمزد این افراد و هزینه‌های عملیاتی در مناطق مسکونی)2- فشار اجتماعی (خصوصا از طرف سربازان ذخیره و خانواده‌های آن ها)3- فشار نیروهای مقاومت و تلفات گرفتن در مناطق مسکونی4- زمینه سازی دولت نتانیاهو برای خرج کردن این برگه (برگۀ عقب نشینی) در برابر جامعه جهانی و مشخصا در برابر آمریکا (و اعلام این که قصد ماندن در غزه برای همیشه را نداریم)5- فشار آوردن به فلسطینی‌ها با استمرار حضور در داخل غزه (در مناطق کشاورزی) بدون متحمل شدن هزینه‌های باقی ماندن در مناطق مسکونی (خصوصا با از بین نرفتن تونل‌ها و استمرار عملیات‌های مقاومت علیه اسرائیلی‌ها در مناطق مختلف شمال غزه)دربارۀ تمامی بندهای بالا می‌توان مفصل صحبت کرد. اما فقط دربارۀ بند‌ اول، ذکر این نکته خالی از لطف نیست که روزنامۀ واشنگتن پست 6روز پیش مطلبی درباره آثار جنگ بر اقتصاد اسرائیل کار کرد و مشخصا از آثار به خدمت گرفتن این تعداد نیروی ذخیره در ارتش گزارش داد. در این بین هم روی آثار این مسئله بر شرکت‌های «های تک» (که این افراد در آن مشغول کار بودند) انگشت گذاشت. با این حساب باید گفت اسرائیل در شمال غزه بدون دستیابی به اهدافی که برای آن وارد جنگ شده بود، بالاخره مجبور به عقب‌نشینی شد، هرچند هنوز در داخل باریکۀ غزه حضور دارد و ممکن است باز دست به پیشروی‌های مشخص در محورهای خاص بزند. حالا، همۀ فشار اسرائیل در جنگ بر منطقۀ میانی (اردوگاه‌های البُرَیج و النُصَیرات) و بر جنوب (شهر خان‌یونس) متمرکز خواهد شد هرچند در خان‌یونس نیز تا الان، موفقیت‌ گروه‌های مقاومت باورنکردنی بوده و اسرائیل در آن جا حتی به اندازۀ شمال نیز پیشرفت نداشته است. آیا در آن جا نیز مجبور به عقب‌نشینی خواهد شد؟